FanFic.nl

Unpredictable Love || Harry Styles

Proloog

Ik pakte mijn koffer verder in, terwijl ik huilde met grote uithalen. Harry had me alleen gelaten. Ik hoorde hem een harde klap aan de deur verkopen, maar het ik verbood mezelf terug naar hem te gaan. Ik had dit allemaal al lang aan kunnen zien komen, en ik ging mezelf niet voor een tweede keer laten vallen. Ik riste mijn koffer dicht en trok hem de trap af. Ik liep naar de keuken en pakte een papiertje en een pen.
Lieve Mick en Anne. Het spijt me. Het spijt me zo zo zo erg dat ik geen normaal afscheid kan geven. Het spijt me dat ik niet kan uitleggen dat ik zo maar vertrek. Vraag het maar aan Harry. Bedankt voor alles. Ik bel vanavond nog wel. Heel veel knuffels en kusjes, Morgan.
Ik legde het briefje op de tafelen liep naar de voordeur. Ik zou wel naar het station lopen.
Ik opende de deur toen ik een hese stem achter me hoorde.
'Morgan.' Vroeg Harry smekend. Ik keek op. zijn ogen en wangen waren rood. Hij had duidelijk gehuild. Te laat.
'Ik ga naar huis.' Antwoordde ik zo bot mogelijk. Van binnen brak mijn hart, maar dat hoefde Harry niet te weten.
'Kan je één ding voor me doen?' Hij keek me moeilijk aan. Ik knikte langzaam. 'Stort niet in. Je bent zo veel beter dan dat meisje dat zich opsluit in haar kamer. Je bent prachtig. En ik hou echt van je, en ik begrijp je keuze al doet het me pijn.' De laatste woorden fluisterde hij.
'Harry, ze zeggen altijd dat je moet vergeven en vergeten..' Begon ik, terwijl ik hem doordringend aan keek.
'Dus ik wil het je wel vergeven...' Ik slikte een brok in mijn keel weg. Ik moest nu sterk blijven en niet huilen. '...en ik ga je vergeten.' Met die woorden draaide ik me om, trok ik mijn koffer naar buiten en stapte met slome passen de tuin uit.

Reacties: