FanFic.nl

Het leven van Jill - PAUSED

H2 - Aankomst in Londen

Vanuit mijn raampje keek ik een beetje om me heen. Het vliegveld van Londen maakte indruk door haar grootte. Na 65 minuten vliegen waren we veilig en wel aangekomen in Londen.

'Noa, liefje, neem jij deze tas even alsjeblieft.' vroeg mijn moeder, die tot mijn verbazing gekalmeerd was in het vliegtuig na alle druk en stress bij het vertrek vanuit Nederland.
Mijn zusje pakte de tas aan en we liepen naar buiten waar de taxi al op ons stond te wachten. Vanaf het vliegveld was het zo'n 20 minuutjes rijden naar ons nieuwe huis aan de rand van Londen.
Eenmaal aangekomen viel het eigenlijk best mee, we hebben allemaal ons eigen kamer en ze zijn nog groter als dat ze in Nederland waren. De nieuwe vloer lag al door het hele huis en alle kamers waren een paar dagen geleden geverfd.
Al onze spullen waren al in de juiste kamers alleen zaten alle kleine dingen nog in dozen.
Mijn bureau, kledingkast en bed stonden al klaar voor gebruik maar het beviel me niet helemaal dus besloot ik het te veranderen. Ik zette mijn bed langs de muur zodat ik nog genoeg ruimte had om mijn bureau aan het voeteneind te kunnen zetten. Mijn kledingkast kwam tegen de muur er tegenover naast mijn boekenplank.
Ik opende de dozen en begon met het neerzetten van mijn spulletjes.
Ik had een mooie fotocollage gekregen van mijn beste vriendinnen en die moest op de boekenplank komen. Voor de rest hing ik mijn posters aan de muur en mijn kleding in mijn kast. De laatste boeken en cd's op hun plek. En, ja dat was het wel zo'n beetje.

Ik liep naar beneden trok me jas aan en riep 'Ik ga een rondje lopen, even kijken of er wat te beleven valt hier.'
Ik trok de deur achter me dicht en liep de voortuin uit toen ik mijn zusje hoorde ' Jill, wacht! Ik ga met je mee!'
Ik draaide om en gaf haar een goedkeurende glimlach. We liepen de straat uit, de hoek om. 'Hee, kijk! Wat een leuk parkje.'
'Ja, dit is perfect. Zo dichtbij, kan ik hier mooi iedere ochtend gaan hardlopen.'
Mijn zusje begon te lachen. Ik keek haar verbaasd aan en vroeg 'Wat is er zo grappig?'
'Dat jij altijd zegt dat je gaat sporten en het dan 3 dagen volhoud en het weer opgeeft!'
'Maar deze keer niet Noa, echt niet!' Ik twijfelde aan mijn eigen woorden want eigenlijk had Noa gelijk.
'Ga anders mee, gaan we samen iedere ochtend hardlopen. Dan kunnen we elkaar motiveren.'
'Waarom zou ik mee gaan? Wil je soms zeggen dat ik dik ben ?' zei Noa fel.
'Nee, nee. Maar ik dacht.. Ach laat ook maar dit gaat weer eens niets worden.'
Noa begon te lachen en zei 'Het lijkt me super leuk om samen te gaan sporten.'
Ik porde haar speels in haar zij. En we liepen door het parkje en weer terug naar huis.

Thuis aangekomen hebben we ons moeder over het park en ons plan verteld. En natuurlijk vond ook zij het erg grappig dat ik weer met een poging om te sporten aan kwam zetten.
'Wat eten we?' vroeg ik om maar weer snel van onderwerp te veranderen.
'Macaroni.' antwoordde mijn moeder.
'Bah, nee niet weer van die vieze saus uit zo'n potje hoop ik.'
'Niet zeuren Jill, we hebben een vermoeiende reis achter de rug en willen op tijd naar bed. En dat is trouwens iets dat voor jullie ook wel een verstandig idee zou zijn. Jullie moeten morgen namelijk gewoon naar school, weet je nog?'
'Ja mam.'
'Het eten is klaar.' riep papa vanuit de keuken.

Na het eten ben ik direct naar mijn kamer gegaan, ook al voelt het nog niet echt zo aan.
Aangezien ik nog geen computer en tv heb boven was ik mijn kamer alweer snel zat en besloot ik een hete douche te nemen en daarna gelijk mijn pyjama aan te doen. Ik liep mijn kamer in en pakte mijn favoriete boek van de plank.
Met mijn boek en in mijn 'prachtige' hello kitty pyjama plofte ik op bed.
Ik begon met lezen " Er leefden slechts twee soorten mensen in onze stad. 'De stakkers en de vastgeroesten,' zoals mijn vader onze buren graag indeelde." ....

Reacties: