Hoofdcategorieën
Home » One Direction » They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond] » >23<
They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond]
>23<
Avelin
Ik zie Javadd de trekker overhalen, ik hoor Zayn ‘nee’ schreeuwen, ik zie hem een sprong nemen en ik voel de brandende pijn. Ik weet dat hij te laat is, de kogel heeft me al geraakt. Met grote ogen kijk ik naar Zayn, met dezelfde grote ogen staart hij terug. Ik voel mezelf in elkaar zakken en het laatste wat ik hoor is een langgerekte, wanhopige schreeuw van Zayn. ‘NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!’
Zayn
Zodra ik de sprong neem weet ik dat ik te laat ben. Met een harde ‘Oef’ raak ik de grond. Snel krabbel ik op en kijk naar Avelin. Bloed gutst uit de wond en ik weet dat dat foute boel is. Javadd heeft een slagader geraakt. Met grote ogen staart ze me aan, vervolgens zakt ze in elkaar. Wanhopig schreeuw ik, maar ze antwoord niet meer. Ik val op mijn knieën naast haar neer en begin kracht te zetten op de wond. Tranen branden achter mijn ogen en al gauw rollen de eerste over mijn wangen. ‘Avelin, kom op. Hou vol. Je mag me niet verlaten. Alsjeblieft.’ Als snel zitten mijn handen vol met bloed, maar het stopt niet met stromen. ‘Alsjeblieft,’ mompel ik telkens weer. Een grinnik dringt mijn oren binnen en woest draai ik me om. ‘Jij!’ schreeuw ik naar Javadd. Hij lacht alleen maar en woedend stort ik me op hem. Mijn handen vinden hun weg naar zijn keel en langzaam begin ik druk te zetten. Dan hoor ik een harde knal en de keuken stroomt vol met mensen. Ik word van Javadd afgetrokken en huilend begin ik te schreeuwen. ‘Hij heeft mijn vriendin neergeschoten! Hij heeft verdomme mijn vriendin neergeschoten! Hij…hij…hij.’ Ik geef het op en zak hysterisch huilend in elkaar. Mensen kloppen op mijn rug, proberen me te kalmeren, maar het lukt niet. Hij heeft het enigste meisje waar ik ooit omgaf van me afgenomen.
Nerveus speel ik met mijn vingers. Af en toe verlaat een traan mijn ogen, maar voor het grootste gedeelte ben ik gekalmeerd. Met waterige ogen bekijk ik de ruimte waar ik momenteel in zit. Het is een kamertje, op het politiebureau. Javadd en ik zijn meegenomen en Avelin is naar het ziekenhuis gebracht. Dat is het enige wat ik weet. Ik weet niet hoelang ik hier al zit, ik weet niet hoe het met Avelin is, ik weet niks. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik leg mijn hoofd op mijn armen. Nietsziend staar ik naar het tafelblad dat nu wel heel dichtbij is. Elk detail nestelt zich in mijn hoofd. De deur gaat piepend open, maar ik blijf zitten waar ik zit. De stoel aan de andere kant van de tafel piept als hij naar achter word geschoven, maar ik blijf zitten waar ik zit. ‘Zayn?’ vraagt een stem. Het is een vrouwenstem en die stem ken ik maar al te goed. ‘Zayn, gaat het wel?’ vraagt ze. Ik schud mijn hoofd en voel de tranen alweer lopen. ‘Ze..ze..’ Verder kom ik niet want ik begin weer te huilen. De stoel piept weer en niet veel later voel ik een hand op mijn rug. De hand draait rondjes, proberend mij te kalmeren. ‘Hij…Avelin…ik.’ Alles komt knalt mijn gedachten weer in en ik huil hartverscheurend. ‘Sstt, het komt wel goed. Stil maar.’ De hand blijft rondjes draaien, een andere gaat door mijn haar. ‘Waarom heb ik het niet gewoon uitgemaakt? Als ik had gedaan wat Javadd had gezegd had ze nu nog geleefd,’ huil ik. ‘Schatje, het komt we goed.’ Ik schud mijn hoofd en kijk naar de vrouw op. Ze slaat haar armen om me heen en ik verberg mijn gezicht in haar nek. ‘Ik weet niet wat ik moet doen, mam. Ik weet niet eens waarom ik hier ben!’ Ze strijkt over mijn rug, maar zegt niks.
Als ik uiteindelijk weer gekalmeerd ben kijk ik naar mijn moeder. ‘Wat doe je hier eigenlijk?’ Ze zucht en gaat op de stoel tegenover me zitten. Ik speel weer met mijn vingers. ‘Ik werd gebeld door de politie, ze hadden mijn zoon opgepakt.’ ‘Wacht, wat?! Ik ben opgepakt! IK HEB VERDOMME NIKS FOUT GEDAAN!’ schreeuw ik. Ze kijkt me aan. ‘Je hebt geprobeerd Javadd te vermoorden.’ ‘Wat? NEE! Echt niet!’ Ze zucht en kijkt me streng aan. ‘Beken het nou maar, Zayn.’ Met open mond staar ik haar aan. De deur gaat weer piepend open en een politieagent stapt de kamer in. ‘Mevrouw Malik? Ik moet u vragen de kamer te verlaten.’ Mijn moeder knikt en verlaat de kamer. De agent neemt haar plek in en kijkt me aan. ‘Dus, wat dacht je? Wat heeft je ertoe gezet je broer te vermoorden? Of in ieder geval te proberen. Was je jaloers?’ Zijn toon is ijskoud. Met open mond staart ik hem aan. ‘Dit moet een grap zijn! Hij heeft mijn vriendin neergeschoten verdomme! Hij moet diegene zijn die is opgepakt!’ De man trekt alleen maar een wenkbrauw op. ‘Je broer heeft een verklaring afgelegd. Als je bekent kunnen we misschien een deal maken met de rechter.’ ‘Deal? Wat voor fucking deal?!’ De man steunt met zijn ellebogen op de tafel en kijkt me aan. ‘Poging tot moord geeft je kans op 20 jaar gevangenisstraf.’ Ik kreun en wrijf over mijn gezicht. ‘Poging tot moord?’ vraag ik vermoeid. De man knikt. ‘Wat dacht je? Laten we hem maar even opwachten? Laten we maar even een pistool op hem richten en hem bedreigen?’ Ik hef mijn handen. ‘Ik zeg dit nog een keer. Hij heeft mijn vriendin vermoord en hij heeft mijn bedreigt. Niet andersom.’ De man glimlacht alleen maar. ‘Ooit zal je toch de waarheid moeten vertellen. Niet iedereen houdt liegen eeuwig vol.’ ‘IK SPREEK DE WAARHEID VERDOMME!’ schreeuw ik uit. De man schud zijn hoofd en drukt ergens op. De deur gaat open en twee potige politieagenten komen de kamer in. Beiden pakken een arm en slepen me de kamer uit. ‘Verdomme man! Laat me gaan! Ik heb niks fout gedaan!’ We komen langs de wachtkamer van het bureau. Twee mensen trekken mijn aandacht. De vrouw lijkt ontzettend veel op Avelin en de jongen naast haar heeft dezelfde blauwe ogen als Avelin. Dat moet Evan zijn. ‘EVAN!’ schreeuw ik. Hij kijkt op en hij staart me aan. ‘Je moet me geloven! Ik zou Avelin nooit, maar dan ook nooit pijn doen! Alsjeblieft help me!’ De agenten sleuren me verder mee en tot het laatste moment blijf ik Evan aankijken. Hij is mijn laatste hoop.
Reacties:
oeh..
spannende twist! hihi Jaffad is wel een slim jochie.
kom op Evan! je kunt het! je krijgt zayn er wel uit (:
het is nu 11 november en ik vind het echt leuk!
er was een klein jochie aan het zingen dat meisjes rokjes aan hadden en toen zei ik. maar ik heb gewoon een spijkerbroek aan hoor. (ik ben grappig *ahum*) hihi ik lees maar snel verder. om te weten hoe hij er uit komt. xx