FanFic.nl

Life can be very unfair! (AF)

Hoofdstuk 14

Mijn mobiel trilt weer. Ik negeer het. Dan krijg ik weer een berichtje.
,,Je wordt gestalkt." Grijns Zayn, die hoort dat ik allemaal berichtjes krijg.
,,Jjaa." Stamel ik. Ik pak mijn mobiel en lees de berichtjes.
Onbekend: Dat bepaal ik zelf wel! -Ashley.
Onbekend: Ik kan ook wat met jou laten gebeuren...i.p.v. Louis... -Ashley.
Nola: Doe mij maar.
Ik leg mijn mobiel weer weg.
,,Uhm, ik moet naar huis." Zucht Rachel.
,,Louis, wil je even meerijden met mij en Rachel?" vraagt Harry. Hij knikt. Shit...Ze lopen de deur uit. Ik zucht.
Onbekend: Dat komt goed uit! Wss is Louis zometeen dood. -Ashley.
Nola: Je zou mij nemen!
Een half uur later zijn ze weer terug. Ik ren naar Louis en zucht opgelucht, ik dacht even dat Ashley wat bij Louis ging doen. Niet veel later wordt ik gebeld...het ziekenhuis...:
Hallo, met dokter Masters. Spreek ik met Nola Smith?
H-hooi...j-jaa...
Ik heb slecht nieuws voor u...uw zusje Emma...
J-jaa?
Misschien haalt ze het niet...u kunt langskomen.
Oké, bye!
Ik hang op en tranen stromen over mijn wangen.
,,Nola, wie was dat?" roept Zayn.
,,H-Het ziekenhuis. Emma gaat het waarschijnlijk niet halen!" roep ik en de tranen stromen maar door. Liam slaat een arm om me heen.
,,Het komt wel goed." Zegt hij zacht. Mijn mobiel trilt weer.
Onbekend: Wauw dat komt goed uit! Je bent ongelukkig en ik heb er helemaal niets voor hoeven doen. WHAHAHA! -Ashley.
Liam kijkt mee over mijn schouder.
,,Wie is Ashley?" vraagt hij zacht. Shit! Nu leest Louis en de andere jongens het berichtje ook.
,,Omg, Nola." Roept Louis. ,,Waarom zei je niet dat je gestalkt word?"
,,Ik wilde jullie er niet mee lastig vallen. Het zijn haatberichten naar mij. Die Ashley wilt dat ik jou dump."
,,Ik ga nog liever dood dan dat jij me dumpt!" Ik druk een kus op zijn lippen.
,,Laten we naar het ziekenhuis gaan!" schreeuwt Niall. Ik knik en sta op. Ik vlieg naar de deur en ren naar buiten. Ik doe mijn auto open en stap in. Als iedereen zit begin ik te rijden.
,,Zal mijn moeder en vader al in het ziekenhuis zijn?" vraag ik me hardop af.
,,Ik probeer je moeder wel even te bellen." Zegt Zayn en belt haar op:
Met Zayn...We hoorden net dat Emma nog in het ziekenhuis ligt en het misschien niet gaat halen...Ja, wij zijn er bijna. Tot zo!
,,Nola, vind je het goed als ik Rachel bel?"
,,Waarom?"
,,Zodat ze er ook bij kan zijn. Ik bedoel, ik wil dat ze erbij is." Harry kijkt me lief aan.
,,Nou vooruit dan maar." Harry typt haar nummer in en zegt waar ze heen moet. Als hij opgehangen heeft, zegt hij: ,,Ze komt eraan."
,,Oké, we zijn er." Roep ik. Iedereen vliegt uit de auto. Ik ren naar de balie toe. ,,Waar ligt Emma Smith?" roep ik haastig.
,,Rustig meisje. Kamer 307 ligt Emma." Glimlacht ze beleefd.
,,Dank u wel mevrouw." Roep ik en vlieg naar de trap. ,,Kom jongens!" roep ik.
,,Mevrouw, wilt u wat stiller zijn?" roept een verpleegster. Ik knik en vlieg de trap op, gevolgd door de jongens.

