FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 9

Carlos is bezig om het plan, dat hij Seb beloofd heeft te realiseren. Hij wil man heel graag helpen. Hij pleegt een aantal telefoontjes, regelt een limousine voor morgen. Verder nog enkele dingen, kortom alles voor een romantische dag. Kaarsenlicht, eten, drinken, bloemen niets vergeten? Champagne natuurlijk met koeler. Tevreden leunt hij achterover.
“Er gaat toch niets boven andere mensen een plezier te doen”� denkt hij. Zo nu snel naar het diner dansant want hij wil ook even kijken hoe Urs het er met Annika afbrengt. Hij zucht. “Annika.”� Wat een prachtige vrouw heeft zijn vriend daar op het oog. Hopelijk wordt het wat met die twee. Maar aan de andere kant vind hij Annika zelf ook wel erg interessant. Zijn gedachten dwalen af naar haar. Na een tijdje gedagdroomd te hebben, spreekt hij zichzelf streng toe en gaat weer aan het werk.

David komt met Gerda de dinerzaal binnen.
“Zullen we op de zelfde plaats als gisteren gaan zitten”� vraagt hij.
“Als je niet weer wegloopt”� antwoordt Gerda. “Misschien komen Seb en Claudette wel bij ons zitten”� hoopt Gerda. Wat heeft ze genoten vanmiddag en het leek wel of zij en Claudette elkaar al jaren konden. Ze gaan zitten en zien dat Seb en Claudette ook binnen komen. Gerda wenkt naar Claudette. Claudette zwaait en fluistert Seb iets in zijn oor. Seb hoort haar vraag en besluit de vuurdoop te doorstaan.
“Natuurlijk schat, kunnen wij bij Gerda en die aardige David gaan zitten.”� Inwendig is hij aan het mopperen. Hij heeft niet veel zin om de hele avond tegen die David aan te moeten kijken. Als ze bij de tafel komen geven ze de rest van de mensen aan tafel een hand en gaan zitten. Gerda vraagt Claudette of ze ook mee doen aan de excursie.
“Wat gaan jullie morgen doen pakket één of twee?”�
“Ik weet niet wat je bedoeld.”� Claudette kijkt Gerda vragend aan.
“Jullie gaan toch zeker wel van boord in Napels?”� vervolgt Gerda.
"Kan dat dan?" Ze kijkt nu naar Seb. “Weet jij daar iets van?”� Seb glimlacht.
"Ja, ik weet wat Gerda bedoelt en nee wij gaan niet omdat ik voor morgen een verrassing voor jou in petto heb.”� Claudette straalt.
“Eerlijk Sebby, wat is het, wat gaan we doen?”�
“Ho ho”� zegt Seb. “Rustig aan anders is het geen verrassing meer.”� Claudette kijkt naar Seb en denkt: ”�Het lijkt wel of hij veranderd is sinds vanmorgen. Maar een gesprek is er nog niet geweest tussen hen. Misschien morgen dan. Misschien is dat zijn verrassing wel alles eens goed uitspreken.”�
“Wil je dansen lieverd?" hoort ze naast zich. Ze kijkt in Sebs ogen en glimlacht.
“Graag Sebby”�. Als ze even later zijn armen over het parket zwiert bedenkt ze zich dat het heerlijk is in zijn armen maar onbewust vergelijkt ze dit gevoel met het gevoel, dat ze had toen ze in Davids armen danste.
“Claudette niet doen”� denkt ze. “Vooral niet vergelijken.”� Gerda en David hebben inmiddels met een ander stel afgesproken morgen in Napels te gaan snorkelen.
“Kan ik eindelijk mijn macho zwembroek aan de dames showen”� lacht hij.
“Nou”� zegt Gerda. “Die blik staat in mijn geheugen gegrift.”� De sfeer aan tafel is gezellig en er heerst zelf tussen David en Seb een gemoedelijke sfeer.
“Zeg Seb”� vraagt David. “Kun jij zingen?”� Seb verslikt zich bijna in zijn wijn.
“Jazeker maar alleen als ik onder de douche sta. Waarom vraag je?”�
“Nou”� zegt David. “Er is een wedstrijd volgende zaterdag en ik dacht misschien kunnen wij samen een duetje zingen.”� Seb begint te lachen
“Oké ik doe mee, maar als backgroundsinger, jij doet het grote werk.”� David grijnst.
“Oké deal. Wat gaan we doen?”� Dan volgen vele suggesties welke act de jongens kunnen doen.
“Misschien kunnen de meisjes als ballet meedoen?”� denkt David hardop.
“Nee”� roepen de dames in koor. “Wij willen jullie zien optreden.”� Er word heel wat afgelachen aan de tafel. Claudette is blij dat de sfeer nu zo goed is. Morgen, neemt ze zich voor dan moet er hoe dan ook een gesprek met Seb komen.

Ondertussen zit Urs met Annika aan de kapiteinstafel. Ze zijn in een geanimeerd gesprek. Annika stoot Urs aan.
“Urs zullen we dansen.”� Urs schuift ongemakkelijk heen en weer.
“Ik dans eigenlijk liever niet.”�
“Je kunt toch wel dansen”� vraagt Annika.
“Ja uch nee eigenlijk niet.”� Urs kijkt verlegen naar Annika. Maar die lacht en attendeert Carlos erop.
“Kapitein volgens mij moeten we nog een dansschool hebben hier aan boord.”�
“Waarom?”� vraagt Carlos.
”�Omdat er personeel is dat niet kan dansen.”�
“Wie kan er niet dansen?" wil Carlos weten. Urs kleurt helemaal rood als hij Carlos’ blik ziet. Carlos ziet in één oogopslag dat hij zijn vriend hier en nu moet helpen en doet dat ook. Hij staat op en vraagt Annika ten dans. Hij knipoogt naar en Urs.
“Vertrouw me”�. Als hij met Annika een tango aan het dansen is fluistert hij haar in het oor:
“Urs kan wel dansen maar niet vast. Ik zal dadelijk even een vlot nummer bij de band aanvragen dan kunnen jullie dansen.”� Annika kijkt hem aan.
“Je bent echt een goede kerel wat aardig van jou om dit te doen.”� Een glimlach gaat over Carlos' gezicht.
“Urs is nu eenmaal een vriend van mij, vandaar.”�
“Wat een fantastisch man”� denkt Annika. “Zou hij een vriendin hebben? Vast wel.”�
“Urs heeft het wel met jou getroffen”� gaat Carlos verder.
“Met mij getroffen?”� vraagt Annika. “Wij hebben geen relatie hoor.”�
“Och sorry”� zegt Carlos “Ik dacht dat jullie elkaar al langer konden.”�
“Ik zie hem meer als een broer dan een man waar ik jacht op zou maken”� Carlos trekt zijn wenkbrauw ophoog.
“Doe jij dat? Jacht op mannen maken?”� Annika kijkt geheimzinnig.
“Als ik een interessant exemplaar tegen komt? Zeker.”�
“Mag ik vragen hoe oud je bent Annika.”�
“Foei kapitein, dat vraag je een dame niet. Draai ik de vraag om hoe oud ben jij?”� Carlos lacht.
“Raad maar eens.”�
“Mhh ik denk rond de veertig, een man in de bloei van zijn leven.”� Lachend stemt hij in.
“Negendertig en jij bent dus vierendertig, gok ik.”� Weer die geheimzinnige lach.
“Ik ben vierendertig maar misschien moet je de cijfers omdraaien.”� Het duurt even voordat Carlos schakelt, ondertussen is de dans ten einde en loopt Annika weer terug naar de tafel. Carlos loopt langs de band om een vlotter nummer aan te vragen, zodat Urs en Annika kunnen dansen.

Urs heeft ondertussen zijn ogen niet van Annika af kunnen houden. Kon hij maar zo goed dansen als Carlos. Hij houdt nu eenmaal niet van die zwijmelmuziek. Hij is eerder een hardrock type. Hij kan wel dansen maar alleen twisten, housen enzovoorts. Ja hij heeft wel eens op j’taime geschuifeld met een meisje maar dat was het dan ook. Het steekt hem dan Carlos dat wel kan. Misschien moet hij toch eens zwijmeldansles nemen. Het schijnt dat vrouwen dat wel aardig vinden als een man dat kan.

Annika begint gelijk weer een gesprek met hem, dus tijd om na te denken heeft hij niet. Opeens vraagt Annika:
“Ik hoorde dat er een wedstrijd aan boord is volgende week ga je meedoen?”� Urs lacht.
“Ik wil wel maar dan moet ik nog iemand hebben die mee doet.”�
“Oké ik doe met je mee, ik vind zingen hartstikke leuk”� zegt ze.
“Oja?”� zegt Urs. “Dat is geweldig wat zullen we doen?”�
“Geen idee”� zegt Annika. “Welke stem heb jij? Ik heb een beetje een lage stem, althans voor een vrouw”� lacht ze. "Ik weet wel wat maar dat is in het Italiaans een liedje van Eros Rammazotti.”� Annika gaat stralend verder: “You belong to me”�.
“Meen je dat werkelijk Annika?”� en kijkt haar diep in de ogen. Annika realiseert zich wat hij bedoelt.
“Neen dommerdje zo heet dat liedje dat Eros samen met Anastasia zingt, dat lijkt mij heel leuk om te doen.”�
“Ik ken het liedje niet”� moet Urs bekennen. “Maar ik ga morgen zoeken op internet, dan kunnen we daarna kijken hoe we het gaan inkleden.”�
“Leuk”� zegt Annika. “Ik verheug me er al op.”�
“Ik ook”� antwoordt Urs. “Ik denk dat we wel nog veel moeten oefenen.”�
“Dat geloof ik ook”� grijnst Annika. Ze geeft Urs een knuffel.
Hij houd haar net te lang vast. Het vooruitzicht met haar intenser samen te werken stemt hem blij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.