FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 1

Proloog
Parijs, vijf uur ’s morgens. Ergens loopt een wekker af. Er komt een hand onder het dekbed vandaan en legt de wekker het zwijgen op. Sebastien heeft moeite zijn ogen te openen. Even weet hij niet waarom de wekker afliep. Hij kijkt naar de display en ziet dat hij zo op moet anders hoort hij dadelijk dat verschrikkelijke geluid weer.
"Bah, altijd die wekker weer." Hij denkt even na welke dag het is en waarom hij ook alweer zo vroeg op moet. O ja hij weet het weer. Een half dagje werken en daarna heerlijk vakantie. Met dat vooruitzicht springt hij snel uit zijn bed en gaat douchen. Even later komt hij in zijn werkkleding ontbijten. Na ontbijt grist hij zijn koffer en stapt in zijn auto en gaat op weg naar Claudette, zijn vriendin maar ook zijn collega. Claudette is namelijk stewardess en Seb kent haar al een klein jaartje. Hij zelf werkt al een kleine 6 jaar als piloot bij Royal Air France. Nu hebben de twee tortelduifjes hun rooster aan elkaar weten aan te passen in verband met hun vakantie. Ze moeten vanmorgen beiden nog 2 vluchten doen. De eerste van Parijs naar Londen en vervolgens van Londen naar Marseille. Daar gaan ze aan boord van het cruiseschip D’amour en dat maar liefst voor 4 weken. Heerlijk.

Als de wekker gaat is Claudette gelijk klaar wakker.
"Yes, vakantie vandaag. Nou ja eerst even werken maar dat deert haar niet." Zij kijkt op de foto’s die naast haar bed op het nachtkastje staan. Op de ene kijkt haar een lachende Sebastien aan, haar vriend sinds een jaartje. Op de andere staat een foto van haar idool, de musicalster David Miller, die grootste successen op Broadway heeft momenteel. Seb plaagt haar wel eens.
"Wat heeft hij dat ik niet heb?" vraagt hij dan. Zij antwoordt dan:
"Hij heeft zo’n zalige stem en hij ziet er zo goed uit." Zucht. Na nog een laatste blik op de twee foto’s te hebben geworpen pakt ze die van David en stopt die in haar koffer. Seb ziet ze de komende tijd toch dagelijks. David niet.
Na een snelle douche en ontbijt hijst ze zich in haar stewardessenpakje.
"Hopelijk pas ik daar nog in na 4 weken cruisen" denkt ze. "Toch maar een beetje opletten. Foei. Nu maar even niet aan denken." Op dat moment toetert er buiten een auto. Dat is Seb. Snel grist ze haar handtas en sluit ze snel haar koffer om vervolgens naar beneden te gaan. Seb is altijd een tikkeltje ongeduldig. Ze glimlacht. Een tikkeltje veel.

“Bonjour Seb.”�
“Bonjour ma chérie.”� Een omhelzing en een dikke kus volgen. Na een rit van ca. 10 minuten arriveren ze op vliegveld Charles de Gaulle. Seb parkeert zijn auto en samen gaan ze hun koffers afgeven. Daarna scheiden hun wegen.
“Lieverd ik zie je in Londen”� zegt Claudette.
“Ok”� zegt Seb. “Dan ga ik Pierre opzoeken hij is mijn eerste copiloot vandaag.”�
De vlucht naar Londen verloopt zonder problemen. Als Claudette de laatste passagiers gedag heeft gezegd neemt ze afvast afscheid van de andere stewardessen en loopt naar de cockpit.
“Hé Seb, we hebben nog even tijd, zullen we nog even een broodje halen bij de broodjescorner?”�
“Ok”� zegt Seb en slaat zijn arm om haar heen.
“Weet je”� zegt hij. “Ik verheug me zo op onze vakantie.”�
“Ja”� zucht Claudette. “Vier weken helemaal niks hoeven.”� Na een kop koffie en een broodje gaat Claudette op zoek naar de andere stewardessen van vlucht 7190 naar Marseille. Henri komt aanlopen.
“Hé Sebastien wat fijn dat ik weer eens met jou mag vliegen.”� Hij blaast Claudette nog een kushandje na.
“Tot in Marseille lieverd.”�
“Tot gauw schat”�.

Hoofdstuk 1
Ondertussen in het Hilton hotel in Londen. David Miller is net klaar met zijn ontbijt en staat gereed voor vertrek, te wachten op zijn taxi. Hopelijk redt hij het om op tijd op het vliegveld te zijn. Met een glimlach van oor tot oor stapt hij in de taxi. Nou Millerman, dat heb jij weer uitstekend geregeld. Een pracht vooruitzicht 4 weken cruisen op de Middellandse zee. Ver weg van broadway en helemaal incognito. Geen gillende vrouwelijke fans, geen gezeur van zijn manager, lekker helemaal niks. Precies wat hij nu nodig heeft.

Claudette kijkt ondertussen op de passagierslijst van vlucht 7190 naar Marseille. De businessclass zit behoorlijk vol. Opeens valt haar oog op een naam. Mr. David Miller? Haar hart maakt een sprongetje. Dat is toch niet mogelijk? Dat kan toch niet waar zijn? Ze loopt naar Antoinette één van de andere stewardessen.
”�Zal ik de businessclass doen vandaag?”� Antoinette kijkt even op de passagierslijst.
“Je zult het wel druk krijgen op je laatste vlucht voor je vakantie. Vind je dat een probleem?”�
“Nee, natuurlijk niet”� zegt Claudette. “Ik doe het graag. Geen probleem.”� Waarna Claudette zich naar de businessclass haast om alles in gereedheid te brengen voor de passagiers.

Na een tijdje komen de passagiers aan boord. Alleen de stoel van Mr. Miller blijft vooralsnog leeg.
“Jammer”� denkt ze. Ze gaat de deur sluiten. En net als ze de deur half dicht heeft hoort ze iemand roepen.
“Hello miss, please hold that door.”� Claudette doet de deur weer verder open en ziet een man met een baseballcap op, de trap op rennen. Ze wenkt haar collega dat er nog een passagier aan komt.
“Excuse me miss that I am so late”�. Claudette kijkt omhoog en kijkt in een paar staalblauwe ogen.
“Let me guess sir, you’re Mr Miller?”�
“Ja”� zegt David en kijkt haar lachend aan. Met knikkende knieën gaat ze hem voor naar zijn plaats. Dan gaat ze verder met haar werkzaamheden en legt de veiligheidregels uit aan de passagiers. Daarna gaat ze de drankjes verzorgen. Als ze bij David komt en vraagt wat hij wil drinken, smelt ze helemaal, als die blauwe ogen haar stralend aankijken.
“Hemeltje wat wilde hij nu ook alweer drinken? Ik geloof koffie.”� Als ze met de koffie komt kijkt hij vragend omhoog.
“Koffie?”� “Sorry had u dat niet besteld?”� vraagt ze.
“Neen eigenlijk champagne, maar het geeft niet, ik drink wel koffie.”�
“Wat zou hij gaan doen in Marseille”� droomt ze verder. Ze durft het hem niet te vragen.
“Vraagt U zich nu af waarom ik zo vroeg op de dag al champagne wil”� gaat David verder.
“Pardon? Nee maar u mag het rustig zeggen hoor.”�
“Kunt u een geheimpje bewaren?”�
“Altijd”� zegt Claudette. “Wij hebben beroepsgeheim.”�
“Kom eens wat dichterbij als je wilt.”� Claudette buigt naar voren om hem beter te kunnen verstaan.
“Ik ga voor een maand cruisen op de Middellandse zee.”� Sprakeloos kijkt Claudette hem aan.
“Wow sir dat is geweldig voor U, met welke schip gaat u cruisen?”�
“Met MS D’amour dat zegt genoeg”� grijnst David.
“Ik wens u veel plezier”� zegt ze tot slot en gaat verder met haar werk.

Bij aankomst in Marseille doet ze de passagiers uit geleiden. Ze wenst hen een prettige verblijf. David krijgt een knipoog en ze wenst hem een fijne vakantie.
Als alle passagiers weg zijn moet ze toch even gaan zitten.
“Hemeltje 4 weken op een schip met David Miller. Mijn god, dat vindt Seb niet leuk. Maar ze kan er niks aan doen, ze helemaal hotel de botel van die man.”� Midden in haar overpeinzingen tikt haar iemand op haar schouder.
“Lieverd zullen we?”� Ze kijkt in Sebs gezicht en besluit niks over David te zeggen.
“Even koffers ophalen en verkleden voor vertrek?”� vraagt hij?
“Oke ik kom eraan.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.