FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 7

Carlos heeft na zijn ontbijt, wat roosters opgesteld voor het personeel en is nu op weg naar de keuken voor een kopje koffie. Als hij met zijn koffie weer de gang op komt ziet hij Seb lopen.
“Goedemorgen meneer de piloot, alles naar wens?”�
“Morgen”� zegt Seb, “heeft u even tijd voor mij.”� Carlos kijkt verbaasd achter zich.
“U? Die is hier niet maar je mag me gerust Carlos noemen Sebastien.”� Seb lacht.
"U euh je weet mijn naam nog?”� Carlos knikt lachend.
“Ja dat hoort een beetje bij mijn vak. Maar wil je koffie dat praat gemakkelijker.”�
“Graag”� zegt Seb. Carlos verdwijnt weer in de keuken en komt met 2 koffie naar buiten.
“Kom maar mee gaan we even in mijn lounge zitten. Daar kunnen we ongestoord praten.”�
“Dan is fijn”� hoort Seb zich zelf zeggen.

In de lounge aangekomen, nemen de mannen plaats.
“Zo wat kan ik voor je doen”� vraagt Carlos. Seb bedenkt laat ik nu maar eerst het gemakkelijkste vragen.
“Ik was eens benieuwd of je aanbod voor uitgebreide bezichtiging van de machinekamer nog geldig was.”�
“Ja natuurlijk”� zegt Carlos. “Geen probleem. Je hebt geluk ik heb mezelf nu enkele uren vrij geroosterd, dus ik heb wel even tijd. Als we de koffie op hebben gaan we oké? Ik neem aan dat je, jouw vriendin eerst wilt ophalen.”� Seb schuift op zijn stoel.
“Dat zal niet nodig zijn.”� Carlos kijkt verbaast.
“Nee? Seb is er soms iets?”� vraagt Carlos. Seb zucht en begint te vertellen over zijn relatie met Claudette en haar idool David Miller, die hier eveneens aan boord blijkt te zijn. Carlos luistert aandachtig en denkt ondertussen koortsachtig na, hoe hij de man tegenover hem kan helpen. Als Seb uitgesproken is kijkt hij Carlos aan.
“Sorry dat ik je hiermee lastig val eindigt hij zijn relaas.”�
“Geen probleem”� zegt Carlos. “Ik probeer het voor mijn gasten altijd zo aangenaam mogelijk te maken en als ik iets kan doen om dat te bewerkstelligen zal ik dat zeker niet laten. Ik denk dat jou vriendin helemaal met zichzelf overhoop ligt. Ze wil aan de ene kant niet toegeven aan David maar aan de andere kant drijf jij haar wel die kant uit.”�
“Nietes”� zegt Seb boos. “Zijzelf ging hem ten dans vragen.”�
“Na dat jij tot tweemaal toe geweigerd had met haar te dansen. Zo was het toch, of niet?”� Seb knikt alleen maar.
“En nu vanmorgen wilde zij het winkelen laten schieten om met jouw iets leuks te doen. Dat klopt toch?”�
“Ja inderdaad”� geeft Seb toe.
“Maar wat moet ik dan doen?”�
“Zorg dat ze geen reden heeft om naar David toe te gaan. Zorg dat jij haar daginvulling bent. Doe iets romantisch met haar.”�
“Winkelen zeker”� lacht Seb.
“Onder anderen”� antwoordt Carlos. “Maar ik heb een idee.”� In het kort vertelt hij zijn plan, en hoe meer hij vertelt hoe groter de grijns op Sebs gezicht wordt.
“Carlos dat is fantastisch en weet je zeker dat jij me daarbij wilt helpen?”�
“Ja zeker, overmorgen is de dag, maar ben wel lief en aardig tot die tijd. Denk erom.”�
“Hoe kan ik je ooit danken”� zegt Seb.
“Dat hoeft niet”� zegt Carlos. “Ik doe het graag. Maar nu gaan we eerst naar de machinekamer. Ga je mee?”�

Annika is aan het werk in de massageruimte. Het lijkt wel of ze alleen maar mopperkonten heeft vandaag.
“Volgens mij ligt het aan het weer”� denkt ze. In de andere kamer heeft Urs net Isabelle binnen gelaten.
“Hé hoe gaat het”� vraagt Urs beleeft.
“Goed”� zegt Isabelle “Ik heb alleen wat last van mijn nek. Misschien kun jij me helpen.”�
“Ok ga daar maar zitten en doe je trui uit. Je mag dan voorover op dit kussen met je hoofd. Zit je zo gemakkelijk?”�
”�Ja”� zegt Isabelle. Hij neemt wat massageolie en begint haar schouders en nek te masseren. Ondertussen babbelen ze over koetjes en kalfjes. Isabelle geniet van zijn krachtige masserende handen. Ze glimlacht als hij haar bh bandjes opzij doet om haar hele schouderpartij te kunnen masseren. Op een gegeven moment denkt Isabelle hard op.
"Dat moet toch wel fijn zijn al je partner masseur is.”�
“Ja en nee”� zegt Urs. “Ik heb nooit iemand die mij masseert en mijn eventuele partner heeft het dan inderdaad wel gemakkelijk.”� Isabelle lacht.
“Dat is toch gemakkelijk, je neemt een vriendin, die ook masseren kan.”� Urs glimlacht en denkt aan Annika, die in de ruimte hiernaast aan het werk is. Tegen Isabelle zegt hij:
“Dat is nou eens een goed idee. Ik zal eens kijken hoe ik dat moet aanleggen.”� Isabelle kijkt verbouwereerd naar de grond. Dat was niet helemaal de bedoeling, zij had hem met alle plezier gemasseerd, maar dat durft ze nu niet meer te zeggen. Ze veranderen van onderwerp en na een poosje is ze klaar. Ze bedankt Urs en vertrekt met tegen zin.

Urs wast zijn handen en krijgt een grandioos idee. Hij loopt naar de kamer ernaast waar Annika net een gast naar buiten geleid.
“Annika?”�
“Ja Urs.”�
“Heb je even?”�
“Ja”� zegt Annika. “Wat is er, toch niet weer de kapitein masseren hé.”� Urs lacht jongensachtig.
“Nee hoor dat had ik niet moeten doen. Je bent toch niet meer boos hé.”�
“Nee hoor”� lacht ze, “ik ben nooit lang boos.”�
“Gelukkig”� zucht Urs. “Zou jij wat voor mij willen doen?”�
“Ja zeg het maar.”� “Ik heb net mijn schouder een beetje verrekt en nu doet die toch wel wat zeer. Ik kan er zelf niet bij, zou jij even willen kijken?”� Annika lacht.
"Natuurlijk doe je shirt maar eens uit, want zo zie ik natuurlijk niets.”� Urs haast zich, zijn shirt over zijn hoofd te trekken. Annika kijkt hem toe en grijnst.
”�Volgens mij valt het wel mee.”�
“Hoezo?”�
“Nou dat was een hele snelle beweging.”�
“Maar wel heel pijnlijke”� zegt Urs.
“Op de tafel jij.”� Vakkundig laat Annika haar handen over zijn schouders, nek en rug gaan. “Ik voel niet veel hooguit hier een spier die wat dikker is.”� Ze drukt op zijn schouder.
“Voelt je dit?”�
“Ja ik geloof dat, dat de boosdoener is”� zegt Urs.
“Geen probleem ik masseer die wel even weg voor je.”� Ze pakt de massageolie en begint met haar werk. Urs geniet van de behandeling. Carlos heeft gelijk, ze verstaat haar vak. Na een kwartiertje veegt ze met een handdoek Urs’ rug af.
”�Klaar volgens mij kun je er zo wel weer tegen.”� Urs komt met tegenzin, overeind en kijkt haar aan.
“Dank je wel je bent een schat.”�
“Ja”� lacht Annika. “Van een ander.”�
“Heb jij een vriend?”� klinkt Urs' wedervraag.
“Nee dat niet maar ik ben niet jouw schat.”�
“Ik bedoelde het niet onaardig hoor.”�
“Ja, dat zal wel Urs maar het hoort zich niet.”�
“Ok mag ik je dan bedanken als een collega?”� Hij geeft haar een hand, en gaat gelijk over tot drie kussen op haar wangen. Annika zucht.
“Puber dat je bent.”� Urs loopt naar buiten en roept nog:
“Als jij eens gemasseerd wil worden, weet je me te vinden hé.”� Annika schudt haar hoofd.
"Daar krijg ik nog wat mee. Hij is erg lief maar hij is echt niet mijn type" denk ze.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.