FanFic.nl

One-shots

Verlangen

Ik adem met volle teugen. Ga helemaal los op de muziek. Voel het ritme door me heen dreunen. “We are wild.” Iedereen zingt mee, iedereen geniet. Mijn ogen zijn gesloten, vertrouw op mijn vrienden die om me heen staan. Ik voel een stel handen op mijn heupen. Voorzichtig gaan mijn ogen open. Ik hoor op de achtergrond de muziek al weer wisselen. De handen op mijn heupen laten me langzaamaan omdraaien. Onbewust kijk ik omlaag, ik zie niet wie mij draait. Ik voel hoe de muziek weer bezit van me maakt. Zonder te weten wie hij is, begin ik met hem te dansen. We komen steeds dichter tegen elkaar aan, gaan helemaal in elkaar op. Voorzichtig gluur ik door mijn oogleden. Hij kijkt ook naar mij. Zonder besef brengen we onze lippen naar elkaar toe. Ik hoor ergens nog iemand iets roepen, maar besef niet wat het is. Ik voel zijn handen mij optillen. Mijn hoofd word licht. Ik vecht tegen het duister. Zijn lippen voelen zacht en vertrouwd. Voorzichtig open in mijn mond. Zijn tanden bewegen langs mijn lip. Ik proef bloed. Een vreemd gevoel maakt zich van mij meester. Ik weet dat het niet hoort. Het voelt zo goed.

Vol verlangen kijk ik naar te hemel. De sterren schijnen helder. In de verte zie ik mijn thuis. Achter de wolken is alles waar ik voor leef. Mijn volk, mijn alles. Als ik me omdraai, zie ik hem staan. In de verte onder de bomen, dichterbij kan hij niet komen. Zal hij ook nooit mogen komen. Hij is anders, mijn gevaar. Zonder het te beseffen loop ik naar hem toe. Ik zie zijn ogen oplichten van verbazing.
‘Hoe lang achtervolg je me al?’ Het lijkt een simpele vraag. Een gevaarlijke vraag. Ik voel de angst, het kan mijn laatste leven zijn.
‘Zolang als ik je ken.’ Zijn antwoord is rustig en beheerst. Ik zie zijn ogen veranderen, gitzwart. Hij laat me zien wat hij werkelijk is, een nachtwerker. Rillingen lopen over mijn rug, een verlangen naar het onmogelijke. Ik weet dat hij het aan me ziet.
‘Ik kan je eraan helpen.’ Ik weet het. Angstig kijk ik omhoog. Ik weet dat zij het zien. Hij weet dat zij het zien. Dit kan fataal voor ons worden, voor mij worden. Wat ik ook zou kiezen. Ik voel zijn handen op mijn heupen. Ik voel zijn adem in mijn nek. Ik sluit mijn ogen en wacht. Wacht op wat gaat komen
‘Jij moet het doen. Jij moet het geven.’ Als ik mijn ogen open, is hij weg. Een blaadje dwarrelt naar beneden. ik grijp het blaadje, zijn adem nog navoelden in mijn nek.

Rillend wordt ik wakker. Alles is donker voor mijn ogen. Wat ik heb gedaan hoort niet. Ik had niet mogen gaan, wetend dat hij zou komen. Toch heb ik het gedaan. Nu ben ik alleen, voor altijd alleen. Dit is mijn straf, mijn straf voor ongehoorzaamheid aan mijn volk. Ongehoorzaam aan alles waarvoor ik leefde. Wat ik wilde was teveel, was niet mogelijk. Mijn hart is gestopt met kloppen,toch ben ik wakker. Ik voel het branden, maar zal nooit mogen. Ik zal het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik voel handen op mijn heupen. Mijn ogen gaan dicht, ik weet wie het is. Ik ben vol verlangen en toch zo angstig. Ik ben van hem, zal dat nu altijd blijven. Als ik mijn ogen open, kijkt hij me recht in mijn ogen aan. Ik ben van hem.

Reacties: