FanFic.nl

• Killer • Harry Styles • 16+

Chapter Five

"Wat doen we vanavond", vroeg ik aan Liam."We kunnen toch moeilijk weer iemand uit een zaal halen. Het zal op den duur opvallen."
"Dat weet ik. Daarom staat er vanavond wat anders op het planning. We gaan naar een masquerade ball. Niemand die ons op zal herkennen en zo kunnen we stiekem vuil werk verrichten", deelde Liam trots mee.
"Dat is zeker geen slecht idee."

"Hier?", vroeg ik verbaasd aan Liam. "Ja, wat is er mis mee?"
Ik keek rond en kon nauwelijks mijn teleurstelling verbergen. "Het is nogal in het midden van nergens. Kijk rond, het is doods hier."
"Dat is ook het bedoeling. Geef het eens kans, je heb binnen nog niet eens gezien." Ik zuchte en besloot maar naar binnen te stappen. Het was inderdaad vele malen beter dan buiten. "Je kan me later bedanken", zei Liam grijnzend.

"Geloof je in liefde op het eerste gezicht?" Ik draaide me om en achter me stond een brunette. Ze was lang en had een prachtig figuur. "Ik zou het niet weten. We dragen allebei een mask." Haar mask was van zilver en had een rare blauwe patron. "Daar heb je gelijk in", zei ze glimlachend." Ik ben laura", stelde ze zichzelf voor," Ik dach aan Liam's waarschuwing en zei niks hierop. "Dans met me", zei ik op een dwingende toon. Ik nam haar bij haar heup. Met moeite hield ik mezelf onder controle. Het liefst sleurde ik haar de tent uit en deed wat ik het liefst deed. Maar ik moest niet opvallen. Ik moest geen aandacht trekken, anders kon ik Liam's hulp in het gevolg wel gedag zwaaien. Opeens stopte ze en keek ze me recht in de ogen aan. "We dansen al de hele avond lang. Mag ik je naam niet eens weten?" Ik bezweek bijna voor haar pruillip, maar dit was niet het moment voor zwakte. "Als je met me mee naar buiten komt, misschien wel", antwoordde ik plagend.

"Hierheen", zei ik en wou haar al naar het bos sleuren. "Ik ben bang voor het donker", liet ze weten. Ik zuchtte. Ik had weer een hopeloos geval. Uit het niets verscheen Zayn op het toneel en sleurde haar het bos in. Grijnzend liep ik achterna. Het was geweldig allemaal. "Alles is in orde. Je kan je gang gaan", deelde Louis mee. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Ik deed haar masker af zodat ik straks het bange gezicht beter kon zien. Mijn handen gingen naar haar keel. Als een reflex volgde de rest. Even bleef ik staan terwijl ik de adrenaline door me lichaam liet vloeien. Heerlijk was dit. Maar lang kon ik niet ervan genieten. Zometeen is het twaalf uur en dan is het feest over. We moesten snel onze sporen wisten. "Wat doen we nu?", vroeg ik aan Liam. Hij wees op een schop. "We gaan haar begraven. Zo kan het iedereen zijn geweest." We knikten allemaan instemmend. We groeven en groeven totdat het een diepe kuil werd. We wasden onze sporen van het meisje af en dumpten haar in het kuil. Snel gooiden we grond op haar en weg was ze. Voor eeuwig.

Achter ons hoorde ik een geritsel. We draaiden ons allemaal verschrikt om. Maar het was te laat. Het persoon was al weg.

Weer een open einde, I am sowry, maar wie denken jullie dat het is. Ik ga een Q & A houden, hebben jullie vragen over mij of het verhaal zelf? Vraag ze gerust in een reactie.

Reacties: