FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Two~The boys have arrived

Zodra ik naar buiten stap snijd de wind door mijn kleding heen. Ik ril en zet een muts op. Thomas komt naar me toe en schraapt zijn keel. ‘Ehm, Ismay?’ Ik knik. ‘Ja?’ ‘Ga je London verkennen?’ Ik knik en hij pakt iets uit zijn zak. ‘Zou je dan dit om je pols willen doen? Zo kunnen we zien dat je in het hotel verblijft.’ Ik glimlach, trek mijn handschoen uit en steek mijn arm naar hem uit. ‘Doe hem maar om dan.’ Hij glimlacht en schuift mijn mouw iets omhoog. Snel doet hij het bandje om mijn pols en schuift mijn mouw weer naar beneden. ‘Veel plezier nog.’ Een glimlach speelt om mijn lippen en ik trek mijn handschoen weer aan. ‘Dank je, Thomas. Succes straks, als ze aankomen.’ Hij zucht diep en glimlacht dan. ‘Dank je, dat zal ik nodig hebben.’ Ik zwaai even naar hem en loop dan de straat uit. ‘Goed, waar eerst heen?’ Besluiteloos kijk ik rond, dan valt mijn oog op een Starbucks. Oehhh. Ik glimlach breed en loop de straat in. Zodra ik bij de Starbucks binnen stap overspoelt de heerlijke geur van koffie me. Ik snuif de geur op en sluit achteraan in de rij.

Zodra ik aan de beurt ben bestel ik een Mocha Frappuccino Blended Coffee en wacht geduldig tot hij klaar is. Ik betaal en vouw mijn handen om de koffie heen. Vervolgens loop ik weer naar buiten en begin te lopen. Er zijn veel mensen op straat, dik ingepakt tegen de snijdende kou van December.
Over twee weken is het al kerst en dat betekent dat ik net op tijd thuis zal zijn. Net op tijd ontwijk ik een paar meiden die langs me heen rennen. Ze praten opgewonden met elkaar en ik vang een paar woorden op. ‘Direction….Hotel……Zayn.’ Zachtjes lach ik in mezelf, dat zijn dus duidelijk directioners. Hoewel ikzelf ook een grote fan ben zal ik nooit voor hun hotels gaan staan. Het is opdringerig en soms zelf gevaarlijk. Vaak zie je ze niet eens. Nee, mijn vriendinnen en ik zijn meer van het stille aanbidden. Tweets naar ze sturen, naar concerten en altijd aardig blijven. Ik glimlach als ik aan mijn vriendinnen denk en pak mijn telefoon uit mijn zak. Snel neem ik een selfie en plaats hem op instagram. Vervolgens kijk ik naar de tijd. Zeven uur al! Ik schrik lichtjes en draai me om. Maar weer terug naar het hotel en wat eten. Het verkennen van London moet maar even wachten.

Zodra ik de straat inloop vallen de honderden fangirls mij al op. Ik zucht diep en maak me klaar om me erdoor heen te worstelen. Op het moment dat ik me de menigte in wil storten gaat mijn telefoon.
>Met Ismay.<
*OMG WAAROM HEB JE ONS NIET GEZEGT DAT JE IN HETZELFDE HOTEL ALS DE BOYS LOGEERT?!*
De stemmen van Cat en Jade schallen door mijn Iphone en ik houd hem snel een stuk van mijn oor af.
>Omdat ik het zelf pas wist toen ik hier aankwam.<
*Oh O, laat dan maar. Is het leuk in London?*
>HmmHmm, heel leuk. Ik heb al een starbucks gevonden.<
*OMG STARBUCKS*
*Jade, houdt je mond.*
Ik giechel zachtjes en leun tegen een lantarenpaal.
*Dus, wat ben je nu aan het doen?*
>Nou, ik wilde me net in de fangirlmenigte storten om mijn hotel te bereiken en een hapje te gaan eten.<
*Oh, zullen we vanavond even skypen? Dan kan je je nu in de menigte storten.* Ik hoor haar giechelen. >Is goed Cat. Ik zie je vanavond dan.<
*Byebye Ismay. Tot vanavond kuskus.*
>Kuskus.<
Ik hang op en stop mijn mobiel veilig in mijn tas. Dan haal ik diep adem en meng me tussen de meiden. Al snel vang ik de blik van Thomas en zwaai even. Hij komt naar me toe. ‘Thomas, kan je me helpen? Het duurt anders eeuwen voordat ik het hotel bereik.’ Ik laat hem mijn bandje zien en hij knikt. ‘Kom maar mee.’ Mijn bovenarm word door hem vastgepakt en hij loodst me door de menigte. Al snel sta ik binnen en ik zucht opgelucht. ‘Zijn de jongens er nog niet?’ Thomas schud zijn hoofd en kijkt op zijn horloge. ‘Als het goed is arriveren ze binnen een uur, anderhalf uur.’ ‘Nou succes dan. Ik ga wat eten.’ Hij glimlacht en zwaait naar me voordat hij weer naar buiten stap. Ikzelf loop richting de liften en stap erin. Vervolgens wacht ik geduldig totdat ik op de achtste verdieping ben en stap uit. Snel open ik mijn kamerdeur en trek mijn jas, muts, sjaal en handschoenen uit. Ik gooi ze op de bank en verlaat de kamer weer. Langzaam loop ik weer naar de lift en ga naar beneden. Dan loop ik naar het restaurant en zoek een tafeltje. Zodra ik er een gevonden heb ga ik zitten en wacht geduldig totdat er iemand naar me toekomt.

