FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 11

Claudette ligt genietend in Sebs armen naar buiten te kijken. De limousine maakt een rondrit door Napels en de chauffeur vertelt wat er allemaal te zien is.
“Seb?"
"Ja lieverd?"
"Wat een goed idee van jou. Wij tweetjes helemaal alleen met een privé chauffeur. Gaan we dadelijk ook een hapje eten ik heb eigenlijk wel trek.”� Seb lacht.
“Ma chérie ik heb aan alles gedacht.”� Hij geeft de chauffeur een teken en die veranderd onmiddellijk de limousine van richting. Al snel rijden ze langs de kustlijn.
“Wat mooi”� roept Claudette uit. “En wat is het hier rustig.”� Na een kwartiertje rijden slaat de limousine een zandpad in en rijd tot bijna aan het water.
"We zijn er" meldt de chauffeur.
“Dank u wel”� zegt Seb. “Ik bel wel morgen als we terug willen.”� Hij geeft de chauffeur een fooi en helpt Claudette uitstappen.
“Wat gaan we doen?”� vraagt ze. “Ik dacht dat we gingen eten.”�
“Niet zo nieuwsgierig dame, laat je gewoon nu maar verrassen.”� Claudette kijkt rond.
“Hier is helemaal niks alleen dat strandhuisje daar.”� Ze kijkt nog eens. Wel een luxe strandhuisje. Seb pakt haar hand en trekt haar mee.
“Ga je mee eten?”� Ze knikt afwezig niet snappend waar hij naar toe wil.
Seb loopt naar het strandhuis en haalt de sleutel uit zijn zak die hij van Carlos heeft gekregen. Hij opent de deur en laat Claudette voor gaan.
“Wat een mooi huis”� roept ze uit. “Heb jij dat gehuurd of zo”� vraagt ze. Seb schudt zijn hoofd en lacht.
”�Kom we gaan eten”� en trekt haar mee naar de serre aan de zijkant van het huis. Van hieruit is er een prachtig uitzicht op de zee en op het strand.
“Wat ruikt het lekker”� zegt Claudette. “Het lijkt wel of iemand staat te koken.”�
“Bijna goed lieverd”� zegt Seb. “Er heeft iemand gekookt voor ons en dat staat daar in die au bain marie schalen.”�
“Ik heb honger”� merkt ze ineens op. “Mag ik al wat nemen?”� Sebastien kijkt haar lachend aan.
“Ga je gang.”� Als ze later in de middag gegeten hebben, gaan ze zwemmen. Seb heeft zijn zwembroek en haar nieuwe bikini stiekem meegenomen. Niemand te bekennen op het strand heerlijk. De twee stoeien wat, zwemmen en maken veel plezier. Claudette is David compleet vergeten. Dan gaat Sebs telefoon.
“Met Seb”� meldt hij zich.
“Hé Seb, Carlos hier. Bij jullie alles naar wens?”�
“Hoi Carlos, ja hoor bedankt voor de goede zorgen. Heerlijk eten, erg mooi huis en het strand zo verlaten, we hebben het rijk voor ons alleen.”� Carlos grinnikt.
“Dat vind ik niet gek. Dat strand en het huis zijn mijn privé bezit”�.
“Dus hier komt echt niemand?”� vraagt Seb verbaast.
“Neen helemaal voor jullie alleen. Trouwens waar ik voor bel, ik heb een grote fles champagne voor jullie koel laten zetten.”� Seb glimlacht. Die goeie man heeft ook overal aan gedacht.
“Veel plezier nog”� hoort hij Carlos afsluitend zeggen.
“Bedankt Carlos en tot morgen.”�

“Wie was dat?”� vraagt Claudette.
“De man die mij geholpen heeft met dit plan”� zegt Seb. “Kom we gaan terug naar huis daar wacht champagne op ons en volgens mij een hemelbed.”� Claudette proest het uit.
“Twee mannen die zoiets romantisch kunnen bedenken. Niet te geloven.”� Verliefd kijkt ze naar Seb. Ze pakt zijn gezicht in haar handen en kust hem.
“Dank je wel chérie, het is heerlijk hier. Dit is pas vakantie. Meer heb ik niet nodig alleen jou.”� Seb kust haar gretig terug en voor hij het weet liggen ze te vrijen op het strand. De wetenschap dat hier niemand komt en het feit dat maar een paar centimeters stof tussen hem en Claudette zitten, drijft Seb tot waanzin. Snel trekt hij de touwtjes van haar bikini los. Hij kust haar overal. Claudette is buiten adem.
“Seb wat doe je? Stel dat iemand komt en ons ziet?”� Seb is ondertussen weer bij haar mond beland en snoert die met een kus. Hij kijkt haar vervolgens diep in de ogen en zegt.
“Als je nu je mond eens hield en even anders in actie kwam.”� Ze kijkt hem verschrikt aan.
“Meen je dat nou?”� Hij knikt.
“Chérie waar wacht je nu op?”� Grijnzend stort ze zich op hem.

In de binnenstad van Napels slenteren Annika en Urs hand in hand rond. Ze bekijken oude gebouwen, winkelen wat en genieten volop van elkaars gezelschap. Urs is in de zevende hemel. Wat een vrouw. Stilletjes vraagt hij zich af of zij hetzelfde voor hem voelt als hij voor haar.Wat zou hij haar graag kussen, maar dat durft hij eigenlijk niet. Stiekem kijkt hij haar van opzij aan. Goedgehumeurd vertelt ze honderduit en maakt grapjes.
“Hé Urs, kijk daar is een fontein”� Ze trekt Urs mee. Bij de fontein aangekomen neemt ze een handje water en gooit dat naar Urs. Urs lacht.
“Wacht jij maar, dat krijg je terug.”� Behendig ontwijkt Annika hem. Ze rent om de fontein heen. Urs blijft staan en denkt: Kom maar op jij. Annika ziet dat hij blijft staan en probeert via de rand van de fontein, langs hem te komen. Als ze bijna voorbij is maakt Urs een snoekduik, pakt haar bij haar middel, en doet een stap voorwaarts. Annika kijkt eerst verschrikt en begint dan te lachen.
“Dat heb jij weer mooi voor elkaar Urs.”�
“Hoe bedoel je”� vraagt Urs.
“We hebben nu allebei natte voeten”� klinkt het antwoord. Urs kijkt naar beneden en ziet dat beiden tot hun knieën in het water staan. Omstanders gebaren druk dat ze eruit moeten komen. Urs begrijpt er niet veel van, zijn Italiaans is zeer beperkt. Annika verstaat al helemaal geen Italiaans. Urs haalt zijn schouders op en zegt in het Engels.
“Ik begrijp u niet.”� Een jongeman stapt uit de groep en zegt in het Engels tegen hun.
“Jullie staan in een wensbron. Als je met je schoenen er in gaat brengt dat ongeluk.”� Beduusd kijken Urs en Annika naar beneden. Ze kijken elkaar en maken dat ze uit de fontein komen. De jongeman maakt zijn verhaal af.
“Ik zou maar een munt in de fontein gooien en een wens doen. Misschien dat jullie dan ongeluk bespaart blijft.”� Urs bedankt de jongeman en zegt dat ze dat zeker zullen doen.
“We zullen voor de zekerheid maar twee muntjes met wensen doen”� zegt Urs. Bij het eerste
muntje wenst hij dat hun actie van daarnet geen ongeluk brengt en zijn tweede wens is dat Annika verliefd op hem wordt. Annika gooit het eerste muntje er met de zelfde wens als Urs in. Bij het tweede muntje denkt ze diep na en wenst dan dat ze gezond mag blijven.

Carlos legt zijn telefoon neer. Hij glimlacht, Seb en Claudette hebben het bijgelegd, dat weet hij zeker. Seb was in zo’n goed humeur. Altijd fijn als je mensen blij kunt maken, denkt hij. Zijn gedachten dwalen af. Hij probeert iedereen te helpen met wat dan ook. Zijn gasten, de crew en iedereen vindt het vanzelfsprekend. Maar is er eigenlijk wel iemand die zich zorgen om hem maakt? Iemand die van hem houd? Met zijn 39 jaren wordt het eigenlijk tijd voor een vrouw in zijn leven. Niet dat hij gebrek heeft aan vrouwelijke aandacht, dat niet, maar zijn droomvrouw zat er tot nu toe niet bij. Hij is een kei in het aantrekken van verkeerde dames. Met vrouwelijke gasten flirt hij wel maar verder gaat hij niet. Dan blijft over zijn crew. En die kent hij allemaal al jaren. Daar is niemand bij, die iets voor hem zou kunnen betekenen.
“Dat krijg je Marin”� spreekt hij zichzelf toe, “als je getrouwd bent met je werk.”� In zijn spaarzame vrije tijd gaat hij meestal niet op vrouwenjacht. Misschien moet hij zijn eigen regels overtreden.
Zijn vriend Urs zit met hetzelfde maar die is wat losbandiger. Die is veel meer van genieten van alle aandacht van de dames en als de cruise ten einde is, vergeet hij de dames weer. Om zich vervolgens weer te laten charmeren van de volgende passagiers.
“Hé”� denkt hij. “Op deze cruise is Urs nog niet voor één van de gasten gevallen.”� Hij trekt alleen maar met Annika op.
“Zou hij het zwaar te pakken hebben? Zou het wat kunnen worden tussen Annika en hem?”� Annika Bjönson uit Zweden, vakbekwaam in haar vak, leuk uiterlijk, prachtige grijsblauwe ogen en schouderlang donker haar. Zijn ontmoetingen met haar waren tot nu toe heftig. Je kon wel zeggen dat de vonken ervan af vlogen. Die eerste keer met die massagetafel, toen later op de avond hun botsing. Wat voelde ze goed in zijn armen. En wat is ze mooi als ze boos is. Als hij eerlijk met zichzelf is moet hij bekennen dat hij Annika meer dan ziet zitten. Maar het hoort niet aanpappen met iemand van de crew en daarnaast is er Urs die helemaal hotel de botel is van haar. Hij hoopt echt voor Urs dat het wat zal worden. De tijd zal het leren denkt hij. En tot die tijd neemt hij zich voor Urs niet voor de voeten te lopen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.