FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 29

“Hé kapitein”� roept Seb uit.
“Hoi Seb alles goed?”� Seb knikt en nodigt hem uit erbij te komen zitten. “Hoe is het nu met jou en Claudette?”� vraagt Carlos belangstellend.
“Goed”� antwoord Seb. “Al heb ik mijn handen vol aan haar.”� Carlos grijnst.
“Dat houdt het wel spannend hé.”�
“Ja”� lacht Seb.”�Beter een vrouw met pit dan eentje die braafjes achter je aan loopt. Zeg Carlos mag ik jou wat vragen?”�
“Tuurlijk Seb vraag maar hoor.”�
“Is Annika, die masseuse bij ons aan boord, jouw vriendin?”� Carlos verslikt zich bijna in zijn flesje water en roept verontwaardig uit:
“Hoe kom je daarbij?”�
“Nou ik zag jullie net stoeiend het water in gaan.”�Carlos zucht.
“Ik had beloofd met haar te zwemmen.”� In het kort vertelt hij van haar ongeluk en revalidatie waar ze nu nog in zit.
“Dus je ziet niets bijzonders alleen maar een collegiale dienst”� maakt hij zichzelf wijs. Seb lacht.
“Nu heb je zoveel moeite gedaan mij uit te leggen hoe het zit, dat ik het sterke vermoeden heb dat zij jou niet onberoerd laat. Klopt dat?”� Carlos kijkt Seb doordringend aan.
“Is dat duidelijk te zien voor buitenstaanders?”�
“Weet ik niet”� antwoordt Seb. “Maar ik zie iets tussen jullie twee.”�
“Ik dacht het niet”� schampert Carlos. “Ik ga geen bot vangen zoals Urs, daar hoef jij niet aan te denken.”�
“Dus je ziet wel iets in haar?”� gaat Seb onverbiddelijk verder. Carlos zucht.
“Ja en ook weer niet. Ik weet het niet, ze maakt me helemaal gek.”�
“Heb jij al geprobeerd haar te verleiden?”�
“Hé Seb dat gaat jou niks aan.”� Seb snuift.
“Ik wil je anders alleen maar helpen hoor. Als tegenprestatie voor Napels.”�
“Dat hoeft niet”� zegt Carlos. “Dat heb ik graag gedaan.”�
De dames komen aanlopen en hebben hun tassen en handdoeken meegenomen.
“Zullen we nog even een hapje eten hier op het eiland?”� vraagt Claudette. Gerda, Isabelle en Annika hebben ook honger. Seb fluit op zijn vingers naar David en Urs dat ze moeten komen. Als de heren ook gearriveerd zijn besluit de hele groep gezamenlijk een hapje te eten voor ze terug aan boord gaan. Isabelle pakt Urs’ arm.
“Zal ik gezellig met jou mee lopen?”� Urs knikt.
“Graag.”� David en Gerda lopen zoals altijd gearmd. Seb en Claudette lopen hand aan hand. Helemaal aan het einde van de groep lopen Annika en Carlos met wel twee meter afstand van elkaar. Annika denkt: “Volgens mij is ie boos op mij. Maarja dat is zijn eigen schuld. Ik laat me niet voor gek zetten en zeker niet door de kapitein.”� Carlos denkt koortsachtig na wat hij met de situatie aan moet. Voorzichtig kijkt hij naar Annika, die een beetje ongemakkelijk loopt op het strand. Ze heeft natuurlijk last van haar rug denkt hij. Aan de ene kant voelt hij zich aangetrokken tot haar en aan de andere kant is hij bang om afgewezen te worden. Volgens hem kan zij een echt maatje zijn.
“Hé wat lopen jullie ver achter”� roept Claudette. Ze blijft staan en slaat een arm om Carlos heen. Seb is ook blijven staan en geeft Annika hoffelijk een arm.
“Gaat het wel een beetje met je rug?”� Annika kijkt hem dankbaar aan.