‘Goedenavond mevrouw. Hoe kan ik uw helpen?’ Ik glimlach beleefd naar de vrouw naast mijn tafel. ‘Ik zou graag iets willen eten.’ Ze knikt. ‘Dat kan. Kan ik alvast wat te drinken voor u halen?’ ‘Een cola light graag.’ De vrouw knikt en loop weg. Ik bekijk het restaurant. Het ziet er netjes en chic uit. Wat een geluk dat mijn ouders alles voor me betalen. Even later komt de vrouw terug met mijn cola en een menukaart. ‘Kijkt u eens.’ Ze legt de kaart voor mij neer en zet de cola op een onderzetter. Ik knik beleeft naar haar en ze verdwijnt weer. Hongerig sla ik de menukaart open en bekijk de gerechten. Al snel heb ik een gerecht gekozen dat ik lekker vind en bestel het bij de vrouw.

Al snel zet ze het heerlijke eten voor mijn neus en begin ik de eten. Ondertussen bekijk ik de mensen in het restaurant. Erg veel zijn het er niet en de mensen die er zitten zijn allemaal al wat ouder en erg fancypancy. Ik trek mijn neus op en ga verder met eten. Zulke mensen mag ik dus echt niet.
Zodra ik klaar ben met eten vraag ik om de rekening. Het is ondertussen al negen uur en ik heb zin in een douche. De vrouw geeft me de rekening en ik betaal. Al mijn spullen verzamel ik en dan loop ik de lobby in. De meiden staan er nog steeds, net zoals enkele bodygards. Thomas daar in tegen staan binnen. ‘Hey Thomas! Zijn ze er nog niet?’ Thomas richt zijn blik naar mij en een glimlach vormt zich op zijn gezicht. ‘Hey Ismay! Jawel hoor. Ze zijn zo’n kwartier geleden naar boven gegaan. Lekker gegeten?’ Ik knik en wijs dan naar de meiden. ‘Ik begrijp echt niet dat ze hier nog blijven. De jongens zijn binnen en ik denk niet dat ze zich nog laten zien.’ Hij zucht diep. ‘Vertel ze dat maar.’ Ik grinnik. ‘Nou, ik ga maar eens naar boven. Ik zie je wel weer.’ Hij knikt en richt zijn blik weer naar buiten. Zachtjes grinnik ik en loop richting de liften. Zodra ik boven ben loop ik naar mijn kamer en ga naar binnen. Ik doe hem op slot en loop dan richting de badkamer. Terwijl ik het bad laat vollopen hang ik mijn jas, muts, sjaal en handschoenen op. Dan loop ik weer terug naar de badkamer en draai de kraan uit. Vervolgens ontdoe ik me van mijn kleding en laat me langzaam in het warme water zakken. Een zucht van verlichting verlaat mijn mond en ik voel mijn spieren ontspannen. Voorzichtig sluit ik mijn ogen en geniet van mijn bad.

Reageren=Melding

Reacties: