Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » The Cute Scream Let's Him Fall In Love » Hoofdstuk 17

The Cute Scream Let's Him Fall In Love

5 okt 2008 - 16:20

709

0

262



Hoofdstuk 17

--in het huisje--Jij en je 2 vriendinnen zitten gezellig spaanse telemundo te zien. En het is verschrikkelijk grappig. Omdat geen een van jullie spaans kan maken jullie er zelf een verhaal van. Voor de moment heeft casanova, Maria Magdalena bedrogen met Zorro en wil Maria wraak nemen door een roze olifant dood te slaan met een braadpan en te begraven met een wattestaafje. Jullie liggen strijk en plots gaat de bel. Verschrikt kijken jullie op. Het zullen de jongens niet zijn want zij hebben de sleutel. Voorzichtig schuifelen jullie voorzichtig naar de deur toe met jou op kop en Hann vanachter, daartussen ergens zwerft Maite. Je doet de deur open en zien..Niets.. want je krijgt meteen een veeg op je gezicht. Een verwilderd meisje met haar dat in de war zit en uitgelopen make-up komt op je afgestromt en slaat nog een vuist tege je gezicht. Je wil haar terug slaat maar ze is te snel. Ze slaat nog een keer. Dit keer net iets te hard en je knalt tegen de grond aan. Het meisje loopt door en timmerd ook een paar keer op Maite en Hann. 'HOE DURVEN JULLIE ZE VAN MIJ AF TE NEMEN!!!!!! HOE DURF JEEEEEEE!!' gilt ze heel Spanje en omstreken bijeen. Ze word nu echt woest en smijt een paar beeldjes van de kast de grond op. Jij staat al weer recht en Hann en Maite zijn ook weer ok. Maite en Hann slaat hun armen in mekaar en lopen op het meisje af. Als zij haar naar beneden duwen trek jij aan der benen zodat ze neer gaat. Jullie houden haar in een soort van greep (lees als: het meisje ligt op haar rug en jullie planten je kont op der rug ) Je belt een van de bodyguards van tokio hotel en niet veel later komt er een kleerkast binnen die het meisje nog steeds gillend naar buiten. 'Wat was dat?' vroeg Hannah verbaast. 'geen idee' zeg je beduust. 'Zou dit vaak gebeuren?' vraagt Maite die haar lach probeert in te houden. 'geen idee' herhaal je weer. 'En waar zit jij nou om te lachen. we zijn hier gvd half in mekaar geslagen.' ga je verder. 'Nou.. geef toe het was hilarisch hoe da kind hier kwam binnenstormen. Ik bedoel maar. Stel da een van de jongens de deur had open gedaan en ze die een veeg had gegeven.. Dan had ik pas echt plat gegaan.' zegt Maite het half uitschaterend. Hannah begon nu ook te lachen en jij uiteindelijk ook. 'oke oke,stop nu maar ik krijg buikpijn van het lache' zegt Hannah uiteindelijk. Buiten adem en nog wat nalachend ploffen jullie weer de zetel in. Maite en Hann kijken je aan en jij kijkt raar terug. 'wat? heb ik iets op mn gezicht hangen?' Maite:'schat, je heb een ferme snee net boven je oog. Kom dan verzorgen we het snel even.' Je loopt met Maite en Hann naar de badkamer en zij verzorge de wond helemaal (wat zijn ze toch lief) en daarna gaan jullie weer in de zetel zitten. Jullie kijken weer gezellig telemundo en lachen nog om het voorval met de geflipte fan. Plots voel je 2 handen voor je ogen en meteen schiet je half in paniek en doe je de handen weg. Je kijkt naar boven en ziet BIIIIIIIIIIIIIILL Je schiet recht en je kust hem meteen. 'okeej iemand heeft mij blijkbaar gemist'zegt Bill lachend. 'Ja amai nog ni, kan gene second meer zonder u schat' antwoord je snel terug. Bill bekijkt je eens goed en ziet dan de groene pleister met roze olifantjes boven je oog. 'schat, wat is hier allemaal gebeurt?' vraagt Bill terwijl hij je bezorgt aankijkt. 'wel zet u en wees klaar om eens goed te lachen' zegt Maite die mee aan het luisteren was. Jullie gaan allemaal gezellig zitten en jij Hann en Maite vertellen in geuren en kleuren. Na het verhaal komen de jongens niet meer bij van het lachen. Het is al laat en jullie besluiten allemaal om maar te gaan slapen. Je neemt afscheid van Gustav, Maite, Hann en Georg en gaat met Bill naar bed. Tom dieje lag al te snurken. Hannah ging nog even met de rest mee naar huis 'thuis' en jij droomde zoet ^^


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.