FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 4

In de dinerzaal staat alles klaar voor het avond eten. Omstreeks 19.00 uur stromen de eerste gasten binnen. Carlos loopt van tafel naar tafel om te kijken of alles naar wens is. Als alle gasten aanwezig zijn neemt hij zelf ook plaats aan één van de tafels. Hij maakt links en rechts een praatje en heeft een horend oor voor mensen, die even willen kletsen. Tegenover hem zit David met aan zijn zijde Gerda.
“Mag ik vragen welk beroep u heeft?”� vraagt Carlos belangstellend.
“Oh”� zegt David. “Ik doe af en toe eens zingen in een musical. Nee hoor niet serieus alleen maar wat bij rolletjes.”�
“Wat leuk”� meent Carlos. “Over een paar dagen wordt hier aan boord een talentenjacht georganiseerd. Ook niet serieus alleen maar voor een gezellige avond te hebben. Misschien wil je erover denken daar aan mee te doen.”� David lacht geheimzinnig.
“Misschien”� antwoordt hij.
“Oh”� roept Gerda. “Dan mag je voor mij ook wel eens zingen hoor. Ik ben heel benieuwd hoe dat klinkt.”�
“Zeg mensen er mag gedanst worden”� deelt Carlos mede. Als niemand de vloer op gaat vraagt Carlos Gerda ten dans.
“Ik mag haar toch wel even lenen hé David?”�
“Geen probleem”� zegt David en kijkt de twee na. Gerda geniet.
“Wat kan hij goed dansen”� denkt ze. Ze hoeft niks te doen, hij leidt perfect en stuurt haar met zijn hand in haar rug. Veel te snel naar haar zin is de dans ten einden. Met tegenzin laat ze zich terug naar de plaats leiden. Stilletjes hoop ze dat David ook zo’n goede danser is. Alsof hij haar gedachten kan lezen vraagt hij:
“Zullen we ook eens een dansje wagen?”�
“Graag”� antwoord Gerda.

Als David met Gerda over het parket zwiert ziet hij ineens een bekende brunette aan de tafel aan de overkant zitten. Met open mond staart hij haar aan. Hij gelooft zijn ogen niet. Dat is toch die stewardess die hij gezien heeft in de businessclass. Wat doet die hier? Gerda port in zijn zij.
“Waarom blijf je ineens staan?”�
"Sorry" mompelt David en danst verder. Hij is er niet meer bij met zijn gedachten. Hij denkt terug aan het onderhoud met de stewardess uit het vliegtuig. Als de dans teneinde is vraagt Gerda:
“Wil je gaan zitten of doen we er nog één?”� David schudt zijn hoofd.
“Even wat drinken.”� Terug gekomen bij hun tafel probeert David zo onopvallend mogelijk naar de dame aan de overkant te kijken. Zijn hart klopt als een waanzinnige, een weeïg gevoel in zijn buik. Tjonge, jong wat heeft dame een impact op hem. Het is niet netjes tegenover zijn tafeldame maar David kan even niet anders. Nieuwsgierig kijkt hij weer naar de overkant. “Heeft ze iemand bij zich? Heeft ze een vriend? Is ze wellicht getrouwd?”�

Aan de overkant hebben Seb en Claudette een meningsverschil. Seb heeft namelijk David zien dansen en hem herkent. Schertsend zegt hij:
“Nu ben ik je natuurlijk kwijt aan die gladjanus.”� Claudette is woedend, wat denkt Sebastien eigenlijk wel. Ze is met hem op vakantie en nu doet hij of dat zij zich op de eerste beste man zal werpen. Nou ja de eerste de beste. De overige gasten aan de tafel proberen hun ruzietje te sussen. Maar dat lukt niet helemaal. Seb is een tikkeltje jaloers en ziet David zeker als bedreiging. Claudette probeert het wat te sussen.
“Zullen we dansen Sebby?”�
“Nee, geen denken aan”� moppert Seb. Claudette zucht. Op dat moment heeft de orkestleider een mededeling.
“Dames dans. Heren stel de dames niet teleur en dans met hen.”�
“Seb ik vraag het nog één keer zullen we dansen?”�
“Nee”� moppert Seb. “Nu zeker niet.”� Claudette kijkt Seb doordringend aan. Hij geeft geen reactie dus legt Claudette haar servet op tafel, schuift haar stoel naar achteren en loopt vervolgens met fiere tred de dansvloer over naar de overkant. Daar tikt ze David op zijn schouder.
“Mag ik deze dans van u?”� David kijkt haar met open mond aan.
“Uch, ja graag”� zegt hij. Een beetje stuntelig komt hij overeind. Wat een zalig toeval. Galant biedt hij Claudette een arm aan en loopt met haar naar de dansvloer. De twee worden nagestaard door Seb en Gerda. David neemt Claudette in zijn armen en zwiert sierlijk met haar over de vloer. David denkt na over het feit dat dit hem zomaar gebeurt.
“Die laat ik niet meer los, ze is goddelijk.”� Gerda is hij, voor het gemak, compleet vergeten. Hij kijkt Claudette stralend aan.
“Dat is ook toevallig, dat ik jou hier aantref.”� Claudette knikt geheimzinnig.
“Ja heel toevallig.”�
“Hoe heet je?”� vraagt David.
“Ik heet Claudette, David”� zegt ze.
“Ken jij mij?”� vraagt David.
“Ja, van de passagierslijst”� lacht ze.
“Zullen we nog een dans doen?”� vraagt David als de dans ten einde is.
“Graag”� antwoordt Claudette. Voorzichtig kijkt ze naar Seb, maar zijn stoel is leeg. Zou hij ook een danspartner hebben gevonden en op de vloer zijn? Ze ziet hem niet, dus richt ze haar aandacht maar weer op David.

Urs heeft in de keuken gegeten. Bah hij vindt het afschuwelijk om strak in het pak aan tafel te moeten verschijnen. Nu gaat hij voor een wandeling naar het bovendek. Hier is het lekker rustig, want de gasten zijn allemaal in de dinerzaal. Dan ziet hij een man aan de reling staan. Een verdwaalde gast denkt Urs. Hij groet de man. Seb kijk op en bromt.
“Een goede avond? Laat dat goede er maar vanaf.”� Urs schiet in de lach door de manier waarop de man het zegt.
“Ik kan goed luisteren, mocht je willen vertellen wat je dwars zit.”�
Seb kijkt Urs onderzoekend aan.
“Ben je ook gast op dit schip?”�
“Nee hoor ik ben de masseur.”� Seb kijkt de man en denkt: “Wat maakt het ook uit. Een praatje lucht misschien wel wat op.”� De mannen praten gemakkelijk met elkaar en al snel zijn ze een animerend gesprek. Seb vertelt Urs over zijn ruzietje met Claudette en de actie die Claudette daarna heeft ondernomen. Hij is laaiend op haar. Dit heeft hij niet verdient, meent hij.
“Een klein beetje heeft ze wel gelijk, je hebt haar twee keer neen verkocht. Zal ik eens met je vriendin gaan praten?”� vraagt Urs.
“Neen, laat maar”� antwoordt Seb. “Ik ga nu eerst naar mijn hut en wacht daar op haar. Bedankt voor het luisteren Urs”�
“Graag gedaan.”�

Urs blijft alleen achter. Hij zit genietend op een bankje aan dek. Even later denkt hij dat Seb terug is gekomen. Als hij zijn ogen opent ziet hij Annika, zijn collega. Als Annika hem in haar vizier krijgt, komt ze gelijk op hem af.
“Wat een rotstreek heb jij me daar geflikt.”�
“Hoezo?”� vraagt Urs onschuldig.
“Meneer, laat mij met een achterlijke massagetafel bij de kapitein binnen brengen, terwijl hij de massage ruimte gemasseerd wilde worden.”� Urs grijnst.
“Sorry Annika maar dat was je ontgroening.”� Mijn god denkt Urs wat is ze mooi nu ze boos is.
“Mijn ontgroening?”� bauwt Annika hem na. “Ik hoop dat je kunt zwemmen want je gaat nu over boord.”� Terwijl ze dit zegt doet ze een serieuze poging Urs op te tillen. Maar deze werkt duidelijk niet mee.
“Hé rustig aan dame, het was een grapje.”� Behendig draait hij haar armen op haar rug.“Schei nou maar uit want je wint het niet van mij.”� Urs kijkt haar lachend aan.
“Wat ben je mooi als je boos bent. Ik hou wel van vrouwen met pit, ik hou van een vrouw zoals jij.”� Annika kijkt hem vreemd aan.
“Hou jij van mij?”�vraagt ze verbaast.
“Jezus, die is recht door zee”�denkt Urs en zegt: “Ja, dat zei ik, ik houd van jou en wel vanaf de eerste dag dat ik je zag.”�
“Daar ben ik dan mooi klaar mee”� meent Annika. “Maar ik niet van jou.”� Ze maakt zich los, draait zich om en loopt stampvoetend weg. Urs kijkt haar lachend na.
“Mijn lieve schat daar is het laatste woord nog niet over gezegd”�denkt hij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.