FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 30

Gerda en David hebben besloten bij elkaar in te trekken. Ze slapen in Davids hut en hebben hun bagage in Gerda’s hut staan. Ze hebben vannacht de hele nacht liggen praten met elkaar. Gerda is door het dolle heen. Zo heeft ze zich nog nooit gevoeld, zo intens met een man. Zij houdt van hem dat is zeker. En het idee om haar koffiezaak te verkopen neemt steeds grotere vormen aan. Ze kijkt naast zich en nestelt zich tegen zijn borst aan. David heeft haar overtuigd van zijn oprechtheid. Al zal het niet gemakkelijk worden voor de twee. Er moet nog veel gedaan worden om samen gelukkig te kunnen zijn. Gerda denkt aan haar familie in Groningen. Wat zullen die wel niet zeggen als ze haar plannen verteld. Ze weet het eigenlijk wel. Haar familie zal het haar afraden. Ze kust David in gedachten op zijn borst.
“Je mag wel verder gaan”� klinkt het boven haar. Ze lacht.
“Smiecht dat je bent.”�
“Waar ben je aan het denken Gerda?”�
“Aan thuis en aan mijn familie”� zegt ze eerlijk.
“Mis je hen?”�
“Ja dat ook maar ik ben aan het denken hoe ik hun moet vertellen van ons enzovoort.”�
“Je denkt dat ze er niet mee instemmen?”�
“Ik weet het wel zeker dat ze dat niet zullen doen”� zegt Gerda.
“Meisje we komen er wel uit. Ik moet er even over nadenken, goed?”� Ze knikt, ze vertrouwt hem.

Isabelle is vanmorgen naar de fitnessruimte gekomen in de hoop een glimp van Urs op een vangen. Ze heeft geluk. Stralend begroet ze hem en gaat aan de slag. Urs behandelt haar echter als elke andere gast. Zij had eigenlijk gehoopt even met hem te kunnen praten.
“Zou je me even met deze gewichten willen helpen?”� vraagt ze poeslief aan Urs. Urs helpt haar en wil weer weg gaan maar Isabelle houdt hem tegen.
“Gisteren was je veel aardiger”� begint ze. Urs knikt en kijkt bedenkelijk.
“Gisteren had ik vrij en nu moet ik werken.”�
“Ik dacht toch echt dat ik jou niet onberoerd liet”� gaat Isabelle hoopvol verder. Urs glimlacht.
“Jij bent een leuke meid en natuurlijk kan ik met je flirten maar dat vind ik niet eerlijk tegenover jou. We kunnen natuurlijk wel een leuke tijd nog hebben hier aan boord, maar verwacht alsjeblieft niet te veel van mij. Sorry maar ik moet nu verder met mijn werk.”� Verbaast over zichzelf gaat Urs verder met zijn werk.
“Dat ze zich ook maar zo rot voelt als ik”� denkt hij grimmig bij zichzelf. Zijn gedachten gaan weer naar Annika. Hij weet dat Carlos het niet zal dulden als hij tegen Annika’s zin iets met haar zal beginnen. Nu niet meer.
“Gisteren had ik haar nog in zijn armen”� denkt hij weemoedig.

Annika is wakker en voelt zich een stuk beter dan gisteren. Ze neemt een douche en gaat in de keuken ontbijten. Ze moet vandaag maar niet de zon ingaan, want ze is verbrand gisteren. De kok glimlacht als ze de keuken inkomt.
“En meisje wat wil je ontbijten?”� vraagt hij vaderlijk.
“Het gebruikelijke?”� Annika wenst hem goedemorgen.
“Ik wil graag een bakje yoghurt met wat muesli en een glas jus d’orange.”� De kok lacht.
“Dat is het gebruikelijke.”� Als Annika zit te eten komt Carlos binnen voor zijn ontbijt. Hij had zijn ontbijt mee willen nemen maar bedenkt nu ter plaatse dat hij in de keuken wil eten.
“Wat zal het zijn kapitein?”�
“Doe maar gebakken eieren met spek. En sterke koffie zwart.”� Hij gaat naast Annika aan de keukentafel zitten en wacht tot de kok zijn ontbijt klaar heeft.
“Is dat alles wat jij eet ’s morgens?”� vraagt Carlos haar. Ze knikt.
“Dat is ook niet veel”� meent Carlos. “Wil je geen gebakken eieren met spek?”�
“Ja heerlijk”� zegt Annika. “Dan kun je me over tien dagen in Marseille van boord rollen.”� Carlos schatert het uit.
“Je bent zo smal als een plank”� lacht hij. “Je kunt gerust elke dag spek met eieren eten.”� Ze grijnst en appelleert hem.
“Maar jij zo te zien niet, ik zie al een paar vetrolletjes.”� Verschrikt kijkt Carlos naar zijn buik, waar inderdaad, nu een paar kleine rolletjes zichtbaar zijn. Hij trekt zijn uniform recht om het te verdoezelen. Zonder resultaat.
“Hé chef laat die eieren maar zitten doe maar een bakje gezond zoals zij.”� De kok kijkt verbaast naar de kapitein die wat aanneemt van een crewlid? Dat is nieuw voor hem. Ondertussen kan Annika haar lach niet meer inhouden en de tranen lopen over haar wangen. Ze vindt het heerlijk om mensen te stangen en het is nog leuker als ze happen zoals Carlos. Als ze enigszins uitgelachen is staat ze op.
“Ik ben weer weg, ik zou zeggen smakelijk eten kapitein.”� Carlos kijkt haar na en zucht.
“Waarom laat ik me van haar iets zeggen?”� Annika gaat terug naar haar hut om verder te broeden op haar plannetje. Ze is een beetje overdonderd door alle mannelijke aandacht die ze aan boord krijgt. Eerst dacht ze, dat er geen man aan boord was die de moeite waard was om er iets mee te beginnen. Maar nu weet ze dat er een man aan boord waar ze niet omheen kan. Nuchter als ze is heeft ze dit nog niet laten blijken. Ze doet vriendelijk tegen iedereen en laat vooral niet merken dat ze een voorkeur heeft. Ze grijnst als ze aan haar plan denkt. Spetterend gewoon, geniaal bedacht. Ze kan niet anders zeggen. Al weet ze natuurlijk niet hoe de heer in kwestie zal reageren. Als haar gevoelens niet beantwoord worden gaat ze af als een gieter. Ze zucht. “Zal ik dit wel doorvoeren?”�vraagt ze zichzelf af.

Davids hersens werken op volle toeren. Hij heeft net zijn manager aan de lijn gehad en hem gevraagd de komende maanden zoveel mogelijk verplichtingen te annuleren dan wel op te schorten. Hij moet eerst tijd vrij maken om het een en ander in goede banen te leiden. Verder laat hij de management assistente zijn vlucht Marseille-Londen omboeken naar Marseille-Amsterdam. Hij heeft stiekem op Gerda’s ticket gekeken welke vlucht zij vanuit Marseille naar huis heeft. “Verrassing nummer één”� denkt hij. Verrassing nummer twee is dat hij met haar mee naar Groningen wil om kennis te maken met haar familie en vrienden. Aan de rest van het plan wordt nog gewerkt.


Claudette doet het rustig aan vandaag. Eerst maar naar de schoonheidsspecialiste en de kapper.
“Lekker een paar uurtjes me laten betuttelen”� denkt ze. Seb is na ontbijt richting sauna gegaan, dus die is ook wel eventjes zoet. Misschien strakjes nog even shoppen.
Zo komen de gasten de komende twee dagen goed door. Aan boord is genoeg te beleven. Iedereen verheugt zich weer op de volgende excursie. Er is massaal ingeschreven voor een excursie naar Malaga. De meeste dames vinden het geweldig dat de kapitein zelf de rondleiding doet. Claudette was een van de eerste die Seb en zichzelf opgaven voor de excursie. Zoals het nu uit ziet wordt de groep te groot. Carlos overlegt met Urs en George om de groep in drieën te splitsen. Urs en George zijn beiden al heel vaak mee geweest om te weten wat ze waar moeten vertellen. Carlos kijkt niet naar wie in welke groep zit maar deelt het aantal deelnemers door drie. Één tot en met vijftig voor Carlos, éénenvijftig tot en met honderd voor Urs en de rest voor George.

Twee dagen later. De Ms D’amour meert aan in de haven van Malaga. De bemanning is zoals altijd druk bezig het schip vast te leggen. De eerste groep staat klaar om van boord te gaan. Carlos pakt even de microfoon en doet wat meldingen van huishoudelijke aard. Zoals dat de rondleiding twee uur duurt en dat daarna gelegenheid is om zelf op verkenning te gaan. De groepen vertrekken met tussenposen van een kwartier. Carlos gaat met de eerst groep aan wal. Hij telt even of hij vijftig mensen heeft. Hij ziet Seb en zwaait. Carlos is helemaal in zijn element als hij kan vertellen over Malaga. Hij wijst zijn gasten de oude gebouwen, vertelt hen iets over de geschiedenis enzovoorts. Op het laatste stuk van de rondleiding komen ze bij een grote stenen boog, waar rode rozen tegen aan klimmen.
“Hier”� vertelt Carlos. “Is een wensboog. De sage uit het verleden wil ons doen geloven dat als zich hier onder de bel in deze boog een verliefd stel kust, zij spoedig in het huwelijk zullen treden.”� Gelach gaat door de groep.
“We kunnen het eens proberen”� roept een ouder man uit. “Misschien wil mijn vrouw nog wel eens met me trouwen.”� Iedereen lacht, ook Carlos die op dat moment onder de boog staat. Zonder dat hij er erg in heeft wordt hij stormachtig omhelst en gekust. Hij heeft even nodig om zich te realiseren wat er gebeurt. Beduusd wil hij kijken wie hem kust. Maar voordat hij daar de kans voor krijgt voelt hij een flinke klap op zijn neus. Hij ziet sterren. Hemel wat is dit nu alweer. Dat is de tweede keer dat hij gekust wordt en niet weet door wie.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.