FanFic.nl

Northerncross-Ranch

Hoofdstuk 36

In Zwitserland gaat het leven zijn gewone gangetje weer. Sandra’s contract is verlengd en het wat rustiger is in het hotel hebben de twee wat meer tijd voor elkaar. Ze wandelen veel in de bergen, maken uitstapjes en hebben veel plezier samen. Urs denkt terug aan Texas waar ze een tijdje geleden op vakantie zijn geweest.
“Wat een prachtig land. En dan die familie van Saundra, die heeft hij in zijn hart gesloten. Hij is blij dat hij hen niet heeft hoeven confronteren met het feit dat Saundra’s vader een relatie heeft gehad vroeger met zijn moeder. Ooit vertel ik het haar maar het veranderd niets aan de situatie”� denkt hij. Hij kijkt naar Saundra die naast hem loopt.
”�Saundra, nu ben je al meer dan een half jaar hier en hebt nog helemaal niet veel van Europa gezien.”�
“Jawel hoor. Zwitserland, Lugano en Amsterdam”� somt ze op.
“Wordt het niet eens tijd voor een stedentripje? Vraagt Urs.
“Wat had je in gedachten, Urs?”�
“Parijs, Berlijn, Rome”�stelt hij voor.
“Dan Rome Urs. Daar heb ik al zoveel over gelezen. En tijdens mijn opleiding is dat uitgebreid aan de orde geweest. Al die fonteinen op de piazza’s. Die oude gebouwen. Wist jij dat Rome op zeven heuvelen gebouwd is?”� Urs moet lachen.
“Jij weet onderhand meer van Rome dan ik. Zullen wij over een paar weekjes gaan?”�
“Is goed”�zegt Saundra.
“Als we dadelijk terug in het hotel zijn zoeken we wel even een vlucht en een hotel. Ik verheug me er al op.”�
“Ik ook”� zegt Urs.

Shean is op bezoek bij Kendall.
“Oooh Kendall, wat is ze lief en zo klein”� roept Shean uit. Kendall straalt.
“Weet je Shean ik kan uren naar haar kijken. Het is eigenlijk wel gek om van de een op het andere moment moeder te zijn.”�
“Kendall mag ik haar even vasthouden?”� vraagt Shean smekend.
“Natuurlijk, als jij oma kunt overreden haar weer af te geven”� plaagt Kendall haar schoonmoeder. Maria kijkt verontwaardigd. Maar als ze Sheans gezicht ziet, komt ze naar haar toe en legt de kleine Chantal bij haar in de armen.
“Nog een paar weken dan ben jij aan de beurt”� zegt Maria. Ze knikt maar is vervolgens weer afgeleid door het kleine mensje in haar armen.
“Wat een lief kindje en wat een schatje”� zegt Shean.
“Nog wel”� lacht Seb. “Als ze dadelijk wat ouder is, en streken krijgt, denken wij misschien met weemoed terug aan die brave tijd.”�
“Seb toch, dat doet ons kind niet”� roept Kendall uit.
“Ik denkt het wel”� zegt Seb. “Als ik kijk wat Carlos en ik altijd voor streken uithaalden.”�
Maria mengt zich in het gesprek.
“Dat doen jullie nog steeds, als jullie de kans krijgen.”� Seb moet lachen. Zijn moeder heeft eigenlijk wel gelijk. Alle Sterling kinderen hebben streken en alle 4 halen ze nog geregeld een geintje uit met elkaar of anderen.
“Morgen mogen wij trouwens naar huis”� zegt Kendall.
“Wat heerlijk”�zegt Maria. Oma geniet dat is wel duidelijk.

Urs en Saundra zijn inmiddels in Rome aangekomen. Ze genieten van alle mooie dingen die deze stad te bieden heeft. Saundra had gelijk wat een boel fonteinen en pleintje zijn hier. Er zijn veel toeristen in Rome en overal zijn verkopers van souvenirs, snuisterijen en rozen. Als ze bij de Trevi fontein komen, gooit Urs een munt in het water en doet een wens. Hij geeft Saundra een munt, die zij er ook in gooit.
“Heb jij een wens gedaan?”� Ze knikt.
“En jij?”�
“Ik ook maar niets zeggen dat brengt ongeluk”� raadt hij haar aan. Hij koopt een roos bij één van de straatverkoper en geeft die haar.
“Zo, nu heb je in Zwitserland conditie opgebouwd met bergbeklimmen, nu zullen de Spaanse trappen ook wel gaan.”� Saundra kijkt omhoog.
“Wat een boel trappen Urs”� Hij geeft haar een hand.
“Kom op, boven heb je een fantastisch uitzicht over Rome.”� Urs heeft niets te veel beloofd. Het uitzicht is adembenemend.
“Urs volgens mij zie ik daarachter de St. Pieter.”� Urs kijkt in de aangegeven richting en kijkt vervolgens op de plattegrond.
“Daar kon jij wel eens gelijk in hebben. Wil jij er naar toe?”�
“Ja zeker, ik heb nog een afspraakje met de paus”� plaagt ze hem.
“Kom laten wij die oude man maar niet wachten dan.”� De dagen in Rome gaan veel te snel voorbij. Urs is blij dat Saundra nog een half jaar in Zwitserland blijft. Hij is in stilte al plannen aan het maken om haar te huwelijk te vragen. Het moet een verrassing worden. Zeker is in ieder geval dat hij met haar zijn verdere leven wil delen. En het maakt niet uit of zij dan in Texas gaan wonen of hier. Als ze maar bij hem is. Hij kijkt naar zijn zonneschijntje die net met water aan het spetteren is in de Navona fontein. Hij loopt naar haar toe en kust haar in haar nek. Steekt vervolgens zijn armen door de hare zodat hij in het water kan. En spettert haar nat.
“Urrrrrrrs”� roept ze verschrikt. Als ze zich eindelijk om kan draaien is ze helemaal nat. Urs lacht.
“Mijn kleine lieve verzopen katje”� zegt hij haar kussend.
“Jongeman jij hebt wat goed te maken”� moppert Saundra. Hij tilt haar op en draagt haar naar hun hotel.
“Ik zal dit natte katje drogen en weer opwarmen”� zegt hij lachend.
“Over streken gesproken Hern Bühler, jij past aardig bij die familie van ons”�
“Dat mag ik hopen”� antwoordt Urs lachend.

Enkele weken later. Carlos wordt wakker en kijkt verbaast naast zich.
“Waar is Shean?”� denkt hij. Snel staat hij op en gaat naar de woonkamer. Shean staat voorover gebogen met haar handen op de vensterbank.
“Wat is er lief? Is de baby onrustig?”� Shean concerteert zich op de pijn in haar onderrug. De pijn vlagen komen steeds sneller op elkaar. Ze denkt zelf dat de weeën begonnen zijn.
“Nogal”� antwoordt ze tussen twee weeën door. Hij komt naar haar toe en legt zijn hand op haar buik.
“Shean, jouw buik is hard. Is er iets mis? Moet ik de dokter bellen? Weer een wee. Ze kan even niet antwoorden.
“Misschien moet jij de verloskundige bellen, Carlos”� zegt ze even later. Carlos kijkt verbaasd naar zijn vrouw.
“Is……… komt…….. moet… ”� stamelt hij. Ze kan alleen maar knikken omdat er weer een wee is, waar ze zich op moet concentreren. Snel belt Carlos de verloskundige, die belooft te komen.
“Shean, hoe kun jij zo rustig blijven?”� vraagt Carlos. Ze glimlacht hem bemoedigend toe.
“Het komt goed papa. Zou je misschien mijn onderrug willen masseren?”�
“Natuurlijk schat, zeg maar wat ik voor jou kan doen.”�Als de verloskundige komt constateert die dat er bijna volledige ontsluiting is en de baby dus al snel geboren zal worden. Ze controleert de hartslag van de baby. Shean werkt dapper door, wetende dat de baby bijna komt.
“Nog even geduld Shean nog niet persen.”� zegt de verloskundige. Shean puft zo goed mogelijk de weeën weg al is dat zeker niet gemakkelijk in dit stadium. Carlos loopt te ijsberen door de kamer, niet wetende wat hij nog kan doen. De verloskundige ziet het en spreek hem toe.
“ Carlos, Shean heeft je nu nodig. Ze mag zo gaan persen en kunt haar in de nek vast houden, zodat ze steun heeft en haar zo helpen.”�
Een kleine twintig minuten later is de baby geboren. Hij schreeuwt verontwaardigd. Als hij eenmaal op Shean buik ligt, stopt het huilen acuut. Shean kijkt naar de baby, die tot haar verbazing zijn duimpje al in zijn mond heeft en ligt te smakken.
“Kijk”� zegt Carlos. “Hij weet nog hoe het moet. Weet jij nog die echo, daar zag je ook op dat hij zijn duim in zijn mond had.”� Carlos praat over een hij omdat hij ervan overtuigd is dat hij een zoon heeft.
“Hoe gaat de baby heten?”� vraagt de verloskundige. Shean kijkt naar beneden en ziet nu pas dat ze een zoon hebben gekregen.
“Dean”� antwoordt ze.
“Nee, hoor. Shean”� zegt Carlos. Ze kijkt hem aan.
“Hoe bedoel je?”�
“Ik zou het fijn vinden als hij Shean zou heten, dat is tenslotte een jongensnaam.”� Ze kijkt haar man lachend aan.
“Als ik hem daarmee een plezier kan doen”� denkt ze. Carlos kust haar.
“Bedankt lieverd, dit het mooiste wat ik ooit in mijn leven hem meegemaakt.”�



Epiloog
Vier jaren later op de Northerncross-ranch
Maria en Dave zijn overgelukkig. Al hun kinderen en kleinkinderen zijn thuis gekomen. Ook Saundra en Urs die twee jaar geleden in Zwitserland getrouwd zijn. Saundra is nu zwanger van hun eerste kind. Urs omringt haar met veel zorg en liefde. Eigenlijk wilde hij niet naar Texas, maar omdat David gaat trouwen wilde Saundra persé naar huis. De ouders en broer van Patricia zijn ook overgekomen en volgen belangstellend hoe het er bij de Sterlings aan toe gaat. Lachend kijkt Urs naar de zandbak, waar Shean jr. en Chantal met elkaar koekjes aan het bakken zijn. De vierjarige peuters hebben het helemaal naar hun zin en zijn de beste vriendjes van elkaar. Chantal heeft inmiddels een zusje erbij gekregen. Monique, die is nu bijna twee jaar.
“Carlos, haal jij Sheantje en Chantal even uit de zandbak”� vraagt Shean. “Ze moeten gewassen en hun nette kleren nog aan. Of dacht jij dat Patries zulke smeerpoetsen als bruidkinderen wil?”�
“Hebben jullie het over mij”� vraagt Patricia die net komt aanlopen.
“Nee, over jouw bruidskinderen”� zegt Carlos naar de zandbak wijzend. Patricia kijkt naar de kleine smeerpoetsen maar kan er de humor wel van inzien en gaat op de rand van de zandbak zitten.
“Zo jullie twee, van wie krijg ik een dikke knuffel?”� Sheantje en Chantal vliegen in haar armen. De twee zijn dol op tante Patricia. Ze krijgt een paar natte zoenen en knuffelt de twee kinderen.
“En wat zijn jullie van Patricia? vraagt ze.
“Hummeltjes”� klinkt het in een koor.
“Oké, en gaan jullie nu mee, met jullie moeders om te badderen? Zodat ik frisse, lekker ruikend hummeltjes krijg?”�
“Ja”� roepen de twee.
Carlos kijkt Shean en Kendall na die ieder met een smeerpoets op de arm richting bad gaan.
“Lieverd”� klinkt het vanaf het terras.
“Jij ziet er niet uit. Kijk nou toch eens er zit zelfs modder in je haar. Zo kan ik toch niet met jou trouwen.”� David kijkt haar lachend aan.
“Dank je wel”� klinkt Patricia nuchter. Ze kust hem.
“Zullen wij ook maar samen een douche nemen en ons in de kleren hijsen?”� vraagt zij.
“Graag lieverd, hoe eerder ik met jou getrouwd ben hoe beter.

Als dan ’s middag de bruidsmars klinkt, loopt Patricia met Sheantje en Chantal voor zich uit naar David. David straalt eindelijk wordt zij zijn vrouw. Hij wilde enkele jaren geleden al trouwen maar Patricia wilde nog wachten. Nu heeft ze uiteindelijk toch ja tegen hem gezegd. Zijn ja woord is luid en duidelijk. Het hare is zachter maar met volle overtuiging. U mag de bruid kussen. Hij kust haar innig en als hij dan eindelijk los laat zegt hij:
“Dat is voor het eerst dat ik een getrouwde vrouw gezoend heb.”� Patricia schatert.
“Dat is weer echt een opmerking voor David.”� denkt ze. De bruiloft is een groot feest. Als David laat op de avond Patricia eindelijk weer in zijn armen heeft voor de laatste dans wil hij tch nog iets aan haar vragen.
“Waarom wil jij niet op huwelijksreis, Patries?”�
“David, ik vlieg voor mijn werk al de hele wereld rond, nu wil gewoon hier thuis bij jou zijn.”�
“Zou jij mij een groot plezier willen doen en morgen toch nog één piepklein vluchtje met mij willen maken? Als passagier uiteraard, niet voor je werk?”� Ze zucht.
“David wat heb jij weer bekokstoofd? Hoe klein is dat vluchtje van jou?”� David grijnst alweer.
“Maar een paar uurtjes vliegen. Wij vliegen naar…………smurfenland. En laat ik daar toevallig een huis hebben gekocht enkele jaren geleden, dat ik nu in orde heb laten maken voor ons.”� Patricia gilt,
“jippieeee, wij gaan naar Amsterdam? Ze omhelst David. “Ja, ik ga mee naar mijn Amsterdam.”�
“Jouw Amsterdam en ons huis, wat volgens mij is dat huis sinds een paar uren van ons allebei.”�Ze kust hem.
“Weet je dat jij het allerbeste bent wat mij ooit is overkomen? Jij bent mijn super David.”� David glimlacht gelukzalig en houdt zijn droomvrouw stevig vast.
“Haar laat ik nooit meer gaan”� denkt hij gelukkig.
“Mijn garfieldje.”� Hij kust haar en hun gasten beginnen te joelen, omdat de muziek is afgelopen en zij midden op de vloer zijn blijven staan alsof ze helemaal alleen zijn. Ze kijken verbaast om en beginnen te lachen.
“Gelukkig Mrs Sterling?”�
“Heel gelukkig, Mr. Sterling.”�

Reacties: