FanFic.nl

30 jaar na de hongerspelen.

De boete

Ik herinner me nog dat we 6 maanden geleden keken naar de tv waar Mick Snow iets wou aankondigen.

Mick was luid en duidelijk in beeld toen hij vertelde dat hij de hongerspelen weer wou aanschaffen. Mijn moeder werd woedend, begon toen te huilen en stortte daarna in. Toen ze weer eenmaal bij zinnen was trok ze zich terug in haar kamer. 2 maanden later overleed ze op 47 jarige leeftijd.

Livia kijkt voor de laatste keer of ik netjes genoeg ben.
“Hmm… Je kan er wel mee door.” Zegt ze terwijl ze mijn pluk haar die voor mij ogen zit achter mijn oor doet. Ongeduldig zucht ik.
“Mag ik dan gaan? Ik heb met Paco afgesproken…”
“En pap dan? Moeten we niet op hem wachten?” vraagt mijn zus.
“Pleassee???” zeg ik terwijl ik smekend kijk.
Mijn zus zucht. “Goed dan… Ga maar naar Paco…”
“Yes!” roep ik van blijdschap, ik geef haar een kus en rits mijn jas van de kapstok.
“Hou van je doei!” roep ik nog wanneer ik de deur achter me dicht doe en ik ren naar Paco’s huis.

Bij Paco:

Verveeld kijk ik naar de klok. Luca had er 10 minuten geleden al moeten zijn.
“Heey!” hoor ik iemand achter me zeggen.
Ik draai me om in de hoop dat het Paco is.
“Oh hoi Romee…” zeg ik teleurgesteld als ik zie dat zij het is.
Glimlachend komt ze naar me toe. “Dat klonk enthousiast! Wat is er?” zegt ze terwijl ze naast me komt zitten.
“Ach, Ik hoopte gewoon dat je Luca zou zijn. Hij is al 10 minuten te laat.”
Nu kijkt ook Romee op de klok.
“Het is zeker wel een kwartier lopen naar de plek van de boete. Over 5 minuten moet je gaan.” Ik wil nog antwoorden maar dan hoor ik geklop op de deur.
“Hij is open!!!” roep ik. 5 seconden later komt er een overenthousiaste Luca binnen.
“Heey! Paco!” roept hij terwijl hij neerploft op de bank tegenover mij en Romee.
“Heey Luc!” zeg ik verbaasd. Romee is zo te horen ook verbaasd om Luca’s gedrag want ze vraagt meteen: “Waarom zo enthousiast? We gaan zo meteen naar de eerste boete sinds jaren! Je weet toch wel wat er gebeurd als je getrokken word?”
Luca stopt met glimlachen. “Nou bedankt!” zegt hij verontwaardigd. “Ik was net vergeten waar we naar toe gingen…”
Ik kijk op de klok. “Stop nou maar met ruzie maken het is tijd om te gaan.”
Paco springt van de bank af en loopt naar de deur.
Bij de deur draait hij zich om.
“Komen jullie nog? Wie er het eerste is!” en dan rent hij naar buiten.
Ik spring ook op, pak Romee’s hand en trek haar mee naar buiten.
“We kunnen hem niet laten winnen!” roep ik terwijl we hem achterna rennen.

Bij de boete:

Door dat rennen zijn we er toch wel snel gekomen.
We zijn 10 minuten te vroeg!
Romee staat al aan de rechter kant van het podium waar alle meisje moeten staan.
Ze glimlacht naar Paco en geeft een luchtkusje. Blegh misselijk word ik er van!
Voor mij nog lang geen vriendinnetje!
Langzaam stromen het plein vol met mensen, eigenlijk veel meer dan ik had gedacht, en de boete kan beginnen.
Er stapt een kleurrijk iemand op het podium, zo te zien kent niemand hem of haar want iedereen kijkt erg verbaasd naar het podium.
Het kleurrijke gedaante loopt naar de microfoon.
Met een hoge piepstem begint hij/zij met:
“Welkom mensen! Ik ben Nicolette, Nicolette Rosalia.
Ik heet jullie allemaal welkom bij de eerste boete voor de hongerspelen sinds jaren!”
Verder zegt ze niks en loopt gewoon langzaam naar de pot van de jongens. Ze houd geen lange speech zoals in de verhalen van me vader waar ene Effie Prul niet kon op houden met praten. Zelfs de burgemeester zegt niks!
Nicolette heeft een briefje te pakken uit de pot van de jongens en ze loopt terug.
“En onze mannelijke Tribuut van dit jaar is… Huh! Wat een verassing! Luca Mellark!”
Ik zie dat alle ogen op me gericht worden, ze prikken in mijn rug en ik zie ze allemaal staren.
2 seconden later nemen vredebewakers me halen en voor dat ik het weet sta ik op het podium.
Ik sta daar verdoofd en kijk naar al die mensen die op het plein staan.
Ik let niet meer op het gebrabbel van die ene Nicolette.
Ik sta daar als een standbeeld zonder te weten wat me net is overkomen.
Ik wordt pas weer wakker als ik Nicolette de naam van het meisje door de microfoon hoor roepen.
“Romee Johnson! Waar is Romee Johnson?”

Reacties: