Hoofdcategorieën
Home » One Direction » They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond] » >27<
They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond]
>27<
Zayn POV
‘Zayn Malik is het, toch?’ vraagt de man die nu tegenover me zit en zijn tas op tafel zet. Ik knik en zucht. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Evan me aankijkt. ‘Ik ben Robbie Zakolta en mijn zoon hier zei dat je een groot probleem had?’ Ik knik weer en mompel dan zachtjes een ‘aangenaam kennis te maken’. De man glimlacht geruststellend. ‘Zou je mij je verhaal willen vertellen?’ Ik kijk hem aan en knik dan zachtjes. ‘Zolang u maar belooft dat u het hele verhaal aanhoort en dan pas oordeelt,’ zeg ik zachtjes. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem. ‘Dat is belooft, jongen.’ Mijn mondhoeken trillen, maar ik kan het mezelf niet opbrengen om te glimlachen. In plaats daarvan zucht ik en begin ik te vertellen.
Avelin
Zachtjes open ik mijn ogen en knijp ze bijna meteen weer dicht door het felle zonlicht dat erin schijnt. Dan open ik ze weer, millimeter voor millimeter, en zodra ik aan het licht gewend ben open ik ze helemaal. Ik kijk recht naar een blauwe lucht, met hier en daar een klein schapenwolkje. Voorzichtig ga ik rechtop zitten en wrijf in mijn ogen. Dan neem ik mijn omgeving in me op. Ik zit midden op een open plek, vol met bloemen. Mijn handen gaan naar mijn haar en ik voel dat ik een bloemenkrans op heb. Zo voorzichtig als ik kan haal ik hem van mijn hoofd en bestudeer hem. Het is een gemaakt van echte bloemen, madeliefjes, rozen en nog meer madeliefjes. ‘Awh, zet hem op. Hij stond je zo leuk.’ Mijn hoofd schiet omhoog en ik scan mijn omgeving. ‘Wie ben je?’ Een grinnik vloeit over de open plek. ‘Dat moet je uitvinden, schat.’ Onbewust neemt een glimlach zijn plek op mijn gezicht in. ‘Maar serieus, zet die krans weer op.’ Ondanks de speelse toon waarop het gezegd is, weet ik dat het niet zo bedoeld was. Ik zet hem dus weer op en speel met de punten van mijn loshangende haar. ‘Kom dan.’ Weer scan ik mijn omgeving, maar er is niemand te zien. Ik frons en bijna meteen klinkt de stem weer over de open plek. ‘Frons niet schat, dat verpest je prachtige gezichtje.’ Wind strijkt langs mijn wangen en ik glimlach weer. Voorzichtig sta ik op en ik kijk naar mijn kleding. Een schattig jurkje bedekt mijn lichaam. Hij komt tot net boven mijn knieën en het lijfje is bedrukt met een bloemenprintje. Madeliefjes en rozen. Ik giechel en mijn handen glijden over het onderstukje. Dat is zachtroze en vanaf mijn middel loopt het wijd uit. Ik draai een rondje en het onderstuk waait wijd uit. ‘Beautiful.’ De stem die klinkt is dezelfde als de andere keren, maar deze keer heeft hij een andere ondertoon. Een ondertoon van liefde. Mijn blik glijdt naar mijn voeten en ik zie dat ik geen schoenen draag. Niet dat ik het erg vind, het gras is erg zacht. ‘Kom je? Of ben je niet benieuwd wie ik ben?’ ‘Natuurlijk wel!’ Voor het eerst hoor ik mijn eigen stem en ik ben blij dat die nog steeds hetzelfde is, al ligt er een blije ondertoon onder. Ik giechel weer en begin te lopen. Mijn vingers glijden langs de bloemen en het gras die tot halverwege mijn bovenbenen komen. Vogels sjirpen en ik bekijk de open plek nog een keer. Aan de andere kant bewegen de bosjes iets en dan komt er een hertje tevoorschijn. Ik glimlach breed en kijk hoe het in de lucht snuffelt. Dan kijkt het me een seconde aan en vlucht het het bos weer in. ‘Kom dan,’ klinkt de stem weer. ‘Waar moet ik heen?’ vraag ik. Een windvlaag vliegt langs me heen en het gras wijkt. Ik houd mijn hoofd wat schuin en besluit dan om er tussen door te lopen. Uiteindelijk beland ik in het bos en zachtjes snuif ik de geur op. Het ruikt er heerlijk, naar dennennaalden en nog een andere geur die ik niet thuis kan brengen. Maar het ruikt lekker. Ik loop en loop en zo nu en dan glijden mijn vingers over de bladeren en planten. ‘Je bent er bijna. Ruik je dat?’ Ik snuif voorzichtig de geur op en dan ruik ik het. ‘Spaghetti?’ zeg ik verrast. Zachtjes lacht de stem. ‘Daar houdt je toch van?’ Ik knik en loop nog een stukje door. Een muur van rozen blokkeert mijn weg. ‘Wat nu?’ Even is het stil. ‘Loop erdoor heen. Het doet geen pijn, ik beloof het je. Ik zou je nooit pijn doen.’ Ik knik en neem diep adem, dan stap ik erdoorheen.
Zayn POV
Zodra ik klaar ben met vertellen sla ik mijn blik neer. Ik heb alles verteld, maar dan ook echt alles. Vanaf het eerste moment dat ik haar zag tot aan het laatste moment dat ik haar zag. Robbie knikt even en kijkt snel naar zijn zoon. Die kijkt geduldig terug en Robbie richt zijn blik weer naar mij. ‘Ik ga je helpen, mijn zoon. Je houdt van haar en ik kan zien dat je de waarheid spreekt.’ Een paar tranen lopen weer over mijn wangen, maar dit keer van opluchting. Hij wilt me helpen. Evan staat op en geeft me een knuffel. Ik glimlach. ‘Dank je, Evan. Dank je wel vanuit het diepste van mijn hart,’ zeg ik. Evan knikt alleen maar. ‘Alles om mijn zus weer gelukkig te kunnen krijgen.’ We trekken terug en ik kijk hem aan. ‘Je bent een goede knul, Evan. Dank je wel.’ Hij knikt en kijkt dan naar zijn vader. ‘Pap, denk je dat je hem vrij kan krijgen? Voor nu?’ Zijn vader knikt. ‘Dat ga ik regelen. Hij kan bij ons slapen, aangezien ik denk dat hij niet bij zijn broer in een ruimte zal willen zijn.’ ‘Nou, dat dacht u goed. That bastard,’ mompel ik, maar desondanks hoort Robbie het toch. ‘Geen probleem. Dan ga ik het nu even regelen. Blijf hier.’ Ik knik en ga weer zitten, net zoals Evan. Zodra Robbie de kamer heeft verlaten laat ik mijn hoofd achterover vallen. ‘Vindt je het erg als ik even een dansje doe?’ vraag ik lachend aan Evan. Ik kijk hem aan en hij lacht ook. ‘Ga je gang.’ Ik spring op en doe een klein dansje. Evan schudt lachend zijn hoofd en ik ga weer zitten. Robbie komt al snel weer terug en houdt de deur open. ‘Heren, gaan jullie mee?’ Evan en ik knikken en volgen hem. Zodra we buiten zijn adem ik diep in en uit. ‘Kunnen we naar Avelin?’
Reacties:
)
Wauww.... dat stukje dat Avelin droomt is zo... zo mooi.... zo vredig... wauw....
Echt een mooie chapter, er is weer hoop voor Zayn en Avelin
maaaar omdat ik nog 1 chapter moet lezen, ga ik nu weer snel verder... x
PS. SOML IS PER-FECT