FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 16

Carlos heeft aan boord alle maatregelen getroffen, die nodig zijn om de twee masseurs, te vervangen. Hij heeft een Italiaanse masseur gevraagd de rest van de cruise de afspraken van Annika en Urs over te nemen. Verder heeft hij een helikopter gehuurd om Jon met deze masseur weer aan boord te krijgen.
“Ah daar zul je ze hebben.”� Hij rent naar boven. Als de mannen uit de helikopter stappen begroet Carlos hen. Hij geeft de hem onbekende man een hand.
“Jij moet Eros zijn.”� Eros lacht en geeft hem een hand.
“Ja, dat ben ik inderdaad. U had mijn hulp nodig kapitein?”�
“Ja”� zegt Carlos “Als je wilt kun je met Danny mee onze jongste matroos, die maakt je wegwijs over het schip en laat je alles zien. Ik spreek je later. Goed?”�
“Aye kapitein.”�
“Jon kom jij mee naar mijn hut? Ik wil eerst een uitgebreid verslag.”�
“Carlos het ziet er niet goed uit. Urs is in een schoktoestand en denkt zelfs dat Annika dood is. Ik heb niet tot hem door kunnen dringen. Toen ik vertrok kwam men hem net iets geven om rustig te worden. Annika is nog steeds niet bijgekomen. De scan wijst nog niets specifieks uit maar toch denkt de neuroloog aan een dwarslaesie. Zij zal eerst bij bewustzijn moeten komen voordat verdere onderzoeken gedaan kunnen worden.”�
“Mijn god”� zegt Carlos. “Wat een drama. Bedankt voor je verslag. Wil jij zo goed zijn een crewvergadering voor 19.00 uur te beleggen. Iedereen wil ik daar aanwezig hebben behalve het personeel dat vanavond moet werken. Die roep ik vannacht om half 2 wel bij elkaar na hun dienst. En denk erom de gasten hoeven hier niks van te merken.”� Jon knikt.

Carlos gaat achter zijn bureau zitten en neemt de planning voor de komende weken goed in zich op. Hij moet gaan schuiven met het personeel en niet alleen omdat 2 masseurs wegvallen maar ook omdat hij zelf diverse keren uitgeroosterd wil worden. Als hij tegen 18.30 uur het voor elkaar heeft, laat hij gauw een tosti uit de keuken komen en gaat vervolgens naar de vergadering.
Het is onrustig onder het personeel. Iedereen vraagt zich af wat er gebeurd is en waarom wil de kapitein hen allemaal spreken. Carlos maant iedereen tot stilte en begint uit te leggen dat er een ongeluk is gebeurd, eerder die dag, op dek één.
“Hoe en wat er precies gebeurd is weet ik nog niet maar er zijn wel twee mensen naar het ziekenhuis vervoerd. Daarom heb ik de roosters opnieuw aangepast en alvast een nieuwe masseur uit Italië laten overbrengen. Eros Gucci welkom en bedankt dat je er bent.”� Eros knikt en laat er op volgen.
“Graag gedaan.”�
“Jullie zullen allemaal wat meer moeten werken, want ik heb mezelf verschillende dagen vrij geroosterd om aan wal te kunnen gaan. Ik wil dat als jullie over drie dagen ‘s-avond in Piraeus aankomen je strikt houden aan mijn planning. De excursies van de passagiers vinden gewoon doorgang. Ik heb Wilbert en Nathalie ingedeeld bij de groepen die Urs en Annika zouden leiden. Hebben jullie daar problemen mee?”� vraagt Carlos. Beiden schudden nee. “Mooi dan draag ik morgenvroeg het commando van dit schip over aan de eerste stuurman George Briggs. Ik vertrouw erop dat jullie allemaal medewerking geven en de orders van George zullen op volgen. Zijn er nu nog vragen? Niemand? Dan dank ik jullie voor jullie aandacht. De groep die nu nog aan het werk is zal ik straks na dienst even apart nemen.”�

Claudette, Gerda, David en Seb hebben van dit alles niks meegekregen. Seb is in en uitstekend humeur. Hij heeft gewonnen met kegelen en dus mag hij zeggen wat ze over 3 dagen voor een excursie gaan doen. David vond het helemaal niet leuk.
“Geef mij maar bowlen, dat is veel leuker.”� Gerda lacht.
“Kom mopperkont we gaan een wandelingetje aan dek maken dan koel je wat af.”� Claudette gniffelt.
“Wie weet. Seb wat gaan wij doen?”� vraagt ze. Seb is een en al oor.
“Wij? Wij trekken ons terug in onze hut.”� Claudette reageert quasi verschrikt.
“Sebastien het is pas vier uur ’s middags dat kun je niet menen.”� Seb kijkt onschuldig.
“Waarom niet?”� Dan ziet Claudette de grijns op zijn gezicht.
“Je houdt me voor het lapje. Weet jij wat wij gaan doen? We gaan één naar onze hut om daar twee, onze zwemkleding op te halen en drie, naar het zwembad te gaan.”�
“Ma chérie”� klaagt Seb. “Jij bent helemaal niet romantisch.”� David en Gerda lachen erom.
“Misschien tot later fijne dag nog.”�
“Tot later”� zegt Claudette.

Aan het zwembad is het gezellig druk. Claudette ligt te zonnebaden als iemand haar nat spettert. Ze kijkt onder haar zonnebril door en ziet Seb met een handje water weer haar richting uitkomen. Ze doet net of ze het niet ziet en wacht haar kans af. Hij sprenkelt haar nat en loop weer stilletjes richting zwembad. Claudette staat op en sluipt achter hem aan. Als Seb zich bukt om weer een handje water uit het zwembad te halen, geeft ze hem een flinke zet.
“Als je iets doet, moet je het goed doen”� denkt ze bij zichzelf. Hier had Seb niet op gerekend. Hij wilde haar alleen maar een beetje plagen. Proestend komt Seb uit het water. Zo zeg, Claudette durft.
“Wacht jij maar dame, dat krijg je terug”� zegt hij lachend.
“Ik ben op mijn hoede”� antwoordt ze.
“Wil je misschien een glaasje wijn?”�
“Ja. doe maar een piní´t blanc.”� Seb loopt naar de bar om zijn bestelling op te geven. Koortsachtig bedenkt hij hoe hij haar een poets kan bakken. Heerlijk om Claudette zo ongedwongen voor zich alleen te hebben.

Carlos staat klaar om van boord te gaan. George Briggs loopt met hem mee naar het heliplatform.
“Ik bel je als we in Piraeus zijn afgemeerd.”�
“Goed”� zegt Carlos. “Dan kan ik misschien ook zeggen wanneer ik weer terug aan boord kom.”� Carlos neemt afscheid en stapt in de helikopter. Met een half uurtje land hij in Otranto. Hij neemt een taxi naar het ziekenhuis en informeert bij de portier waar Urs en Annika zijn ondergebracht. Hij besluit eerst bij Annika gaan te gaan kijken. Als hij op aangegeven afdeling aankomt vraagt hij één van de verpleegkundige welke kamer hij moet hebben.
“Kamer 16”� antwoordt de verpleegkundige. “U mag wel naar haar toe maar ik zal de dokter ook moeten informeren. Dat heeft hij gevraagd, als er iemand kwam voor juffrouw Bjönsson.”� Carlos knikt.
“Dat zou fijn zijn die wil ik ook graag even spreken.”� Hij klopt op de deur van kamer 16 en gaat naar binnen. Annika ligt roerloos in bed.
“Nog steeds niet bij bewustzijn”� denkt hij, en loopt naar haar toe. Hij pakt haar hand en begint tegen haar te praten.
“Kun je me horen?”� Geen reactie natuurlijk. “Je laat ons wel allemaal schrikken hoor Annika. Ik weet niet wat er gebeurt is maar ik ben er zeker van dat er geen opzet in het spel was. Had je ruzie met Urs? Hoe kwam het dat je viel?”�
“Ik had Urs zelf moeten vertellen dat jij niet van hem hield”� Hij zucht, het is een beetje raar tegen iemand te praten die niets terug kan zeggen of op één of andere manier kenbaar kan maken dat zij begrijpt wat je zegt. Hij kijkt lang naar haar, streelt haar wangen en drukt zachtjes een kus op haar voorhoofd.
“Mijn lieve schat, jij brengt me in een heel moeilijk parket. Ik weet niet meer wat ik moet doen”�fluistert hij.

Er klinkt een klopje op de deur en er komt een arts binnen.
“Goede morgen ik ben Dr. Santori en de behandelde arts van juffrouw Bjönsson zo”� begint hij. Carlos stelt zich voor.
“Carlos Marin. Hoe gaat het met Annika?”�
“Als ze vandaag niet uit haar bewusteloosheid komt, ben ik bang dat ze op korte tijd in coma geraakt. Ze reageert nergens op. We hebben al veel onderzoeken gedaan, maar onderzoeken die moeten uitwijzen of er ernstig rugletsel is, zoals een dwarslaesie, kunnen we alleen maar doen als zij bij bewustzijn is”� antwoordt Dr. Santori.
“Ben u ook de behandelende arts van dhr. Bühler?”�
“Ja, maar die is er lichamelijk goed aan toe. Toen hij hier binnen gebracht werd was hij helemaal in de war. Nu op dit ogenblik is hij vrij rustig en aanspreekbaar. Ik kom net bij hem weg.”�
“Dus ik kan Urs bezoeken?”� gaat Carlos verder.
“Natuurlijk komt u maar mee, hij ligt hiernaast kamer 17.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.