FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 13

Carlos is ondertussen aan het checken of iedereen weer terug aan boord is. Het is hoog tijd de trossen los te gooien en het anker te hijsen. Hij snuift de zeelucht op en verheugt zich op het feit dat ze het ruime sop weer kunnen kiezen. Hij houdt van het varen en van de zee, dat geeft zo’n heerlijk vrij gevoel. Zodra hij zich vergewist heeft dat niemand in Napels is achtergebleven begint hij bevelen aan de bemanning te geven. Zijn crew weet dat hij zeer stipt in zijn werk is. Iedereen volgt zijn bevelen op en al snel maakt de MS D’amour zich los van de kade. Carlos loopt naar de brug om de stuurman te helpen met navigeren tot ze de haven helemaal uit zijn. Hij klopt in het voorbijgaan één van de matrozen op de schouder.
“Ging goed hé.”� De jongen knikt glunderend.
“Aye captain.”�
Aan boord heerst een gezellige sfeer. De gasten hebben genoten van hun uitje en kunnen weer een paar dagen het schip niet verlaten. De volgende stop is de Griekse plaats Piraeus, de haven stad vlak bij de hoofdstad Athene.
Er word volop gezwommen en gezonnebaad. De winkeliers aan boord doen goede zaken. Van alle service die het schip biedt wordt gretig gebruik gemaakt. Urs en Annika hebben het druk, het lijkt wel of het hele schip gemasseerd moet worden.

Als Urs een gast naar buiten begeleidt, ziet hij Carlos verder in de gang met iemand een praatje maken. Hij zwaait naar hem en gaat weer naar binnen. Even een kleine pauze, over een half uurtje is de volgende weer aan de beurt. Hij neemt een colaatje uit de koelkast en gaat zitten. Dan wordt er op de deur geklopt, vervolgens komt Carlos binnen.
“En vriend hoe was het gisteren met Annika heb je haar weten te strikken?”� Urs fronst zijn voorhoofd.
“Dat gaat je niks aan.”�
“Niet goed dus”� concludeert Carlos.
“Jawel”� zegt Urs. “Maar verder dan een vriendschappelijke kus op mijn wangen is het niet gekomen.”�
“Dat ben ik niet van jouw gewend”� zegt Carlos. “Normaal ben jij wel doortastender.”�
“Ja dat is ook wel zo”� zegt Urs. “Maar ik durf haar gewoon niet te zeggen wat ik voor haar voel.”�
“Ben je bang dat ze je afwijst?”�
“Ja”� zucht Urs. “Ik heb het idee dat ze alleen maar vrienden wil zijn.”�
“Zal ik eens met haar praten”� hoort Carlos zichzelf zeggen. Hij lijkt wel gek.
“Wil jij dat voor me doen?”� vraagt Urs gelijk hoopvol. “Misschien kom jij erachter wat zij van mij vind.”�
“Hola”� roept Carlos uit: “Ik ga geen hete kolen voor jou uit het vuur halen. Ik wil alleen maar bemiddelen en een praatje met haar maken. Dat je van der houd mag je toch echt zelf zeggen. Ok?”�
“Ok, dan”� zucht Urs. “Wanneer praat je met haar?”�
“Nu”� antwoord Carlos. “Is ze al vrij?”�
“Ik denkt het wel”� zegt Urs.

Carlos loopt een deur verder en klopt. Annika doet open.
“Hoi”� zegt ze. “Wat kan ik voor je doen?”�
“Ik wilde even met je praten kan dat nu even?”�
“Ik ben aan het werk”� zegt Annika. “Zie je dat niet?”� Carlos kijkt naar een lege massagetafel.
“Ik zie het. Kan ik even ruilen net die onzichtbare daar op tafel? We praten ondertussen dat jij werkt. Goed?”� Annika zucht.
“Oké. Wat wilde je met mij bespreken?”� vraagt ze. Ze neemt wat massageolie en gaat aan de slag.
“Ik wilde even weten of je het werk hier aan boord bevalt”� begint Carlos.
“Ja hoor het is erg afwisselend en ik ontmoet veel mensen.”�
“Kun je het goed met Urs vinden?”� gaat Carlos verder. Annika lacht.
“Urs, dat is een goede jongen. Ik vind hem aardig.”� Carlos draait zich om en kijkt haar aan.
“Aardig? Niet meer?”�
“Zeg kapitein ben jij voor cupido aan het spelen?”� Carlos lacht onschuldig.
“Neen hoor. Maar ik heb het te doen met die jongen. Hij is tot over zijn oren verliefd en jij ziet dat niet eens.”�
“Nee daar heb ik nog niks van gemerkt”� zegt Annika. “Op wie is hij dan verliefd?”� Vol ongeloof kijkt Carlos haar aan.
“Weet jij dat echt niet?”�
“Nee”� antwoordt ze.
“Als je daar nog niet achter bent zoeken jullie het zelf ook maar uit”� gromt hij. Op dat ogenblik knijpt Annika, Carlos flink in zijn nek.
“Zeg ben jij helemaal gek geworden? Dat doet zeer”� roept hij.
“Jij hebt A gezegd en nu ga jij ook B zeggen”� vervolgt Annika. “Wie is het?”�
“Jij bent het, dommerik, zie je dat dan niet?”� Ze laat Carlos geschrokken los.
“Laat dit niet waar zijn.”�
Ze leunt op de tafel, gaat vervolgens zitten en denkt na. Nu vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Zijn uitspraak bij hun eerste onenigheid. Het handje vast houden, de fontein, het kusafscheid gisteren. Iemand pakt haar hand.
“Annika wist je het echt niet?”� Ze schudt haar hoofd. Carlos gaat op zijn hurken voor haar zitten.
“Wat voel jij voor hem?”�
“Wat ik voel voor hem?”� vraagt ze. “Ik ben bang niet veel. Ik heb een leuke dag met hem gehad en ik vind hem heel aardig maar ik houd niet van hem. Nee, dat zeg ik verkeerd, ik houd van hem maar meer als broer en zus. Ik dacht dat wij een collegiale vriendschap hadden. Gossie die arme jongen.”� Ze heeft tranen in haar ogen. Carlos neemt haar gezicht in zijn handen.
“Stil maar jij kunt er niks aan doen.”� Carlos krijgt het lichtelijk benauwd.
“Ze wil Urs niet”� denkt hij.
“Ik geloof toch niet dat ik valse verwachtingen bij Urs heb gewekt”� gaat Annika verder. Ze kijkt naar Carlos alsof ze hem nu pas ziet. Die zit gehurkt met een ontbloot bovenlijf voor haar. Snel staat ze op.
“Ga maar weer liggen zegt ze dan maak ik dit even af.”� Nadenkend vervolgt ze de massage. “Wat denk je, Carlos moet ik met Urs gaan praten?”�
“Dat is misschien wel verstandig”� meent Carlos. “Ik wil het ook wel doen, maar ik denk dat hij het pas gelooft als jij het zegt.”�
“Goed ik ga met hem praten, maar ik zoek zelf het tijdstip uit.”�
“Oké”� zegt Carlos. “En sorry als ik je van streek heb gemaakt.”�
“Geeft niet”� zegt Annika. “Zo klaar je mag je shirt weer aantrekken.”�
Als Carlos weg is kan ze zich zelf wel voor de kop slaan. Waarom zag ze dat zelf niet. Mijn hemel. Aan de ene kant wil ze graag met Urs samen blijven werken en aan de andere kant kan dat niet als er iets tussen hun twee zou zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.