FanFic.nl

One shots

Hart van inkt: Kerst

‘Waarom zijn al deze bomen behangt met lichten?’ Vroeg Farid met een frons op zijn voorhoofd terwijl hij en Stofvinger langs de winkels liepen die belicht waren met kerstlichtjes. ‘Dat zijn kerstversieringen.’ Mompelde Stofvinger terug, terwijl hij Gwen onrustig in zijn tas hoorde bewegen. De frons in Farid’s voorhoofd werd dieper. ‘Kerst?’ Stofvinger stopte met lopen, en keek met een halve glimlach naar Farid, die naar de lichten stond te staren. ‘Dat vieren mensen in deze wereld, –‘ hij gebaarde naar de grond onder hem. ‘- ze vieren iets over een of andere god. Ik weet het ook niet allemaal, dat zou je aan Meggie moeten vragen.’ Stofvinger zag Farid’s gezicht oplichten bij het horen van Meggie’s naam. ‘Waarom gaan we niet bij haar langs? En bij Tovertong?’ Stofvinger grijnsde naar Farid, en wreef in zijn handen. ‘Ik denk niet dat ze dat zouden waarderen.’ Antwoordde hij, ‘vooral die tante van haar niet.’ Hij bedacht hoe het gezicht van die ouwe tang zou staan als hij opeens voor hun deur verscheen, en grinnikte zachtjes in zichzelf. ‘Maar we zijn heel dicht bij.’ Hield Farid vol. ‘En mijn tenen vriezen eraf.’ Voegde Farid er klachend aan toe. Stofvinger keek naar de voeten van Farid, en verwachtte daar twee ijsklompen te zitten in plaats van de afgetrapte schoenen die de jongen aan had. ‘Hoe houden ze het vol in deze wereld?’ Vroeg Farid mopperend, maar niemand leek echt op te kijken van de uitspraak die de jongen maakte, aangezien iedereen die langs hun liep te erg in hun eigen gedachten leken te zitten. ‘We kunnen wel even naar een herberg gaan.’ Opperde Stofvinger, terwijl hij zich door de mensen heen wrong, met de jongen achter hem. ‘Of we gaan naar Tovertong.’ Hield Farid vol. Stofvinger grijnsde naar achter, waardoor zijn littekens minder op leken te vallen. ‘Je wilt alleen naar de dochter van Tovertong.’ Op de wangen van Farid’s donkere gezicht kwam een blos te zitten. Stofvinger zuchtte, ‘oké dan, maar als die ouwe tang ons eruit zet, moet je niet teleurgesteld zijn!’ En misschien kan Tovertong mij terug lezen, voegde hij er in gedachten aan toe. Farid leek alsof hij een gat in de lucht kon springen. ‘Zullen we dan gaan?’ Vroeg Farid gretig, terwijl hij zich sneller door de mensenmassa begon te bewegen. Stofvinger stootte een lachje uit, en volgde de jongen toen snel, hopend op een warme plek ook al was het voor even.