“Niet echt.”�
“Wil je niet liever terug aan boord?”� Zij schudt haar hoofd en wil het plezier voor de anderen niet bederven. Claudette praat honderduit tegen Carlos die er maar weinig van mee krijgt. Hij kijkt alleen maar naar Annika, in stilte hopend dat Claudette nu eens niks meer zegt.

In het restaurant schuiven ze twee tafeltjes tegen elkaar zodat ze bij elkaar kunnen zitten. Op de kop van de tafel gaat Claudette zitten met aan één kant Seb en aan de andere kant Carlos naast zicht. Naast Carlos zit Annika met daarnaast Urs, dan op de kop zit Isabelle. Dan David en Gerda, die dus tussen David en Seb in zit. Ze bestellen hun eten en maken er een gezellige avond van. Annika probeert niet te laten merken dat ze pijn heeft maar dat blijft helaas niet onbemerkt. Urs heeft een zesde zintuig voor zoiets. Hij houdt Annika scherp in de gaten. Ze heeft nu al 8 keer van positie gewisseld in de laatste 10 minuten. Ze moet veel pijn hebben anders kan dit niet. Hij buigt naar haar toe, zijn hand onder in haar rug leggend en fluistert in haar oor:
“Volgens mij moet jij plat. Je rug is overbelast zoals ik het nu voel.”� Ondertussen verkent zijn hand vakkundig haar rug. Annika zucht en is boos op zichzelf dat ze het heeft laten merken.
“Sorry ik wil geen overlast zijn.”� Urs gaat rustig verder met haar rug te masseren. Zijn hand is inmiddels onder haar T-shirt beland. Annika verbaast zich dat niemand schijnt op te merken wat Urs aan het doen is. Iedereen praat met iedereen en niemand valt iets op. Ze kijkt naar Carlos die aan Claudette’s lippen hangt en niet merkt wat Urs aan het doen is. Ze krijgt het knap benauwd in deze situatie.
“Urs doe nou niet, dat hoort niet”� fluistert ze Urs toe.
“Je hebt helemaal gelijk, dat hoort niet, dus dan gaan we het anders doen.”� Hij staat op en zegt tegen de rest.
“Ik ga terug aan boord en ik neem Annika mee terug want dit is veel te vermoeiend voor haar.”� Voor Carlos iets heeft kunnen zeggen, helpt Urs Annika overeind en slaat een arm om haar heen.
“Isabelle zou jij de tas van Annika strakjes mee willen nemen?”� Isabelle knikt een beetje teleurgesteld. Eenmaal buiten kijkt Urs het niet langer aan. Hij tilt Annika op en loopt met haar naar de sloepen. Als ze terug aan boord zijn brengt hij haar eerst naar de massage salon. Hij maakt het licht aan en helpt haar op tafel. Annika’s tranen rollen inmiddels over haar wangen van de pijn. Dit had ze dus beter niet kunnen doen. Ze had al veel eerder terug aan boord moeten gaan. Urs begint haar te masseren.
“Je bent verbrand weet je dat wel?”� Ze knikt.
“Daar was ik al bang voor. Maar mijn rug doet meer pijn.”�
“Stil maar het wordt zo beter.”� Na een half uurtje brengt hij haar naar haar hut en wenst haar welterusten. Ze glimlacht en bedankt hem.
“Urs bedankt voor alles.”� Hij knikt en drukt een kusje op het puntje van haar neus.
“Tot morgen.”�

De volgende morgen is Carlos al vroeg op. Hij laat de ankers hijsen en zet koers op Malaga hun volgende bestemming. Hij glimlacht en denkt het is altijd weer heerlijk om voet op Spaanse bodem te zetten. Hij vindt het erg fijn dat hij in Malaga de excursie kan leiden. Ofschoon hij zelf uit Madrid afkomstig is heeft Malaga toch een speciaal plekje in zijn hart. Even denkt hij over gisteren na. Tijdens het eten kon Claudette niet van hem af blijven. Hij snapt niks van Seb.
“Die ziet het en laat het gebeuren. Wat een kerel zeg, als het zijn vriendin was geweest had hij er allang iets van gezegd. Maar goed dat moeten die twee zelf maar uitzoeken”� denkt hij. Maar doordat Claudette zo zijn aandacht opeiste ontging hem dat het met Annika slecht ging. En uitgerekend Urs brengt haar dan terug aan boord. Hij had haar met alle plezier terug gebracht.
“Zou Urs nog nieuwe toenaderingspogingen hebben ondernomen?”� Dan klopt iemand op zijn deur.
“Binnen”� Urs komt binnen en wenst goedemorgen. “Kan ik even met je praten?”� begint Urs. Carlos knikt natuurlijk.
“Maar eerst hoe is het met Annika, had ze gisteren weer last van haar rug?”�
“Ja,”� zegt Urs. “Ik heb haar gemasseerd en naar haar hut gebracht. Gisteren was duidelijk veel te vermoeiend voor haar.”� Carlos weet niet hoe hij het moet vragen, maar hij wil weten of er nog iets gebeurt is. Urs is hem voor.
“Maak je geen zorgen Carlos ik heb haar niet gekust alleen maar naar haar hut gebracht. Maar wil je mij nu toch eens eindelijk bekennen dat je gevoelens hebt voor Annika?”�
“Urs, ik weet echt niet wat ik met Annika moet”�zegt Carlos naar waarheid.
“Aan de ene kant voel ik me tot haar aangetrokken maar aan de andere kant ben ik bang dat zij niets voor mij voelt. Verder heb ik tot nu toe telkens rekening met jou proberen te houden. Ik weet dat jij nog niet over haar heen bent. Ik heb zelfs al overwogen om Annika te ontslaan na deze cruise. Ze brengt een boel spanning mee. En dat is niet bevorderlijk voor de werksfeer aan boord.”� Urs zucht.
“Dat kun je niet maken Carlos. Zij kan er niets aan doen dat wij haar wel zien zitten. Je zou natuurlijk ook net als ik kunnen proberen Annika van je af te zetten. Er zijn toch genoeg andere vrouwen aan boord. Neem nu gisterenavond, jij was zo druk met die Claudette, dat je niet zag hoe het met Annika was.”�
“Ja, dat klopt, ik was haar werkelijk voor een moment vergeten. Maar Annika laat zich ook niet uit over haar gevoelens.”�
“Nee natuurlijk niet, die wil de werksfeer niet verpesten en met alle collega’s door een deur kunnen”� zegt Urs. Carlos denkt even na.
“Laten we het maar op zijn beloop tot Marseille, dan zal ik met Annika over de situatie praten. Ik wil hoe dan ook duidelijkheid voor we weer vertrekken met de volgende lichting passagiers.”�

Seb wordt wakker en kijkt naast zich naar Claudette. Telkens als hij denkt het voor elkaar te hebben dat zij niet meer naar andere mannen kijkt, krijgt Claudette het weer voor elkaar daar een wig tussen te drijven. Zou ze nu werkelijk iets zien in de kapitein of is dat gewoon haar aard. In het afgelopen jaar heeft hij veel met haar opgetrokken maar nog nooit zo intensief als nu. En nu lijkt het wel of ze toch tekortkomingen heeft. Ze zweert telkens van hem te houden maar onder tussen vindt ze andere mannen ook leuk. En dat terwijl Seb alleen maar oog voor haar heeft. Seb grijnst en denkt bij zich zelf misschien ben ik wel te goed voor haar. Misschien moet ik eens met vuisten op de tafel slaan. Maar aan de andere kant, ze zijn nog niet getrouwd. Wat geeft hem het recht om zo te reageren? Hij neemt zich voor bij de eerst volgende gelegenheid er wat van te zeggen, en het maakt niet uit wie de man in kwestie dan is. Desnoods verkoopt hij die kerel een klap. Claudette trekt zich uit en geeft hem een goedemorgen kus. Seb zucht en denkt zo zou ze altijd moeten zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.