Zachtjes open ik de deur van Emma's kamer. Ze ziet er slecht uit, ik schrik er van. Ze is spierwit en ligt er futloos bij. Ze slaapt. Ik loop zachtjes naar haar toe en leg mijn hoofd naast haar. Ik barst in tranen uit.
,,H-hoi Nola." Brengt Emma er moeilijk uit. Als ik mijn zusje zo zie krijg ik een brok in mijn keel. De jongens staan verslagen in de deuropening. Mijn ouders durven niet eens naar binnen te komen. Wat een lafaards! Het is toch hun kind?! Dan lopen mijn ouders weg en blijf ik alleen achter met Emma. Mijn tranen vallen op haar hand. Haar oogleden vallen langzaam dicht. Ik glimlach en druk zachtjes een kus op haar voorhoofd. Ik loop richting de kantine. Daar zie ik mijn ouders gewoon een gebakje eten.
,,Hebben jullie wat te vieren?" kan ik uitbrengen.
,,We hadden gewoon trek."
,,Hoe kan je nou trek hebben, mam?! Emma gaat dood!"
,,Ze gaat niet dood." Roept mijn moeder. Oh en nu gaat ze het ontkennen? Weet je ik wil gewoon naar Emma toe. Ik heb geen zin in ouders die ontkennen dat hun dochter dood gaat. Ik loop terug naar de vierde verdieping en pak daar een bekertje koffie. Normaal gesproken lus ik geen koffie, maar ik moet toch wat drinken. Ik kijk naar Emma die daar nu stil ligt te slapen. Dan komt er opeens twee sterken armen om mijn middel. Louis! Ik draai me om en begraaf mijn gezicht in zijn vest. De tranen vallen op zijn vest en hij draait troostend met zijn hand over mijn rug.
,,Waarom is het leven zo oneerlijk?!" roep ik door mijn tranen heen. ,,Waarom Emma? Waarom niet ik?"
,,Hé." Zegt Louis zacht. ,,Zo mag je niet denken. Leukemie is niet niks." Dan zie ik allemaal dokter aan komen rennen en de kamer van Emma ingaan. Ik kijk geschrokken op en volg ze. OMG! Emma bloed!
,,Wat is er aan de hand?!" vraag ik aan de zuster en wilt naar Emma toe om haar hand te pakken, maar ik word tegen gehouden.
,,Wilt u de kamer verlaten?" Een dokter duwt me de kamer uit.
,,WAT IS ER MET HAAR?!" schreeuw ik nu. De dokter kijkt me aan en ziet de tranen over mijn wangen gaan.
,,Deze patiënt heeft spontane bloedingen, dat heeft te maken doordat ze te kort bloedplaatjes heeft. Nu, wilt u ons excuseren?" De dokter doet de deur dicht. Ik ga verslagen zitten op een stoel. Louis zegt wat maar ik versta er niks van. Ik wil ook niks horen, ik wil gewoon dat Emma straks vrolijk op me af komt rennen en me omhelst.

.Louis.
Ik zit naast Nola. Ze heeft het hele half uur dat we moeten wachten voor zich uitgestaard. Niks kwam bij haar binnen en ze reageert nergens op. Zelfs toen de andere jongens luidruchtig aankwamen, hoorde ze die niet. Mijn hand heb ik op haar hand gelegd, zodat ze weet dat ik er voor haar ben.
,,Ze is wel erg in shock." Zegt Zayn en hij zwaait voor haar gezicht. Haar blik veranderd nog steeds niet, totdat ze de deur hoort opengaan van Emma's kamer. De dokter en de zuster komen eruit en kijken haar aan.
,,U mag weer naar binnen. Maar niet te lang, mevrouw heeft haar rust hard nodig. Het zal niet lang meer duren." De dokter loopt weg en Nola staat op. Ze kijkt even naar binnen en dan breekt ze. Ze valt op haar knieën en begint hard te huilen. Snel ren ik naar haar toe, ga naast haar zitten en omhels haar. Met tranen in mijn ogen troost ik haar, ik vind het verschrikkelijk om haar zo te zien!

Reacties: