FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 20

Aan boord van MS D’amour heerst een drukste van jewelste. De laatste gasten zijn te laat uit Athene terug. Carlos loopt op en neer over dek te ijsberen. Hij haat het om van zijn tijdschema af te wijken. Dan ziet hij de taxi me de laatste passagiers komen. Twee stellen stappen uit, beladen met pakjes en tassen.
“George? Tot hoe lang zijn de winkels in Athene open?”�
“Volgens mij tot 20.00 uur”� meent George. David, Gerda, Claudette en Seb komen aan boord. “Goeden morgen kapitein”� roept David joviaal . Carlos kijkt het viertal strak aan en gaat vervolgens verder met orders voor de bemanning.
“Licht het anker. Trossen los. Koers zuidzuidwest.”�
“Aye kapitein”� klinkt het meermaals vanuit de bemanning.
Het te laat gekomen viertal haast zich naar hun hutten.
“Volgens mij is de kapitein boos op ons”� lacht Claudette.
“We zijn ook hartstikke laat”� zegt Seb. “Je weet ik houd er niet van om te laat te komen.”� “Wat een nacht mensen”� zegt David. “Kom Gerda ik breng je naar je hut, want volgens mij hebben we slaapgebrek.”� Gerda kijkt David moe aan.
“Graag. Ik heb geen voeten meer over. Ik geloof dat ik met alle mannen van Athene gedanst heb in die disco.”�
“Dat kan niet”� lacht Claudette “want de helft heeft met mij gedanst.”� David en Seb hebben zich een beetje uit de buurt van de dansvloer gehouden. Er moest toch iemand op de aankopen van Claudette letten. Maar de dames werden telkens ten dans gevraagd. De disco sloot om 8 uur ’s morgen. Ze waren de tijd helemaal vergeten. Het is dus hun schuld dat het schip met twee en een half uur vertraging vertrokken is.

Otranto: De fysiotherapeut heeft samen met Annika en Urs een oefen programma op gesteld. Het is een zwaar programma maar Annika weet dat ze op Urs mag vertrouwen. Urs staat haar bij in deze moeilijke periode en dat waardeert ze zeer. Nu ze weet wat hij voor haar voelt, weet ze dat het voor hem zeker niet gemakkelijk zal zijn.
“Zo we kunnen beginnen”� zegt de fysiotherapeut. “Urs we moeten eerst proberen Annika te laten zitten en dan langzaam aan uit bed, om te kijken of ze op haar benen kan staan.”� Elk van de mannen nemen Annika bij haar elleboog en plaatsen een hand in haar rug. Voorzichtig komt ze in zitstand.
“Puh”� het duizelt haar een beetje.
“Doet dat zeer?”� vraagt de fysiotherapeut.
“Nee”� zegt Annika. “Alleen een raar gevoel.”�
“Nu een voor een de benen opzij. Zo nu sla je één arm om mijn hals en de andere om die van je collega.”� Ze voelt twee sterke armen om haar rug en slaat haar armen om de twee mannen. Voorzichtig wordt ze opgetild en op haar voeten gezet. Het lijkt wel of ze geen kracht in haar benen heeft.
“Probeer nu langzaam gewicht op je benen over te brengen hoort ze naast zich.”� Ze doet wat men haar vraagt en nu voelen haar benen alsof er gewichten in haar voeten zitten. Maar ze staat. Ze wil haar armen van de heren halen, maar komt er al gauw achter dat dit niet verstandig is. Urs reageert snel en houd haar met twee armen vast.
“Meisje toch, niet zo snel.”�
“Sorry”� zegt ze. “Ik zou zo graag willen weg rennen hier en dat kan niet.”�
“U benen moeten nog aansterken”� vertelt de fysiotherapeut. “U zult zien morgen gaat het een stuk beter. We bekijken het morgen even en als het dan redelijk gaat durf ik u best met uw privé masseur terug aan boord te sturen.”�
“Dat zou heerlijk zijn”� zegt Annika. De fysiotherapeut neemt afscheid.
“Niet vergeten alle oefeningen van ons plan blijven doen.”� Annika knikt dankbaar.
“Ik denk dat Urs me hier geen andere keus laat.”�Urs knikt bevestigend.

Aan boord van het schip krijgt Carlos telefoon van Urs.
“Hé Urs hoe is het met je kerel?”�
“Goed”� meldt hij.
“En met Annika?”�
“Ook goed”� lacht Urs.
“Dat klinkt opgewekt”� denkt Carlos.
“Betekent dat Annika geen blijvend letsel heeft overgehouden aan haar val?”�
“Neen en wat nog beter is, ik ben haar privé masseur. Ze heeft een planning van oefeningen die ze voorlopig moet blijven doen. En omdat ik me aangeboden heb dit met haar te doen, mag ze morgen naar huis.”�
“Dat is goed nieuws”� roept Carlos. “Breng jij haar dan naar Zweden?”� Zijn maag draait om bij het idee Annika voorlopig niet meer te zien. Urs lacht.
“Ik hoopte eigenlijk dat we terug aan boord mochten, als het schip in Alexandrië voor anker ligt.”� Carlos zit in één klap rechtop in zijn en stoel.
“Dat is geen probleem, maar wil Annika dit wel? Ik bedoel jou als privé masseur elk dag in haar buurt. Kan zij of misschien nog belangrijker kun jij dat aan?”�
“Carlos maak je geen zorgen ik heb er voor gekozen om vriendschappelijk met haar om te gaan. Het is natuurlijk heerlijk om haar dagelijks in mijn buurt te hebben. Dat maakt het voor mij gemakkelijker om over mijn verliefdheid heen te komen.”�
“Goddank, de wonderen zijn de wereld nog niet uit”� denkt Carlos
“In dat geval zie ik jullie overmorgen in Alexandrië. Heb jij alle apparaten voor Annika’s oefeningen aan boord of moeten we nog maatregelen treffen.”�
“Nee”� antwoordt Urs. “We hebben alles aan boord.”�
“We lopen omstreeks 10 uur ’s morgens de haven van Alexandrië en binnen en vertrekken en dag later om 6.00 uur.”�
“Hé Carlos hebben jullie vertraging opgelopen in Athene?”�
“Hoezo?”� vraagt Carlos een beetje onnozel. “Volgens mijn planning lopen jullie rond 5.30 uur in Alexandrië binnen.”� Carlos moppert.
“Er waren twee stellen die de tijd vergeten hadden in Athene.”� Urs zucht.
“Tja Carlos dat lukt bijna elke reis wel iemand hé. Carlos tot overmorgen.”�
“Tot dan Urs.”� Carlos legt met een glimlach de hoorn neer.
“Annika, komt terug”�denkt hij vergenoegd.

Morgenavond is de talenten wedstrijd in de discotheek van het schip. Seb en David hebben flink geoefend. Ze willen best een prijs winnen.
“Kom Seb we moeten nog wat swingende pasjes instuderen voor morgen.”�
“Ok”� zegt Seb. “Jouw hut of die van mij?”�
“Die van mij natuurlijk? zegt David “De meiden hoeven nog niet te zien wat we gaan doen.”� De dames kijken op.
“Hint begrepen, mannen wij gaan naar de kapper en de schoonheidsalon. Of hadden jullie mee gewild?”�
“Gatsie”� reageert Seb. “Natuurlijk niet. Gaan jullie maar lekker tutten. Doei, tot later.”�
Lachend gaan David en Seb naar Davids hut. Al gauw zijn de mannen druk doende. Ze hebben lol voor tien.
“David je kunt echt fantastisch zingen hoor”� zegt Seb.
“Dank je”� zegt David “Maar jouw stem mag er ook zijn hoor.”�
“Maar ik kom niet zo hoog als jij”� zegt Seb een beetje timide. David lacht.
“We kunnen toch moeilijk allebei zo hoog zingen, dan zijn we net een stel meiden. Nee de balans tussen ons stemmen is precies goed”� zegt David.
“Ok”� zegt Seb “Het is jou vak. Voor mij is het just fun.”�

’s Avonds in de disco is het een drukste van jewelste. Er zijn veel aanmeldingen van mensen die iets willen doen. De organisatie heeft daarom besloten om de wedstrijd te splitsen in een zang en acteergedeelte. Het zanggedeelte mag in de disco optreden en het acteer en cabaret gedeelte in het restaurant. De oudere gasten kiezen meestal voor het cabaret. De jeugdige daar in tegen zijn de disco te vinden. Carlos heeft besloten aan beide groepen een prijs uit te reiken. David en Seb moeten ergens in het midden van de avond optreden. Seb is al knap zenuwachtig. David praat hem moed in.
“Kom op we kunnen dit.”� Het is uiteindelijk tien over tien als de beiden worden aangekondigd door de DJ. Ze kijken elkaar de laatste keer aan en dan steken beide hun duim omhoog ten teken dat ze er klaar voor zijn. De muziek van disco inferno van de Tramps schalt uit de boxen. Na de intro begint Seb te zingen. Alle zenuwen zijn weg. Hij kijkt verbaast in de menigte iedereen danst en zingt mee. Voor hij het weet staat David naast hem te zingen.
“Wow, dat is pas kicken.”� De mannen zingen en dansen of hun leven er vanaf hangt. Na afloop krijgen ze een daverend applaus.
“Zo,”� zegt David “Wij hebben alles gedaan zoal we het moesten doen. We kunnen alleen maar afwachten op de jury uitslag. Kom op we gaan de meiden zoeken.”�
“Hé jongens, jullie waren super goed”� roepen Claudette en Gerda. “Helemaal geweldig.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.