FanFic.nl

Life can be very unfair! (AF)

Hoofdstuk 11

Ik word weer wakker en er staan allemaal mensen om me heen.
,,Uhm? Ook hallo?!" grinnik ik. Louis kijkt me met een grijns aan en komt op mijn bedrand zitten. Ik ga recht zitten en kijk om me heen. Eva zit op Niall's schoot. Ik kijk ze vragend aan.
,,Ze hebben wat." Fluistert Louis in mijn oor. Ik glimlach en steek mijn duim op. Ze glimlachen en geven elkaar een kus. Harry komt binnenlopen.
,,Ik heb honger..." Zucht Niall. Ik grinnik. ,,Kom Lou en Eva! Eten!" roept hij en ze vliegen de kamer uit. Ik grinnik maar kijk dan weer naar Harry.
,,Je hebt ze niks verteld hé?" Zegt hij zacht. Ik schudt mijn hoofd en glimlach naar hem. ,,Dankje."
,,Sommige dingen zijn iets tussen ons." Glimlach ik. Hij knikt dankbaar en geeft me een knuffel. We praten nog wat en dan gaat de deur weer open. Iedereen staat daar. Louis komt als een klein kind op me afrennen en geeft me een kus. Ik zie Harry jaloers kijken, maar trek me er niks van aan. De dokter komt binnen.
,,Hey Nola. Hoe voel jij je?" Glimlacht hij.
,,Goed."
,,Mooi zo, want ik heb goed nieuws. Je mag naar huis."
,,Echt?!" roep ik blij uit. Hij knikt.
,,Nu al?" vraagt Louis bezorgd.
,,Lou..." Zucht ik.
,,Haha, ja. Alles is goed met haar. Maar omdat de klap best wel heftig was krijg je medicijnen voor je hoofdpijn mee. En je mag nog niet al te veel lopen en ook niet de hele tijd weggaan." Zucht de dokter. Ik knik dankbaar en Harry komt al aanrijden met een rolstoel. Ze zetten me erin en pakken mijn spullen. Ik bedank de dokter en we lopen naar de auto.
,,Moet ik je helpen?" vraagt Louis bezorgd.
,,Lou, ik ben geen drie meer..." Zucht ik en stap in de auto. Harry stapt achter het stuur en Louis komt naar mij zitten. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan en we beginnen te rijden. Na een tijdje klinkt er allemaal geschreeuw als we thuis aankomen. Met mijn handen pak ik mijn hoofd vast. Alles doet pijn! Dan wordt langzaam alles zwart...

.Louis.
Allemaal meisjes beginnen hysterisch te gillen. Ik zie Nola naar haar hoofd grijpen. Ik hou haar tegen me aan, maar dan wordt ze slap en sluit haar ogen.
,,Harry!" roep ik bang.
,,Iedereen, KOPPEN DICHT!" roept Harry. Gelijk is iedereen stil en lopen ze weg. Harry helpt me met Nola voorzichtig op te tillen. We leggen haar op de bank en gelijk komt iedereen erbij zitten.
,,Komt alles wel goed?" vraagt Niall bezorgd.
,,Ik denk het wel." Zucht ik.
,,Ik ga eten halen." Roept Niall.
,,Nu al?!" roep ik verbaasd.
,,Er is niks meer in huis." Mompelt hij. Iedereen gaat mee, behalve ik. Ik ga achter Nola liggen en trek haar dicht tegen me aan. Ik druk een kus op haar voorhoofd en sla mijn armen om haar heen en zo val ik ook in slaap.

.De volgende dag.
Ik grinnik als ik Nola nog zie slapen. Ik geef haar een kusje en ga dan weer goed liggen. Harry komt met rode ogen binnen. Ik schrik met rot.
,,Hazz, wat is er?!" Fluister ik geschrokken om Nola niet wakker te maken. Hij schudt zijn hoofd en pakt een pet en bril. Hij doet ze op en loopt de deur uit.

.Harry.
Ik heb niet kunnen slapen. Ik blijf maar aan Nola denken. Ik besluit om maar te gaan lopen. Met mijn pet en bril op loop ik naar buiten. Tranen stromen over mijn wangen. Ze houdt niet van me. Blijft er door mijn hoofd spoken...diep in gedachten loop ik door het park. Ik veeg mijn tranen weg en zucht diep...

.Onbekend.
Ik loop huilend met mijn hond: Denver over straat. Ik haat hem zo erg! Ik zet mijn volume op 100 en zing zachtjes mee met Little Things van One Direction. Hun muziek is mijn gevoel! Het lijkt net of ze me begrijpen! Nou ja, dan zijn ze de enige. Mijn ogen worden weer waterig waardoor mijn zicht wazig word. Ik loop met gebogen hoofd in het park...maar dan bots ik tegen iemand op...

Reacties: