FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 27

Op de Northerncross ranch gaat de telefoon. Seb is blij Saundra te horen.
“Hé zusje alles goed daar? En zijn pa en ma goed aangekomen?”�
“Hier is alles goed”� meldt ze. “En ja Seb, pa en ma zijn goed aangekomen. Trouwens hoe is het met Kendall en jou?”� Seb begint gelijk weer te vertellen over de baby, de babykamer en niet te vergeten de echo natuurlijk. Saundra hoort hem lachend aan.
“Je bent nu al een trotse vader Seb. En Carlos heeft hij zijn geheugen alweer terug?”�
“Ja gelukkig wel. Hij heeft Shean gevonden en is nu bij haar om alles uit te leggen. Hij heeft haar slecht behandeld in de tijd dat zijn geheugen kwijt was. Zal ik jou nog een nieuwtje verklappen?”� zegt Seb.
“Vertel”� klinkt het aan de andere kant van de lijn.
“Carlos wordt ook vader. Maar kijk uit want pa en ma weten nog van niets.”�
“Ga weg”� zegt Saundra, hij is nog niet eens getrouwd.”�
“Wie weet krijgt hij nu haast”� meent Seb. Dat zou fijn zijn dan kan ik voor de bruiloft naar huis komen en Urs meenemen. Zodat je hem ook leert kennen. Seb hij is lief attent en ik denk de hele dag aan hem.”� Seb schatert het uit.
“Zusje je bent verliefd.”�
“Ik weet het Seb. Trouwens heb jij al iets van David gehoord?”�
“Nee, ik weet alleen dat hij bij Patricia in Amsterdam is en over twee weken naar Zwitserland wil om jou te bezoeken.”�
“Eerlijk waar?”�gilt Saundra door de telefoon. “Heerlijk, dit is geweldig nieuws, Seb. Brengt hij Patricia ook mee?”�
“Ik zou het niet weten meid. Maar weet je wat? Waarom bel je hem niet?”�
“Dat doe ik Seb doe Carlos en Kendall de groeten en geef ze een knuffel van me.”�
“Doe ik meid, doe jij pa en ma de groeten en veel plezier daar. Doei doei.”� Seb legt lachend de telefoon neer. Wat klonk ze vrolijk. Zwitserland doet haar goed. Of moet hij zeggen Urs doet haar goed.

Patricia wordt wakker en kijkt verbaast dat ze in Davids armen ligt. Voorzichtig kijkt ze onder de dekens. Hemeltje, ze heeft alleen nog haar onderbroek aan en David ook zo te zien. Alleen kan ze zich niet meer herinneren dat ze zich heeft uitgekleed. En dan die barstende koppijn. Dan herinnert ze zich de baileys mint.
“Ik moet een aspirine nemen anders ben ik de rest van de dag niks meer waard”� denkt ze. Ze gaat naar de badkamer en neemt een aspirine. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze dat ze er niet goed uitziet.
“Nou meid dat heb je weer goed voor elkaar”� moppert ze op haar spiegelbeeld. Ze gaat weer terug het bed in en kruipt weer tegen David aan. Ze legt haar hoofd op zijn borstkast en hoort zijn regelmatige hartslag. Ze geeft hem een kusje op zijn borst en denkt na wat ze vandaag zullen gaan doen. Zijn handen glijden naar haar zij en trekken haar omhoog.
“Goedemorgen lieveling, heb jij lekker geslapen?”� vraagt hij.
“Ik heb goed geslapen hoor alleen te vast. Daarom heb ik nu hoofdpijn”� vertelt ze hem.
“Misschien moet je een baileys nemen om van je hoofdpijn af te komen.”� Ze moppert en zegt dat ze al een aspirine heeft genomen.
“Ik weet anders nog wel een manier om van hoofdpijn af te komen”� zegt David onschuldig. Ze kijkt hem afwachtend aan.
“Jij hebt ontwenningsverschijnselen omdat we al twee maanden niet gevreeën hebben.”� Patricia schatert het uit.
“Zo iets kan ook alleen maar een man bedenken”� zegt ze lachend. “Maar goed ik wil alles doen om van die hoofdpijn af te komen, dus doe je best zou ik zeggen. ”� Ze glimlacht hem verleidelijk toe. Hij draait zich met haar om, zodat zij onder hem komt te liggen. Hij begint haar te kussen en te strelen en al gauw heeft ze het idee dat die man wel tien handen heeft. Hij plaagt haar, maakt haar gek met zijn strelingen en scheid dan weer even uit. Patricia wordt hier helemaal gek van. Ze streelt zijn borst en laat haar handen naar zijn rug glijden. Masseert zijn schouders en kust en bijt hem speels in zijn nek. Ze gaan helemaal in elkaar op en vergeten alles om zich heen.
“David heeft groot gelijk”� denkt Patricia. Het is veel te lang geleden, dat ze van elkaar hebben mogen genieten.”� Hij kijkt haar aan.
“Hoofdpijn al weg?”�
“Nog lang niet, ga door want je bent nog niet van me af.”� David grijnst en gaat verder met haar van die akelige hoofdpijn af te helpen.

Urs is met Saundra en haar ouders naar Lugano gereisd. Een heerlijk idyllisch oord in het zuiden van Zwitserland. Hij loopt hand in hand met Saundra over de boulevard. Hij is na aan het denken over morgen als de uitslag van de DNA bekend wordt. Hij weet werkelijk niet wat hij moet doen als blijkt dat Saundra zijn zus zou zijn. Hij kijkt achterom en ziet Dave en Maria gearmd achter hen lopen. Ze lijken erg gelukkig met elkaar. Hij hoopt oprecht dat hij niet Dave’s zoon is. Dat zou ook strubbelingen mee brengen voor Saundra’s ouders. Misschien betekent dit wel het einde van hun huwelijk. Hij hoopt echt dat Herman zijn vader is.
Maria kletst ondertussen tegen Dave aan.
“Wat zijn die twee toch gelukkig hé.”�
“Ja, meisje, die twee stralen. En Urs draagt onze Saundra op handen. Hij is echt een hele aardige jongen.”� Ze sluiten hun dagje uit later af met een etentje en zijn ’s avonds laat weer terug bij het hotel.

De volgende middag gaan Herman en Urs naar de huisarts voor de uitslag. Urs ijsbeert door de wachtkamer.
“Jongen toch”� zegt Herman. “Kom zitten want ik wordt helemaal nerveus van jou.”� Als de dokter hen eindelijk binnen laat, zijn de heren beide gespannen. De dokter nodigt de heren uit plaats te nemen. Urs kijkt zijn vader aan, die hem bemoedigend toeknikt.
“Het komt goed”� lijken zijn ogen te zeggen. De dokter kijkt op van zijn papieren en zegt beheerst: “Meneer Bühler, ik kan u hiermede bevestigen dat Urs, uw zoon is.”� Even is het stil. Het duurt even voor de mannen beseffen wat de arts net heeft gezegd. Urs valt zijn vader om de hals.
“Pap, dat is pas goed nieuws.”�
“Ja jongen inderdaad. Nu kun je verder met Saundra en hoeven wij geen bom onder het huwelijk van de Sterlings te leggen.
“Ik vertel het haar voorlopig niet pa. Die mensen zijn zo gelukkig en ik ben blij dat ik dat nu ook mag zijn.”� Ze bedanken de arts en gaan terug naar het hotel.
“ Urs, je houdt heel veel van Saundra hé?”� Urs knikt.
“Meer dan van mijn eigen leven, pa.”�
“Het komt nu allemaal goed jongen. Ik weet dat je gisteren in Lugano op je tenen hebt moeten lopen om beheerst te blijven. Maar nu kun je haar openlijk het hof maken. Wordt gelukkig mijn zoon.”�
“Dank je wel, pa. Ik ga gauw kijken waar ze is. Want ik wil haar vandaag bij me hebben………..en morgen…….en overmorgen……en altijd”� roept Urs uit. Zijn vader kijkt hem lachend na.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.