FanFic.nl

It started with an elevator|| Niall Horan [Afgerond]

Three~Trapped in a elevator

Na een tijdje heb ik er genoeg van en stap uit bad. Een dikke, witte handdoek wikkel ik om mijn lichaam en ik laat het bad leeglopen. Vervolgens loop ik naar mijn slaapkamer en trek mijn pyjama aan. Mijn haar verdwijnt in een slordige vlecht en ik pak mijn laptop. Liggend op mijn bed start ik de laptop op en ga vervolgens naar Skype. Cat is al online en ik klik haar poppetje aan. Al snel verschijnt ze in beeld, net zoals Jade. ‘Hey girls!’ zeg ik vrolijk. ‘Haaaii!’ Ze zwaaien enthousiast en trekken een raar gezicht. Ik lach en doe een duckface. ‘Dus, hoe is het daar in London?’ vraagt Jade enthousiast. Ik grijns breed. ‘Het is hier geweldig! Nu al! Mijn kamer is onwijs gaaf en vlakbij het hotel zit een starbucks. Het restaurant heeft geweldig eten en ik zit bij de boys in het hotel.’ ‘Ja ja omg vertel ons erover! Heb je ze al gezien?!’ roepen ze in koor en ze stuiteren op Cat’s bed. Ik lach en schud dan mijn hoofd. ‘Noo, nog niet. Ze waren al naar hun kamers toen ik uit het restaurant kwam.’ Ik trek een verdrietig gezicht. Cat en Jade pruilen en ik lach weer. ‘Willen jullie mijn kamer zien?’ Ze knikken en ik til mijn laptop op. Voorzichtig loop ik een rondje door mijn kamer. ‘Woowowowow, je kamer is echt groot!’ zegt Cat met open mond. Ik grinnik en knik. We praten nog een tijdje door en het is al half twaalf als ik afscheid van ze neem. ‘Ik ga slapen dames. Ik spreek jullie wel weer!’ Ik geef de camera een kus en zij doen hetzelfde. Dan zwaai ik nog even en log vervolgens uit. De laptop sluit ik af en berg ik op. Snel poets ik mijn tanden en duik dan onder de zachte dekens. Al snel val ik in slaap.

De volgende morgen ontwaak ik rond negen uur. Ik rek me uit en stap uit bed. De zachte vloerbedekking kietelt mijn blote voeten. Ik giechel en loop de badkamer in. Snel neem ik een douche en kleed me aan. Ik ga voor een simpele, winterse outfit. Zodra ik klaar ben pak ik mijn portemonnee en mijn pasje en loop mijn kamer uit. Tijd om een lekker ontbijtje te gaan eten. Zodra ik beneden ben zucht ik diep als ik de rij voor het ontbijt buffet zie. Dat word dus wachten.
Gelukkig voor mij gaat het redelijk snel en na zeven minuten ben ik al aan de beurt. Ik neem een bord met scrambled eggs en bacon. Ik ben tenslotte in Engeland. Zachtjes giechel ik om mijn eigen cliché ontbijt en ga aan een tafeltje zitten. De geur van mijn ontbijtje dringt mijn neus binnen en hongerig val ik aan.

Zodra ik klaar ben sta ik op en verlaat het restaurant. Ik ga weer omhoog met de lift en ga vervolgens mijn kamer in. Snel poets ik mijn tanden en pak een tas in. Mijn jas trek ik aan en ik hang de tas om mijn schouder. Daarna verlaat ik de kamer en doe hem op slot. Ik heb mijn deur net op slot gedaan als harde muziek uit een van de kamers komt. Een klein gilletje verlaat mijn mond en boos draai ik me om. Met gebalde vuist bonk ik op de goede deur en schreeuw; ‘Hey sukkels! Mensen proberen hier vakantie te vieren! Turn that music down!’ Boos draai ik me om en loop naar de liften, daardoor niet ziend wie de deur opent.

Ik loop het hotel uit en zucht die als ik alle meiden zie staan. Ze gillen en ik vertrek mijn gezicht. ‘HALLO! Hou op met gillen man! Ga weg of zo, de jongens komen echt niet!’ schreeuw ik boos. Ze vallen stil en boos worstel ik me een weg door de menigte. Fijn, mijn humeur is nu dus echt verpest. Ik loop de straat waar de Starbucks inzit in en bestel een koffie. Zodra ik hem heb loop ik weer naar buiten, mijn gezicht nog steeds op onweer. Een meisje spreekt mij aan. Ze heeft mooie groene ogen en bruin haar. ‘Heey, gaat het wel? Je ziet er boos uit.’ Ik kijk haar aan en zucht dan. ‘Nee nee, het gaat wel. Gewoon wat problemen.’ Ze knikt. ‘Care to share?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Toch bedankt hoor.. ehm?’ ‘Janita,’ het meisje glimlacht en ik schud haar hand. ‘Bedankt, Janita. Veel plezier in London nog.’ ‘Jij ook,’ zegt ze terwijl ze stilletjes naar me zwaait. Ik draai me om en loop verder de straat in, een klein glimlachje ligt op mijn lippen. Dat is een van de voordelen aan mij, nou ja, ook wel een nadeel. Mijn humeur kan heel snel veranderen, dat door de kleinste dingentjes. Ach ja, ik heb er mee leren leven. Ik loop verder de straat door en kom uit bij de rivier. Een bankje komt in zicht en ik ga erop zitten. Terwijl ik mijn koffie opdrink kijk ik over het water. Het is onrustig, kleine golfjes slaan tegen de randen. Ik zucht en volg met mijn ogen een zeemeeuw die over het water scheert. Hoe zou het voelen om te vliegen? Om vrij te zijn om overal heen te gaan? Snel schud ik mijn hoofd. Ismay, houdt je hoofd erbij. Waar kwam dat vandaan? Ik drink het laatste restje koffie op en gooi de beker in de prullenbak. Dan besluit ik om wat inkopen te doen en de rest van de dag in het hotel door te brengen.

Met drie tassen vol met eten en andere spullen arriveer ik weer in de straat waar mijn hotel zit. De menigte voor het hotel is sterk verminderd en voor een moment sta ik stil. ‘Wauw,’ fluister ik verbijsterd. Dan begin ik weer te lopen en zodra ik bij de menigte arriveer wijken ze uiteen. Verbaasd kijk ik ze aan, dan haal ik mijn schouders op en loop het hotel in. De lobby is uitgestorven, op een jongen met een capuchon en een zonnebril op na. Hij loopt richting de liften en stapt in. De deuren sluiten zich alweer en ik vloek. ‘Wacht wacht!’ roep ik. De jongen kijkt op en houdt zijn hand tussen de deuren. Snel stap ik naar binnen en laat mijn tassen met een zucht uit mijn handen vallen. ‘Naar welke verdieping moet je?’ vraag ik beleefd. ‘Achtste,’ antwoordt hij. Ik druk op het knopje van de achtste verdieping en maak mijn sjaal los. De deuren sluiten nu helemaal en ik staar naar het grijze, massieve oppervlak. De lift suist omhoog, maar na twee seconden stopt hij met een schok. Geschrokken grijp ik me vast aan de stang, maar ik kan niet voorkomen dat ik val. Met mijn schouder beland ik tegen de muur en ik kreun. ‘Autch.’ Het licht flikkert en valt dan uit. ‘Shit, zeg me dat dit niet waar is,’ de stem die momenteel klinkt ken ik maar al te goed en mijn adem stokt in mijn keel. ‘Zeg me alsjeblieft niet dat je bent wie ik denk dat je bent.’ De jongen vloekt weer. ‘Ja, ik ben Niall Horan en volgens mij zitten wij nu vast in de lift.’

Reacties: