FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 28

Shean is op weg naar Sterling Oil. Ze kan bijna niet wachten om weer te beginnen. Wat heeft ze dit gemist. Ze gaat naar de 61e verdieping om bij Carlos haar batch en telefoon op te halen. Wat een mopperpot was hij toen hij zijn geheugen kwijt was. Ze is oprecht blij dat deze periode voorbij is. Ze glimlacht en klopt op zijn deur.
“Binnen”� klinkt het.
“Lieverd, kom binnen”� roept hij blij uit. Hij komt haar tegemoet en neemt haar in zijn armen. “En hoe voel je, je nu?”�
“Goed, Carlos, maar ik ben niet ziek, alleen zwanger. Maar het is inderdaad een goed idee om alleen ’s middag te komen werken voorlopig. Ik ben zo blij dat ik er weer ben.”� Hij kijkt haar glimlachend aan.
“Ik ook meisje”� zegt hij, haar ondertussen kussend. ”�Hier is je batch en telefoon weer. Kom we gaan naar jouw kantoor, daar heb ik alles gelaten zoals het was. Dan kunnen we alle projecten even doornemen.”� Al gauw is Shean weer helemaal in haar element. Sterling 13 loopt voorspoedig en weldra zal fase 2 daar ingaan. Alle onderdelen zijn besteld en de installatie loopt volgens planning.
“Carlos zijn we hier klaar? Dan kan ik nog even op internet surfen voor een woning hier in Fort Worth. Carlos kijkt haar verbaasd aan.
“Sorry, Shean maar ik had er eigenlijk op gerekend dat je bij mij zou komen wonen. Wil jij niet bij mij zijn?”� vraagt hij.
“Ja natuurlijk, wil ik bij jou zijn, maar om dan gelijk bij jou in te trekken. Ik weet niet of dat verstandig is Carlos.
“Shean ik houd van jou. Ik weet, deze ezel heeft jou tot twee keer toe laten zitten maar geloof me dat gebeurt niet meer.”� Shean schudt haar hoofd.
“Ik vind het prettig mijn eigen stekkie te hebben. Het is nog te vroeg Carlos. Geef me nog wat tijd.”� Ze blaast hem een kushandje toe als hij de deur uitloopt. Carlos loop terug naar zijn kantoor en denkt na.
“Ik moet iets doen. Ik wil bij haar zijn, de zwangerschap van dichtbij meemaken. ’s Morgens met haar in zijn armen wakker worden.”� denkt hij hard op. Hij loopt te ijsberen door zijn kantoor. En dan ineens weet hij wat hem te doen staat.

Kendall voelt zich niet lekker. Ze is dikke 6 maanden zwanger. Wat is er vandaag toch met haar. Ze voelt zich net een opgeblazen ballon. Zelfs haar voeten zijn zo opgezwollen, dat ze geen enkel paar schoenen aan krijgt. Verder is ze duizelig. Alsof ze elk moment om kan vallen. Ze kijkt naar haar spiegelbeeld.
“Meid je ziet er verschrikkelijk uit”� zegt ze tegen haar spiegelbeeld. Seb is al naar het werk, die kan ze dus niet vragen om mee naar de dokter te gaan. Na een tijd te hebben nagedacht, besluit ze hem toch maar te bellen.
“Lieverd, rustig blijven. Ik ben zo bij je en ga met jou naar de dokter”� roept Seb als ze hem het een en ander heeft uitgelegd. Kendall gaat zuchtend op de bank zitten en probeert rustig te blijven. Alles draait om haar heen.
“Dit kan nooit goed zijn”� denkt ze bezorgd. Even later vliegt Seb binnen en helpt haar omhoog en brengt haar naar de auto. Als Seb enige tijd later met haar bij de huisarts zit, constateert die een extreme hoge bloeddruk, en dat ze vocht vast houdt.
“Het hoeft niets ernstigs te zijn”� probeert hij de jonge ouders gerust te stellen. “Maar ga voor de zekerheid toch maar naar het ziekenhuis voor een echo, dan weten jullie zeker dat het goed is.”� De schrik slaat Seb om het hart. Hij laat dit echter aan Kendall niet merken. Hij neemt haar mee naar het ziekenhuis waar een echo en een hartfilmpje worden gemaakt. Als ze na enkele uren tegenover de gynaecoloog zitten, heeft die niet zo’n goed nieuws voor hen. Kendall heeft een zwangerschapsvergiftiging, die voor haar en de baby levensbedreigend kunnen worden, als ze niet onmiddellijk rust neemt.
“De symptomen zijn hartkloppingen, vocht vast houden en extreem hoge bloeddruk”� legt de arts uit.
“En nu? “ vragen Seb en Kendall tegelijk. De arts kijkt hen bemoedigend toe.
“Er zijn twee manieren om daar van af te komen. Één is volledige bedrust tot aan de bevalling en twee is bevallen. Optie twee kan nog niet want u bent pas achtentwintig weken zwanger en uw kind is dus nog niet levensvatbaar. Dus raad ik u aan om optie één te kiezen. Ik wil mevrouw nu onmiddellijk opnemen en tot de bevalling hier in het ziekenhuis houden. Dat is de enigste manier om moeder en kind dag en nacht in de gaten te houden.”� Seb kijkt de arts vertwijfelt aan. Het lijkt wel of hij in een nachtmerrie zit.

De tortelduifjes in Amsterdam hebben een heerlijke tijd samen. Patricia neemt David op sleeptouw door heel Amsterdam. Altijd gewapend met haar fototoestel. David kijkt lachend naar haar als ze wat foto’s van de grachten schiet.
“Zeg kan ik ook wat foto’s krijgen dan hoef ik zelf dat kleine fototoestelletje van mij niet uit te halen. Je maakt toch veel mooiere dan ik.”� Patricia lacht.
”�Jij ben gewoon te lui om je camera uit je zak te halen. Zeg het maar eerlijk.”� Patricia duwt hem een statief in zijn handen en zegt: “Als jij die daar even opstelt, dan kan ik de timer van mijn camera even instellen zodat we ook een foto van ons samen krijgen.”� Even later kijkt ze tevreden naar het resultaat. Ze heeft er meerdere gemaakt, voor de zekerheid. Zij met David met als achtergrond de keizersgracht.
“Zullen we naar Madame Tussau gaan?”� stelt Patricia voor.
“Wie is dat? Jouw tante?”� vraagt David. Ze schiet in de lach.
“Nee joch, dat is het wassenbeeldmuseum en daar staan allemaal beroemdheden die ze in was gegoten hebben. Wat dacht je van Elvis of Michael Jackson. Verder natuurlijk veel bekende Nederlanders zoals onze koningin, de kroonprins en zijn vrouw.”�
“Oké”� klinkt het droog naast haar. Laten we jou familie maar eens met een bezoek vereren.”� Ze schudt lachend haar hoofd. David is altijd in voor een geintje.
“Met zo’n man kan het leven toch niet saai worden”� denkt ze. Snel schiet ze nog wat foto’s van hem. Ze kijkt op de display van haar camera. Ze heeft pas 367 foto’s gemaakt en de meeste staat David op. “Ik ga mijn hele kamer met die foto’s behangen”� denkt ze gniffelend.
“Hé, lekker ding, geef mij die camera eens. Ik wil even voor japanner gaan spelen." Patricia weet niet wat hij van plan is en stelt snel haar camera in op automatisch alvorens hem die te geven. Het volgens half uur maakt die gekke David alleen maar foto’s van haar. Ze heeft een blos op haar wangen, wat een man.
“Kom lieverd laat me zien dat je van mij houd. Lach eens naar me”� roept hij verder fotograferend. Als ze eindelijk haar camera weer in handen heeft ziet ze dat hij meer dan 150 foto’s van haar persoontje heeft gemaakt. Ze kijkt op de display naar het resultaat. Ze vindt het altijd vreemd om zichzelf op een foto te zien, maar wat ze hier ziet maakt haar vrolijk. Ze staat er lachend, ondeugend, flirtend op. Ze ziet een gelukkige en ontspannen Patricia.
“Ja, zo, precies zo voel ik me met hem”� denkt ze. “Volkomen gelukkig.”�

Urs en Saundra liggen boven op de alm weide. Saundra’s ouders zijn vandaag alleen op pad naar het Como meer.
Kijkend naar de wolkenlucht boven zich zegt Saundra.
“Urs, mijn broer David is op dit ogenblik in Amsterdam. Hij wilde eigenlijk hier naar toe komen als Patricia’s vakantie is afgelopen. Maar ik zou graag Patricia willen leren kennen. David is zo weg van haar. Nu wilde ik hem vragen om een paar dagen eerder te komen en haar mee te brengen. Wat vindt jij ervan?"
“Lieverd waarom doe je nu zo moeilijk. Je wilt toch wat van Europa zien?”� Ze knikt. “Nou zal ik dan regelen dat wij de laatste 4 dagen van Patricia’s vakantie naar Amsterdam gaan? We nemen een hotelletje. Dan kun jij iets van Nederland zien en kennis maken met Patricia. En ik met David. David mag dan altijd met ons mee als hij nog een paar dagen naar Zwitserland wil.”� Ze vliegt hem om de hals en kust hem.
“Jij bent geniaal Urs Bühler.”� Urs glundert. “Dat weet ik, maar je mag me wel bedanken hoor.”�
“Wacht jij maar dat zet ik jou betaald”� zegt ze hem kietelend. Ze stoeien een tijdje met elkaar, waarna Saundra voorstelt
“Zullen we gaan zwemmen in het meer?”� Urs kijkt bedenkelijk.
“Tja, ik heb geen zwembroek bij me.”�
“Mooi”� zegt Saundra. “Dan ga jij maar zonder zwembroek.”� Ze begint zich uit te kleden. Urs kijkt verbaast.
“Jij hebt je bikini aan”� roept hij uit. Ze grijnst.
“Ik wacht. Wanneer ga jij nog uit de kleren?”� Urs denkt even na en kleedt zich uit tot op zijn boxershort.
“Wie het eerste in het water is”� roept hij.
“Wat en held”� denkt Saundra. “Vorige keer wilde hij naakt zwemmen en nu is meneer preuts.”� Ze staat op en loopt het water in. Ze zwemt naar hem toe en laat zich van hem zijn armen nemen. Ze laat haar handen over zijn rug tot op zijn billen glijden. Ze kijkt hem verbaast aan.
“Waar is die boxershort?" Urs kan zijn lach niet meer houden en wijst naar de kant, waar hij net zijn boxershort gedropt heeft. Saundra proest het uit. Urs maakt gelijk misbruik van de situatie en trekt haar bikinibovenstuk los. Hij wil haar voelen zonder dat er ook maar een stukje textiel tussen hen in zit. Saundra kijkt hem diep in de ogen en knikt zodat hij weet dat ook zij verder wil gaan. Na een tijdje blijkt het water toch niet zo’n geschikte plek.
“Kom liefje, ik weet een beschut plekje, waar wij dit ongestoord af kunnen maken. Maak je geen zorgen ik heb overal aan gedacht”� fluistert hij in haar oor. Saundra glimlacht, geeft hem een hand en gaat met hem mee.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.