Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Life can be very unfair! (AF) » Hoofdstuk 12
Life can be very unfair! (AF)
Hoofdstuk 12
Ik bots opeens tegen iemand op. Ik val naar achteren en val op de grond met mijn hoofd. Tranen staan in mijn ogen. Nee, niet van de lichamelijke pijn...Nee...hoeveel pijn Joey me aan heeft gedaan...Mijn moeder wilt me zelfs uit huis sturen! Ik kijk naar de jongen die opstaat. Donkere bril en een pet...onder zijn pet zie je een paar krulletjes. Mijn oordopjes vallen uit en je hoort mijn muziek duidelijk. Shit! Waar is Denver?!
,,Denver?!" roep ik bang. Niet veel later komt er een grote zwarte hond aanrennen. Denver! De jongen steekt zijn hand naar me uit die ik pak. Ik hijs mezelf omhoog.
,,Gaat het?" vraagt hij bezorgd. Ik knik. ,,Luister je One Direction?" vraagt hij verbaasd. Ik knik weer en zet mijn muziek uit. ,,Cool!" Glimlacht hij.
,,Cool? Normaal lachen jongens me altijd uit recht in mijn gezicht. En roepen ze dat ze gay zijn...en geven ze me een klap in mijn gezicht als ik roep dat ze dat niet zijn." Stamel ik. Wacht, waarom vertel ik dit? Ik ken hem niet eens. Ik zie hem verbaasd kijken. Waarom komt hij me zo bekend voor? Denver begint enthousiast te blaffen en tegen hem op te springen.
,,Denver! Niet springen!" roep ik beschamend. De jongen grinnikt en aait Denver. ,,Uhm, sorry hij is nog een puppy." Glimlach ik en voel me blozen.
,,Hij is echt schattig." Zegt de jongen. ,,Uhm, ik ben Harry." Glimlacht hij en steekt zijn hand naar me toe.
,,Rachel." Zeg ik zacht. Hij glimlacht en zet zijn bril af. Ik zie zijn rode ogen en een vriendelijke glimlach. ,,Harry Styles?!" vraag ik verbaasd. Hij knikt. ,,Heb je gehuild?"
,,Nnee..." Zegt hij zacht.
,,Harry niet liegen." Zucht ik. Hij kijkt me aan.
,,Oké, ik heb gehuild."
,,Waarom?" Hij zucht zacht en begint te vertellen.
,,Nou kijk, we hadden een meisje ontmoet...Nola...je weet wel...Nola Smith." Ik knik en hij gaat weer verder. ,,Ik vond haar meteen al leuk...Maar...ze heeft met Louis." Zucht hij en er stroomt weer een traan over zijn wang. Ik veeg met mijn duim zijn traan weg. We gaan zitten op een bankje. ,,Waarom huilde jij?" vraagt hij bezorgd. Ik kijk hem aan. Er staat een vriendelijke twinkeling in zijn ogen.
,,Ik...Ik had een vriendje genaamd Joey. Ik was echt hartstikke verliefd op hem, maar hij haatte me volgens mij. Uiteindelijk kregen we wat, maar hij liet me in de steek toen ik hem nodig had. We hadden nog wel wat, maar...hij zat de hele tijd bij andere meisjes. Iedereen had me gewaarschuwd, maar ik wou niet luisteren. Hij had het laatst uitgemaakt en iedereen haat me...zelfs mijn moeder wilt me uit huis hebben!" Snik ik. Tranen stromen over mijn wangen. Harry komt dichterbij me zitten en slaat troostend zijn arm om me heen. Ik begraaf mijn hoofd in zijn jas en huil alles eruit. Denver begint hard te blaffen. ,,Ik denk dat ik maar naar huis moet." Zucht ik. Hij knikt en geeft me een knuffel. Ik loop samen met Denver naar huis toe. Shit! Ik heb zijn telefoonnummer niet! Ik ren weer terug naar de plek waar ik hem zag. Geen Harry...Shit...Een zucht verlaat mijn mond en ik loop naar huis. Als ik daar ben, loop ik gelijk door naar mijn kamer. Ik kijk op mijn mobiel. Nieuw bericht! Van Harry? Hoe komt hij aan mijn nummer?
Harry: Heey Rachel! Ik heb stiekem je telefoon gepakt...wees niet boos! 
Xx Harry!
Rachel: Haha, thanks Hazz, maakt niet uit! Xx.
Daarna leg ik mijn mobiel op mijn nachtkastje en val in een diepe droomloze slaap.
Reacties:
Cool,het is dus Rachel!
Melding en snel verder.