FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 31

Seb hijst Carlos om hoog en zegt gevaarlijk zacht.
“Nu ben ik het zat je blijft met je poten van Claudette af. Is dat begrepen?”� Carlos kijkt Seb verward aan.
“Ik snap niet wat je bedoeld”� zegt hij beduusd. “Waarom verkoop jij mij een klap?”�
“Moet je dat nog vragen?”� De andere gasten kijken nieuwsgierig wat er gebeurt is. Enkele mannen halen Carlos en Seb uit elkaar.
“De kapitein kon er niks aan doen”� sust een oudere man. “Volgens mij kun jij beter eerst met je vriendin praten.”� Seb kijkt naar Claudette die zichtbaar onschuldig voor zich uit kijkt. Carlos heeft zich inmiddels herkregen.
“Mensen we gaan verder ik moet jullie nog één ding laten zien en dan kunnen jullie de rest van de middag doen wat jullie willen.”� Met zijn zakdoek tegen zijn neus houdend, in zichzelf zacht vloekend, vervolgt hij zijn weg. Als hij na een twintig minuten de groep achterlaat is hij blij terug aan boord te kunnen.

Gerda en David hebben niets gemerkt van de kleine ruzie in de eerste groep zij waren in de tweede groep van Urs gepland. Als Urs bij de boog komt vertelt ook het verhaal van de boog. David houdt Gerda achter en zegt.
“We wachten tot de rest van de groep doorloopt.”�
“En dan?”� vraagt Gerda. “Wat ga jij dan doen?”�
“Ben jij eens niet zo nieuwsgierig”� lacht hij. Gerda denkt laat ik hem dat pleziertje. Als de groep onder de boog door is. Til hij Gerda op en zet haar precies onder de boog neer. Hij schuift haar nog iets naar rechts.
“Volgens mij staan we nu goed.”� Gerda kijkt omhoog.
“Als je snel getrouwd wilt zijn, wel.”� Big smile op die Amerikaanse toet. Gerda kan niet meer van het lachen en laat zich gewillig door David kussen. Dan hoort hij achter zich.
“Daar hoeven jullie niet de hele dag blijven te staan hoor. Eén kus is volgens mij genoeg.”� George is met groep 3 inmiddels bij de boog aan gekomen en zegt schertsend tegen zijn groep.
“Volgens mij worden we binnen kort voor een bruiloft uit genodigd.”� Snel pakt David Gerda’s hand en trekt haar mee.

Isabelle zit in groep 2 onder leiding van Urs. Ze wil dolgraag met hem Malaga in en zorgt dat ze in de buurt van hem blijft. Als Urs in de laatste steeg klaar is met zijn verhaal, ziet ze haar kans schoon. Iedereen gaat zijn eigen weg en Isabelle wacht geduldig tot Urs alleen over is. “Ja Isabelle? wilde je nog wat vragen?”� “Ja ik wilde je vragen om met mij te lunchen. Ik wil heel graag dank je wel zeggen voor jouw goede zorgen.”� Urs ziet haar hoopvolle blik.
“Vooruit dan, eten moeten we tenslotte allemaal”�. Ze gaan op zoek naar een knus restaurantje en zijn dan snel in gesprek met elkaar. Isabelle straalt. Zo toegankelijk heeft ze Urs nog niet gezien. Het wordt een uitgebreid dineetje. Urs voelt zich zo vertrouwd met Isabelle dat hij zijn wroegingen wat Annika betreft met haar bespreekt. Isabelle luistert alleen maar en laat hem het woord doen.
“Ik weet hoe jij je voelt zegt ze naar afloop.”�
“Sorry zal ik ook even naar jouw verhaal luisteren?”� vraagt Urs.
“Dat hoeft niet”� meent zij. “Want daar speel jij de hoofdrol in.”� Ze vertelt hem hoe ze voor hem voelt en als ze klaar is zegt Urs.
“Inderdaad jij weet hoe ik me voel. Ik kan jou niks beloven maar ik wil jou beter leren kennen. Het wordt tijd dat ik Annika definitief uit mijn hoofd zet. Zullen we nog even een wandeling maken?”� Ze knikt en pakt lachend zijn hand.

Seb heeft Claudette, stevig aan haar pols vast.
“Auw Seb je doet me pijn. Laat me los.”�
“Geen denken aan”� gromt Seb. “Waag het je niet nog verder dan één meter bij mij vandaan te gaan.”�
“Ja maar Sebby.”�
“Niks te Sebbyen”� snauwt hij. “Je gaat nu mee.”�
“Waar gaan we dan naar toe?”� vraagt Claudette.
“Terug naar boord want ik heb mij jou nog een appeltje te schillen. Jij dacht toch niet ik jou zomaar andere mannen laat kussen. Denk je nu werkelijk dat ik een idioot ben?”�
“Ja maar Seb, hij kuste mij.”�
“Laat me niet lachen”� zegt Seb. “Ik heb anders niks aan mijn ogen.”�
“Maar jij hebt hem een klap verkocht”� gaat Claudette verder.
“Waar er twee vechten zijn er twee schuldig”� meent Seb. Zwijgend loopt Claudette met hem mee naar boord.
“Het ging vanzelf”� denkt ze. “De kapitein stond onder die boog en ze kon het gewoon niet laten.”� Ze glimlacht.
“Die kus kan haar in ieder geval niemand meer afnemen. Seb draait wel weer bij. Daar is ze zeker van.”�

Carlos komt aan boord en gaat gelijk naar zijn hut. Hij is woedend. Wat denkt die Claudette eigelijk wel. Ze houdt van mannen dat is duidelijk. Eerst David en nu plakt ze aan hem vast. Het is een mooie meid, maar dat weet ze ook van zichzelf. Of Seb daar ooit gelukkig mee wordt? Die twee hebben in ieder geval niet onder de boog gekust. Gatsie maar hij wel. Hij is best toe aan een vrouw en aan een gehuwd leven, maar mag hij die dame dan wel alsjeblieft zelf uit zoeken. Er zijn altijd wel dames aan boord die van hem gecharmeerd zijn maar doortastend iemand als Claudette is hij nog niet tegen gekomen. Hij grijnst bij zichzelf.
“Ik heb nog niet eens kunnen genieten van die kus. Ik werd gelijk afgekoeld met een bloedneus.”� Hij is in ieder geval blij dat Seb eens een keer het achterste van zijn tong heeft laten zien. Die vrouw loopt anders over hem heen.

Annika is niet mee van boord gegaan omdat ze zich nog wat gammel voelt. Ze besluit naar het zwembad te gaan. Als ze daar naartoe loopt, hoort ze iemand vloeken. Ze luistert aandachtig waar het geluid vanaf komt. Ze klopt op de kapiteinshut en roept:
“Carlos is alles in orde daar?”� Carlos doet de deur open.
“Ja, sorry ik dacht dat niemand in de buurt was.”�
“Wat is gebeurt?”� wil Annika weten. “Heb je ruzie gehad in Malaga?”�
“Ja met één van de gasten”� antwoordt Carlos.
“Ik ben zo terug”� zegt Annika en verdwijnt. Even later komt ze terug met een zak met ijs en plant die op Carlos neus.
“Houd die zo maar eens even vast en vertel me wat er gebeurt is.”� Carlos begint het hele verhaal te vertellen, en als hij klaar is vraagt Annika. “Ik wist niet dat je iets in haar zag. Houd jij van Claudette?”� Carlos kreunt.
“Dat kan ook alleen maar een vrouw vragen.”�
“Dat is geen antwoord Carlos, houdt jij van Claudette?”�
“Ik weet niet meer wat ik moet denken ze hangt telkens aan me als ik in de buurt ben. Ik vind het zo zielig voor Seb.”�
“Misschien vindt je het ook wel zielig voor jezelf”� gaat Annika verder.
“Annika”� zucht Carlos. “Vraagt alsjeblieft niet verder ik weet het echt niet.”�
“Oké, ook goed”� zegt Annika. “Dan ga ik nu zwemmen. Ik zie je later.”�

Als de volgende morgen weer iedereen aan boord is laat Carlos de crew de ankers lichten en trossen los gooien. Nog vijf dagen dan is deze cruise ten einde. Hij is moe en hij wil rust. Seb heeft hij niet meer gesproken sinds hun ruzie in Malaga. Aan de ene kant wil hij met hem praten en aan de andere kant vindt hij het Claudette’s schuld, want die heeft hem tenslotte gezoend. Maar misschien zag Seb dat anders. Hij zucht, draagt het commando over aan George en trekt zich terug in zijn hut om na te denken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.