FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 18

Ondertussen is MS D’amour voor anker gegaan in Piraeus, de haven van Athene. Omdat ze pas om 24.00 uur hebben aangelegd mag nog niemand van boord. Voor morgenvroeg staan excursies op het programma. Om 10 uur zijn bussen besteld om de passagiers die in groepen van 50 zijn verdeeld naar het centrum zullen brengen. Elke groep heeft één bemanningslid bij zich als aanspreekpunt. David en Gerda hebben ook besloten Athene te gaan verkennen.
“Weet je wel hoeveel geschiedenis zich hier heeft afgespeeld?”� vraagt Gerda hem.
“Geen idee”� lacht David. “Ik ben opgegroeid in Amerika.”�
“Weet je, er ligt een vestingmuur rond Piraeus, die diende als bescherming tegen aanvallen vanaf het water? Hier voor de kust hebben zich gruwelijke oorlogsrituelen afgespeeld. Piraeus was toen een aparte plaats maar gedurende de eeuwen is Athene steeds groter geworden en zijn kleine dorpen en steden ingelijfd bij Athene. Ik hoop dat we dadelijk ook nog een stuk vestingmuur kunnen zien als we naar het centrum gaan. Hier ligt zoveel geschiedenis”� zucht Gerda weer. “En dat is zo interessant.”� David lacht haar toe.
“Zullen we jou dan maar in een Grieks gewaad op de Acropolis zetten? Moet ik wel eerst een fototoestel regelen. Jij zou een prachtige godin afgeven met die mooie rode haren en groene ogen van je.”� Gerda lacht geheimzinnig.
“Wie weet?”�

Ook Seb en Claudette hebben besloten Athene te gaan verkennen. Als ze aan dek komen zijn de eerste bussen al naar het centrum.
“Kom op Seb dadelijk missen we de bus nog. En dan loop ik al die leuke winkeltjes mis.”� Seb zucht en denkt.
“Waarom willen vrouwen toch altijd winkelen. Hij zou zo graag meer over Athene willen weten. Gelukkig doet de bus eerst een rondrit door Athene.”� Hij zucht en probeert er het beste van te maken.
“Ik kom er aan chérie.”�

Tijdens de rondrit door Athene kijkt Seb zijn ogen uit. Wat is het mooi hier en wat een geschiedenis heeft zich hier afgespeeld. Hij neemt zich voor een reisgids over Athene te kopen. Hij heeft al zo vaak op Athene gevlogen maar nog nooit was hij zo dicht bij de cultuur als vandaag. Tegen de middag is er gelegenheid de lunch te gebruiken in een groot restaurant. Als Seb en Claudette daar binnen komen zien ze David en Gerda. Gerda wenkt dat er bij hun nog plek is om te zitten. Als ze gezellig bij elkaar zitten te eten vraagt Gerda aan Claudette:
“Wat gaan jullie doen vanmiddag?”� Claudette glundert.
“Winkelen.”�
“Ooh”� zegt Gerda. “Ik wilde eigenlijk de Acropolis op, maar dat is een hele trip vanaf hier.”� David overziet het dilemma van de dames en doet een voorstel.
“Als we nu eerst de Acropolis doen, nemen we een taxi om vervolgens een terrasje te pikken en de winkels te verkennen.”� Seb lacht en kijkt vergenoegd.
“Mij lijkt de Acropolis een geweldig idee en volgens mij mocht ik na onze kegelwedstrijd van eergisteren kiezen.”� Claudette kijkt mokkend naar Seb. Seb weigert echter toe te geven.
“Claudette als je niet naar de Acropolis vind ik dat prima, dan blijf je maar hier in het centrum en dan zien we je straks wel. We bellen wel als we terug zijn en dan horen we wel waar je ergens uithangt.”� Neem wel je plattegrond mee raadt Seb haar aan.
“Dan ga ik wel alleen winkelen”� mokt Claudette. “Ga ik lekker veel geld uit geven.”� Seb doet maar of hij die laatste opmerking niet gehoord heeft.
David besteld een taxi en het drietal gaat op weg. Claudette zwaait hen na en stort zich op de vele winkels, die Athene rijk is. Bah, al die cultuur, wat naar die oude dingen kijken. Ze winkelt liever. En dat doet ze het liefste helemaal alleen.

In Otranto zijn de artsen druk bezig met vele onderzoeken om een beeld te krijgen wat Annika heeft over gehouden aan haar val. Ze herinnert zich de val nog wel maar niet wat er kort te voren is gebeurt. Ze laat de onderzoeken gelaten over zich heen komen. Wat aardig van Urs en Carlos om haar te komen op te zoeken. Alleen begrijpt ze niet waarom Urs in een rolstoel zat. Zou hij gewond zijn?
“Zo juffrouw Bjönsson, dat was het voor vandaag. Ik hoop morgen de uitslagen te hebben en meer te kunnen zeggen.”� Annika kijkt de arts aan.
“Mag ik niet uit bed?”� De arts glimlacht.
“Denkt u dat te kunnen dan?”� Annika denkt na, beweegt eens met haar tenen, haar benen en knikt.
“Ik voel me wel wat zwakjes maar ik zou het dolgraag willen proberen.”� De arts vervolgt:
“U heeft in ieder geval geen dwarslaesie, dat is zeker maar ik wil de laatste onderzoeken toch nog even afwachten. Laten we afspreken dat we daar morgenvroeg op terug komen. Goed?”�
“Goed dokter.”� Als de arts weg gaat vraagt Annika nog:
“Zijn mijn collega’s nog hier?”�
“Dhr Bühler wel, maar kapitein Marin is terug naar het schip.”�
“Zou u dhr Bühler willen vragen mij een beetje gezelschap te houden?”�
“Natuurlijk”� lacht de arts. “Ik zal de verpleegster vragen het hem door te geven.”�

In Athene zijn Gerda, David en Seb gearriveerd bij de Acropolis. Ze besluiten een gids te nemen om ook een stukje geschiedenis te vernemen. Onvoorstelbaar dat deze kolossen steen door mensenhand op elkaar zijn gezet. David is onder de indruk.
“Mooi hé Seb?”� Seb zucht.
“Ja supermooi. Het is jammer dat Claudette niet openstaat voor cultuur. Ik had dit niet willen missen.”� Gerda geniet met volle teugen. De geschiedenisfreak in haar komt helemaal boven. En dan het uitzicht dat je van hieruit hebt. Je kunt bijna kijken tot Piraeus.
Als ze naar beneden willen gaan zien ze een fotostand. Er staat een fotograaf die hen graag wil fotograferen. David roept Gerda en zegt:
“Ik heb nog een foto tegoed van mijn godin.”� Gerda komt een beetje naar voren en is gelijk enthousiast.
“Wat leuk we kunnen in Griekse klederdracht op de foto. Kom mee jongens.”� Seb kijkt ongemakkelijk.
“Gaan jullie twee maar.”�
“Geen denken aan”� roept Gerda: “Ik wil met twee mooie Griekse mannen op de foto.”� De mannen hebben dikke pret als ze hun Griekse gewaden aan het trekken zijn. Gerda bekijkt zich zelf in de spiegel en is verbaast hoe goed een laken haar wel niet staat. De vrouw die helpt bij het aankleden van de gewaden, gebaart haar dat zij haar haren wil opsteken. Gerda laat de vrouw haar gang gaan. Als ze weer in de spiegel kijkt, kan ze haar ogen niet geloven. Haar rode haren zijn gedeeltelijk opgestoken en de rest rolt er als een paardenstaart onderuit. Prachtig. De jongens zijn al bij de fotograaf om een leuke plek uit te zoeken. Als de heren Gerda zien, kijken ze haar vol ongeloof aan. Daar komt waarachtig een Griekse godin. Seb geeft David een por in zijn zij.
“Sufferd zeg wat.”� David slikt en staart naar Gerda. “Wow, hoe zij daar loopt, dat gewaad en dan dat kapsel.”� De wind speelt met haar gewaad en haar haren. David blijft staren. Seb geeft hem nog een por.
“Hé, man doe je mond open.”� David schraapt zijn keel.
“Honey dit staat jou fantastisch.”� Hij kust galant haar hand. De fotograaf wordt een beetje ongeduldig.
“Kom mensen we beginnen.”� Er worden verschillende foto’s genomen. Van hen ieder apart, van hen samen, van David en Gerda, van Seb en Gerda en tenslotte van David en Seb samen.
Over een halfuurtje zijn de foto’s klaar. Daarom besluiten ze nog even iets te gaan drinken.
David kijkt lachend naar Gerda.
“Ik ben toch blij dat ik een foto van mijn godin ga krijgen.”� Gerda lacht.
“Misschien zijn die foto’s wel mislukt.”�
“Daar geloof ik niks van”� zegt David. “En denk erom ik wil ze allemaal.”� Seb is een beetje in zichzelf gekeerd, wat had hij graag Claudette hier gehad, zij had er vast fantastisch uitgezien in zo’n gewaad.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.