FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 2

In de haven van Marseille ligt MS D’amour al voor anker. Kapitein Carlos Marin verwelkomt persoonlijk zijn gasten. De Spaanse kapitein heeft een grote voorliefde voor het vrouwelijk schoon. Hij is een echte charmeur. Zijn donkere knappe uiterlijk en zijn chocoladebruine ogen zorgen ervoor dat vele dames knikkende knieën krijgen. Maar als hij aan het werk is vergeet hij de dames. Dan is hij op en top vakman. Zijn personeel weet precies wanneer er gewerkt moet worden en wanneer er tijd is voor een pleziertje. Er heerst altijd een gezellige sfeer aan boord. De crew is nu druk doende de mensen wegwijs te maken op het schip, en hen in te checken. Want alle crewleden weten dat de kapitein altijd punctueel wil vertrekken. Daar is hij zeer stipt in.

Onderdeks in één van de personeelscabines strekt Urs Buhler zich uit. Heerlijk even rust voor hem. Hij werkt al verschillende jaren als masseur aan boord van de MS D’amour en dat bevalt hem uitstekend. Soms helpt hij het entertainmentteam om leuke dingen te organiseren voor de gasten. Hij ontmoet zo veel mensen en dat vindt hij erg fijn. Maar goed dat zijn vriend Carlos destijds een goed woordje voor hem heeft gedaan bij de rederij. Zoveel afwisseling als masseur had hij nergens anders kunnen vinden. Dat is zeker en elke reis zijn er wel één of meerdere dames die verliefd op hem worden. Hij glimlacht en denkt wat heb ik het toch slecht.

Ondertussen arriveren Seb en Claudette bij de MS D’amour. Haar blik blijft hangen op een knappe man in een smetteloos wit pak. Mijn God wat een stuk.
“Hé Seb wie is die man daar in het wit?”� vraagt ze. Seb kijkt.
“Dat is de kapitein volgens mij. Kom laten we ons even melden en kijken waar we moeten inchecken.”� Als Carlos zich omdraait ziet hij Seb en Claudette.
“Welkom aan boord, zijn jullie op huwelijkreis?”�
“Nee”� haast Seb zich te zeggen.
“We zijn niet getrouwd.”�
“Sorry hoor mensen maar ik verwacht nog een pas getrouwd stel aan boord en dacht even dat jullie dat waren. Mag ik me even voorstellen ik ben Carlos Marin. Mag ik jullie een fijne vakantie aan boord van dit schip wensen?”�
"Dank u wel" zegt Seb. "Voor ons dus geen bruidsuite?”� Carlos lacht.
“Nee die is al bezet. Als jullie hier rechts naar die balie gaan, dan kunnen jullie inchecken.”� Seb en Claudette bedanken Carlos en lopen in de aangegeven richting.

David heeft zich inmiddels geïnstalleerd in zijn hut. Zo de vakantie kan beginnen. Hij besluit naar dek te gaan om te kijken hoe laat het schip vertrekt. De kade staat vol mensen, die familie, vrienden en bekende uitzwaaien. Hij zwaait naar de mensen op de kade ook al staat er niemand op hem te zwaaien. Zijn blik dwaalt over het benedendek waar een zwembad ligt. Daar beneden zijn de eerste gasten al aan het zwemmen. Hij denkt even na en neemt een besluit. Mijn zwembroek halen en eens even zien welke mooie dames aan boord zijn.

Seb en Claudette zijn hun koffers uit aan het pakken. Niet dat er veel kastruimte is maar dat maakt hen niet uit. Claudette zet demonstratief de foto van David op haar nachtkastje. Seb kijkt en roept uit:
“Oh nee hé heb je die vrouwen versierder ook bij je? Die wil ik de komende 4 weken niet zien.”�
“Ik dacht het niet”� zegt Claudette. “Hij blijft waar ie is. Jou zie ik tenslotte elke dag deze vakantie, hem niet.”� Ze bloost bij de gedachte dat deze knappe man wel degelijk aan boord is. Seb schudt zijn hoofd.
“Vrouwen, zal hij daar ooit mee om kunnen gaan?”� Maar om de lieve vrede te bewaren stemt hij toe.
“Ok, jij je zin. Laat die foto maar staan, we gaan het schip verkennen.”�

Isabelle is ook aan boord van MS D’amour, helemaal alleen. Net een echtscheiding achter de rug en hard toe aan vakantie. Haar ouders hebben haar deze trip cadeau gedaan. Maar echt blij kan ze toch nog niet zijn. De drukte en stress van de laatste tijd breekt haar op. Ze trekt haar bikini aan en pakt een grote handdoek om naar het zwembad te gaan en daar te gaan zonnebaden. Ze loopt de deur uit en loop pardoes tegen iemand op. De man in kwestie vangt haar behendig op. Ze kijkt in een stralend lachend gezicht.
“O mijn god, wat een heerlijke man. Lange donker bruine manen en een paar ondeugend fonkelende ogen.”�
“Hallo ik ben Urs en ik ben hier aan boord de masseur. Heb je al klachten na onze botsing?”� vraagt de man lachend. Verbouwereerd staart ze hem aan. Hij geeft haar een hand en zegt: “Uw naam is?”�
“Isabelle”� zegt ze zacht.
“Waar wilde je eigenlijk naar toe?”� vraagt Urs. “Ik kan je de weg wel wijzen.”� Isabelle begint te lachen, wat een doortastende man.
“Ik wilde naar het zwembad”� zegt ze. “Misschien kun je me wijzen waar dat is, want ik heb geen idee welke kant ik op moet.”�
“Oké kom maar mee.”� Galant biedt Urs haar een arm aan.

David is inmiddels bij het zwembad aangekomen. Hij zet zijn zonnebril op en gaat op de rand van het zwembad zitten. Hij gluurt van achter zijn bril naar de mensen in en om het zwembad. Dan ziet hij plotseling een roodharige dame. Ze draagt ook een zonnebril, maar wat zou hij graag haar ogen zien. Ze heeft vast groene ogen denkt hij. De roodharige schone legt haar handdoek op een stoel en haar zonnebril op een tafeltje. Vervolgens duikt ze galant in het zwembad. David volgt haar bewegingen nauwkeurig, deze vrouw is een droom. Op dat zelfde ogenblik wordt hij helemaal nat gespetterd.
“Hé”� roept hij. “Dat zet ik je betaald.”� En hij springt het zwembad in. Gerda komt boven en snapt niks van de hele consternatie. Ze word in het water opgetild door een man met zonnebril.
“Wat moet dat”� roept ze. Ze kijkt naar David, die door actie, zijn zonnebril op het puntje van zijn neus heeft staan. Wat heeft hij mooie ogen. David kijkt haar aan.
“Zie je wel groene ogen.”� Gerda hoort dat hij Engels spreekt en antwoordt in die taal.
“So what?”�
“Sorry voor mijn actie”� zegt David. “Maar ik moest weten welke kleur ogen je had.”�
“Ok je weet het nu dus laat mij maar los.”� David laat haar met tegenzin los en denkt koortsachtig na wat hij nog kan zeggen.
“Hoi ik heet David, mag ik je uitnodigen voor een drankje aan de bar?”�
“Goed”� zegt Gerda. “Laten we dat maar doen. Ik heet trouwens Gerda.”� Ze schudt haar hoofd, wat een figuur, maar misschien wel interessant .

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.