‘Stofvinger!’ Bracht Tovertong uit, en hij deed geen enkele poging zijn verbaasdheid te verbergen. ‘Wat doe jij hier? – je weet dat ik je niet terug ga lezen.’ Stofvinger haalde zijn schouders op. ‘Hij –‘ hij wees met zijn duim naar Farid, die zich achter Stofvingers rug verstopte. ‘- wou graag weten wat kerst precies was.’ Tovertong keek achter Stofvingers rug, waar Farid tevoorschijn van kwam. ‘Oh Farid, hé hoe is het ermee?’ Vroeg Tovertong, glimlachend naar Farid alsof het oude bekenden waren, maar Stofvinger kon het schuldgevoel van Tovertong’s gezicht lezen. Farid hoorde niet in deze wereld, ook al leek de jongen het hier geweldig te vinden, en stiekem vond Stofvinger het ook geweldig om Farid bij hem te hebben, al zou hij dat nooit hard op zeggen. ‘Mo, wie is daar?’ De hoge stem van Meggie klonk door de gang. ‘Niemand.’ Zei Tovertong terug. Stofvinger trok zijn wenkbrauwen op, en vormde geluidloos met zijn mond ‘Niemand?’ Meggie’s blonde haar verscheen in de deuropening, gevolgd door de rest van haar lichaam. ‘Oh hoi.’ Zei ze, een stuk meer verlegen toen ze Farid zag. Stofvinger knikte haar toe, en Farid mompelde een verlegen “hoi” terug. ‘Nou –‘ hij klapte Farid tegen zijn rug. ‘- vraag wat je wou vragen.’ Farid momelde iets onverstaanbaars. ‘Mortimer, wie is daar?’ De stem van de tante van Meggie klonk hard en schel door de gang. Stofvinger kreunde, en deed gelijk een grote stap naar achter, ent trok Farid met zich mee. ‘Als het die vuurdanser is mag die mooi ophoepelen!’ Stofvinger fronste verontwaardigd zijn wenkbrauwen, hoe wist ze dat hij het was? Elinor verscheen samen met Resa. ‘Zei ik het niet?’ Mompelde Elinor geïrriteerd, Resa glimlachte naar Stofvinger en zwaaide. ‘Wat moet je hier?’ Vroeg Elinor. ‘Als je hier komt om ons nog eens te verraden, bel ik de politie.’ Hij werd wat terug gehouden door haar botheid. ‘Wíj komen hier omdat híj wilt weten wat kerst is!’ Zei hij verontwaardigd. Elinor fronste haar wenkbrauwen. Terwijl Meggie verbaasd keek. ‘Je weet niet wat kerst is?’ Vroeg ze, terwijl ze haarzelf naar Farid wendde. ‘En kon je hem dat niet zelf vertelen?’ Vroeg Elinor. ‘Ik weet niet of je het hebt gemerkt maar ik kom niet van deze vreemde wereld!’ Riep hij. Tovertong kromp zichtbaar in elkaar. ‘Alsof dat niet zichtbaar is.’ Mompelde Elinor, hij negeerde haar opmerking. ‘Laat ze het hier vieren, Mo!’ Zei Meggie, Stofvinger zijn mondhoeken krulde op. ‘Ik denk niet dat Elinor dat goed vindt Meggie.’ Meggie wendde zich naar haar tante. ‘Alsjeblieft, Elinor!’ Elinor keek verbaasd naar haar nichtje. Resa was aan het gebaren naar Elinor, en het leek ook op “alsjeblieft.” Elinor keek geïrriteerd naar Stofvinger alsof het allemaal zijn schuld was, toen zuchtte ze hoorbaar. ‘Zij mogen alleen tot en met kerst blijven! En daarna hoepelen ze weer op, het is maar dat ik in een goeie stemming ben.’ Stofvinger deed zijn best om zijn lach te bedwingen, als dit haar goeie stemming is, dan wou hij nooit haar slechte zien. ‘Maar raak mijn boeken met een vinger aan en jij bent nog niet jarig!’ Siste ze. Tovertong stond nog steeds met de deurknop in zijn hand. ‘Kom dan maar binnen, denk ik.’ Zei hij, waarna hij de deur verder opengooide. Stofvinger stapte na Farid de warme ruimte in, hij legde zijn tas – nadat hij Gwen eruit had gehaald – naast de kapstok, en hing zijn vuile jas op de kapstok. Resa kwam naast hem en Tovertong staan, en glimlachte liefjes. Ze gebaarde met haar handen, en Stofvinger keek haar fronsend aan, het leken op letters, maar hij was nog niet erg bekend met lezen. ‘Alvast een fijn kerstfeest.’ Vertaalde Tovertong, ‘ook namens mij.’ Voegde hij eraan toe. Stofvinger knikte, ‘jullie ook.’ Hij wou zich omdraaien naar Farid, maar die was al achter Meggie aangehobbeld, druk in een gesprek, waarvan hij dacht dat het over kerst zou gaan. Hij grijnsde naar Farid’s rug, dit ging nog eens een interessante kerst worden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.