FanFic.nl

Exhale • Zayn Malik

Exhale • 003

Harry's gelach was van meters ver te horen en een norse blik sierde mijn gezicht. Mijn handen waren tot vuisten gebald terwijl ik mijn beste vriend vol woede en ontzet aankeek. "Het is niét grappig!"
"Je wordt gewoon op de eerste de beste dag afgewezen door de nieuweling! Dé Zayn Malik wordt afgewezen!" hikte Harry, terwijl hij inmiddels al dubbel geklapt was van het lachen. Zijn krullen hingen over zijn voorhoofd heen en zijn gelach veranderde langzaamaan in gegiechel, waardoor ik met mijn ogen rolde.
"Harry!" schreeuwde ik, waardoor verschillende leerlingen in de aula zich omdraaiden en ons geërgerd aankeken, maar erg veel kon het me niet uitmaken.
Harry kwam uiteindelijk langzaam overeind, hikte nog even na en keek me toen geamuseerd aan. "Sorry hoor, maar je verdiende het. Je hebt nu inmiddels al van meer dan twintig meisjes het hart gebroken, dus... hoe heette ze ook alweer?"
"Bell." De naam was twee, hele lesuren lang in mijn hoofd blijven rondspoken. Ik vroeg me af waarom ze me had afgewezen. Ze kende me niet eens, noch wist ze af van mijn daden.
"Bell, ja. Nou, Bell had het recht om je af te wijzen. Zie het maar als karma," antwoordde Harry.
"Ik geloof niet in karma."
"Geloof dan maar dat je een blauwtje hebt gelopen."
De woedende blik die ik eerst in mijn ogen had, veranderde langzaamaan naar ziedend. Ik wist dat Harry het maar al te leuk vond om me te stangen als dingen zoals deze gebeuren, maar leuk was anders. Ik vertrok mijn mond tot een streep en staarde in de krullenbol zijn grasgroene ogen, terwijl ik mijn best deed om geen vuur te spuwen. Hoewel ik wist dat hij gelijk had, betekende dat niet dat hij me niet moest steunen.
Harry slaakte een zucht zodra hij mijn blik zag en kruiste zijn armen voor zijn borst. "Wat wil je dat ik doe?"
"Help me met het strikken van die chick."
"Moet ik het je voordoen? Wedden dat ze wel met mij meegaat?"
"Harry!"
Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Rustig, gast. Wacht hier, ik regel wel wat."
Ik bromde, maar bleef op mijn plek staan. Hoewel Harry af en toe kon reageren als een eerste klas klootzak, als hij iets deed, deed hij het goed.
Zo geduldig mogelijk wachtte ik af, glimlachte nog even naar een drietal meisjes dat langsliep en nam zelfs een knipoog van een brunette in ontvangst, hoewel dat laatste me eigenlijk weinig interesseerde op dit moment. Ik wilde Jezebel, niet meer en niet minder. Ik kon er niet tegen als een meisje me afwees, ik moest haar gewoon hebben nu. Het was een uitdaging, en eerlijk gezegd hield ik meer van de gemakkelijke weg.
Na een kwartiertje te hebben gewacht, kwam Harry terug. Toen hij zich weer bij me voegde en een stuk papier in mijn handen drukte, keek ik hem verrast aan.
"Dat is Bells rooster. Je volgt sommige vakken met haar samen, dus je kan een plek naast haar claimen. En als je ziet dat ze ergens moeite mee heeft ben jij haar reddende engel door haar te helpen. Oh, en als jij een tussenuur hebt en zij volgt een vak dat hij toevallig op een andere dag hebt, kun je om overplaatsing vragen. Maak het jezelf gewoon makkelijk, Zayn. Dit wordt een eitje," zei Harry, waarna hij me een klopje op mijn schouder gaf en vervolgens Trevor groette, die zich inmiddels bij ons had gevoegd.
"Dat is geen slecht plan, Haz. Bedankt," antwoordde ik.
"Geen probleem."
Ik bekeek het rooster van Jezebel terwijl Harry op een enthousiaste manier aan Trevor vertelde hoe een meisje me had afgewezen, waardoor ik eventjes zuchtte. Als het aan mijn beste vriend lag, wist de hele school het binnen een mum van tijd.
Het viel me op dat Jezebel bijna hetzelfde rooster als mij had, hoewel de meeste vakken die we allebei hadden gekozen allemaal op een ander tijdstip vielen, waardoor het nog weinig nut had om haar rooster in handen te hebben. We volgden enkel wiskunde, Frans en Spaans samen.
"Hoe kom je eigenlijk aan haar rooster?" vroeg ik toen ik Harry weer aankeek.
Hij haalde zijn schouders op. "Gevraagd aan Sophie, ze is samen met Bell het rooster gaan ophalen."
"Jij weet maar al te goed waar je moet zoeken om iets te achterhalen, niet?"
"Dat noemt men connecties," antwoordde Harry met een knipoog.
Ik grinnikte. Connecties had ik niet nodig. Ik had namelijk de krullenbol als mijn beste vriend. Als ik iets wilde weten, kon ik op hem rekenen.

Reacties: