FanFic.nl

Subtropische verrassing

Hoofdstuk 33

Als Carlos klaar is in de stuurhut went hij zich tot George.
“Ik wil niet meer gestoord worden tenzij het schip zinkt.”� George lacht begrijpend.
“Slaap lekker, je ziet er gebroken uit.”�
Carlos loopt zijn hut binnen en laat zich met kleren en al op bed ploffen.
“Eerst even liggen”� denkt hij. Al gauw valt hij in slaap en hij droomt. Iemand streelt hem, kust hem op zijn voorhoofd, zijn ogen, zijn wangen. Vingers strijken door zijn haren Iemand streelt zijn lichaam. Het lijkt wel of er tientallen handen hem strelen. Iemand trekt zijn schoenen uit. Zijn sokken. Iemand knoopt zijn shirt, knoop voor knoop open en streelt zijn borst. Heerlijk wat een droom. Vooral niet wakker worden denkt hij. Iemand gespt zijn riem los en doet zijn pantalon open. Hij is lichtelijk verward. Droomt hij dit wel? Aan de ene kant wil hij zijn ogen open doen maar aan de andere kant is hij bang dat het strelen en liefkozen dan ophouden. Ondertussen trekt iemand aan de pijpen van zijn broek. Hij krijgt het nu toch wel een beetje warm. Marin ogen dicht houden je slaapt en dit is een droom. Een hele fijne droom.
De handen staan niet stil en blijven hem strelen. Zijn huid tintelt. Loom zucht hij. Iemand knabbelt aan zijn oorlel en kust zijn nek. Hemel hier kan hij niet tegen weet hij. Hij voelt kussen op zijn borst, zijn buik, dan weer omhoog naar zijn nek, zijn kin en dan zijn mond. Hongerig opent hij zijn mond. Hij wil gekust worden. Zijn geheime wens wordt vervuld. Hij voelt een tong zijn mond binnen komen. Zijn hart blijft bijna stil staan. Wat een zalige kus. Maar wacht eens even zo is hij al eerder gekust. Koortsachtig denkt hij na.
“Wie kust zo?”� Opeens bedenkt hij dat kussende mensen dat meestal doen met gesloten ogen. Zal hij even stiekem onder zijn wimpers door kijken wie hem kust? Voorzicht opent hij zijn ogen en kijkt in een paar fonkelde mooie blauw grijze ogen. Deze dame kust dus met haar ogen open. Hij zucht, slaat zijn armen om haar heen en draait zich met haar om. Hij kust haar weer. Dan kijkt hij weer naar haar.
“Jij? Dat had ik nooit kunnen dromen.”� Ze fluistert:
“Wie zegt dat jij niet droomt?”�
“Maar……. je was toch met…..”�Ze schudt haar hoofd en legt een vinger op zijn mond.
“Nu niet, laten we eerst samen verder dromen.”� Carlos trekt een wenkbrauw.
“En wat gaat er nu dan gebeuren?”�
“Dit”� antwoord zij, zijn shirt van zijn schouders stropend.
“Nu ben je tenminste helemaal in adamskostuum.”� Ze grijnst als Carlos haar verbaast aankijkt. Carlos kijkt verschrikt naar beneden en weer omhoog.
“Droom ik dan toch? “Ik heb niks meer aan.”� Hij kijkt naar de dame onder zich.
“Waarom heb jij een badjas aan?”� Zij grijnst.
“Je droomt nu dat je een cadeautje uit gaat pakken.”� Meer aanmoediging heeft hij niet meer nodig. Snel knoopt hij de badjas open en is aangenaam verrast daar niets anders onder aan te treffen. Ze liefkozen, beminnen elkaar en klimmen samen tot hemelse hoogte. Carlos kreunt nu weet ik het zeker.
“Jij hoort bij mij.”� Hem in zijn oorlelletje bijtend fluistert ze:
“Dat wist ik allang.”� Ze zucht en zegt: “Praat niet zoveel maar kus me, bemin me, voor we wakker worden.”�

Uren later wordt Carlos wakker. Hij heeft heerlijk gedroomd. Hij trekt zich uit en kijkt verbaast naar de droomvrouw naast hem. Het was dus toch geen droom. Hij grinnikt.
“Wat een romantische meid. Ze was heerlijk vannacht.”� Nu ligt ze daar in zijn bed, waar ze de liefde met hem heeft bedreven. Dit had hij nooit voor mogelijk gehouden. Al weken is hij in de veronderstelling dat zij aan die ander toebehoort. En nu heeft zij zelf voor hem gekozen. Dat betekent dus dat die andere verleden tijd is. Snel schuift hij die geachte aan de andere man ver weg. Wat een nacht en wat een verrassing, had hij haar bezorgd. Eigenlijk wil hij haar ook een verrassing bezorgen. Ineens weet hij wat hem te doen staan. Hij sluipt het bed uit en gaan naar de andere kamer en pakt de telefoon. Hij belt met het vliegveld en reserveert twee tickets van Marseille naar Napels. Dan pleegt hij nog één telefoontje.
“Luigi je spreekt met Carlos. Kun jij mijn huis in orde maken? Ik kom morgen met een dame en wil twee weken blijven.”�
“Ok Carlos geen probleem. En Carlos?”�
“Ja”� klinkt het. “Fijn dat je zelf ook eens in je liefdesnestje komt.”� Carlos lacht.
“Ja ik weet het. Het wordt hoog tijd.”� Hij legt neer en loopt naar de badkamer om het bad te laten vollopen. Als hij in bad ligt hoort hij naast zich.
“Zal ik je rug even wassen?”� Zijn nimf zit op de rand van het bad en kijkt hem lachend aan.
“Hier jij”� gromt Carlos en trekt haar in het water. “Heb jij geluk dat je geen kleren aan hebt”� meent Carlos.
“Die heb ik niet nodig bij jou”� lacht ze. “Jij kleedt me toch weer uit.”�
“Wat”� roept Carlos. “En wie is dan begonnen met mij uit te kleden?”� Verliefd tortelen de twee in bad. Als het water te koud wordt stappen ze eruit. Carlos slaat liefdevol en handdoek om haar heen en begint haar droog te wrijven. Hij neemt haar in zijn armen.
“Heb ik jou al vertelt dat ik een verrassing voor je heb?”�
“Nee, maar vertel ik ben dol op verrassingen.”� Weer die fonkeling in haar ogen. Ze kan ook zo ondeugend kijken.
“Ik heb mijn huis in Napels in orde laten maken. Ga je de komende twee weken met mij mee?”� Ze knikt en kust hem.
“Wat ben je toch een lieve schat. Ik voel me bijna schuldig dat ik geen verrassing voor jou heb”� zegt ze. Hij lacht en pakt haar gezicht in zijn handen. Met een diepe zwoele stem zegt hij:
“Annika, jij ben mijn subtropische verrassing. Zeg me snel dat je me nooit meer verlaat. Ik houd zoveel van jou.”�
“Ik hou ook van jou Carlos en ik laat jou nooit meer gaan. Wordt het niet eens tijd dat ik weer gekust wordt?”� laat ze er schalks op volgen.
“Als het zijn moet de hele dag”� offert hij zicht op.

Claudette is op weg naar Seb. Ze wil een laatste gesprek met hem en als hij dan niet meer verder wilt dat zet zij er een punt achter. Seb laat haar binnen. Ze gaat zitten en begint zich te verontschuldigen. Ze had Carlos niet moeten kussen en heeft spijt van de mensen die ze daar door gekrenkt heeft. Seb onderbreekt haar.
“Ik had Carlos geen mep moeten verkopen. Hij heeft ons in Napels zo goed geholpen en nu gebeurt er dit. Ik ga dadelijk mijn excuses aanbieden aan Carlos, maar ook aan Gerda en David.”� Claudette knikt instemmend.
“Dan ga ik met je mee, ik ben hen ook een excuses verschuldigd. Seb houd jij niet meer van mij.”� Seb kijkt haar indringend aan.
“Ik ga dood zonder jou.”�
“Mijn god lieverd wat doe ik je toch aan. Ik was wel onder de indruk van jouw mep moet ik zeggen.”� Seb kijkt haar verlegen aan.
“Eerlijk?”� Ze knikt.
“Ik heb lang nagedacht en tot de conclusie gekomen dat ik van jou houd Seb. Ik beloof je vanaf nu niet meer naar andere mannen te kijken. Ik heb jou veel pijn gedaan, kun je mij nog een kans geven?”� Seb komt naar haar toe neemt haar in zijn armen.
“Doe mij dit nooit meer aan. Die onzekerheid dat jij verliefd bent op iemand anders maakt mij helemaal gek. Ben jij wel verliefd op Carlos of David geweest?”� Claudette schudt haar hoofd.
“Als ik nu bekijk was dat eerder een bevlieging. Op jou kan ik steeds bouwen en ik kan me een jaar geleden toch niet zo vergist hebben in jou.”� Ze kijkt hem aan.
“Mag ik je kussen?”�
“Moet je dat nog vragen? Kom hier jij. Al moet ik je vast binden. Je bent van mij en blijft van mij.”� Claudette weet dat ze vanaf nu zich zal moeten beheersen. Geen impulsieve dingen meer. Geen andere mannen meer, want anders is ze Seb voorgoed kwijt. Ze kijkt naar op en kust hem opnieuw.

Carlos staat aan dek en geeft de laatste orders om het schip af te meren in Marseille. Hij neemt afscheid van de passagiers en wenst hen een goed thuis reis. David en Gerda komen gearmd afscheid nemen.
“Bedankt voor alles kapitein”� zegt David. “Bij de volgende cruise hebben wij de bruidsuite nodig.”� Carlos geeft beide lachend een hand.
“Gefeliciteerd mensen en veel geluk samen. En die bruidsuite reserveer ik voor jullie.”�Als een van de laatste komen Seb en Claudette.
“Tot ziens en voor jullie twee ook veel geluk”� zegt Carlos. Hij heeft de excuses van het tweetal, gisteren, geaccepteerd en wil er nu geen woorden meer aan vuil maken. Als hij de laatste gasten heeft uitgeleid ziet hij Urs staan met een koffer in zijn hand.
“Hé jochie ga je naar huis?”� Urs knikt.
“Mijn moeder verwacht ons.”�
“Ons?”� vraagt Carlos. Annika komt aanlopen met een koffer in haar hand en ziet Carlos verschrikt kijken.
“Ga jij naar Zwitserland?”�
“Neen, wat haal jij nu in je hoofd?”� zegt Annika. Urs en Isabelle gaan. “Isabelle schiet op mannen wachten liever niet dat weet je toch.”� Isabelle vraagt verwonderd aan Urs.
“Ik dacht dat jij op Annika was.”�
“Je dacht toch niet dat ik de kapitein onder de duiven ga schieten.”� Hij richt zicht tot Carlos.
“En sinds ik met Isabelle in Malaga ben geweest, zijn we uitgebreid bevriend met elkaar geraakt. Ze heeft me zelfs verleid in de lift”� grijnst Urs. “Om elkaar beter te leren kennen hebben we besloten nog een paar weekjes Zwitserland er achter aan te plakken.”� Carlos slaat hem vriendelijk op zijn schouder.
“Dus je hebt geen bezwaar als ik Annika mee naar Napels neem?”�
“Napels?”� Urs fluit tussen zijn tanden. “Dat is de eerste keer dat jij daar een vrouw mee naar toe neemt. Het schijnt nogal serieus tussen jullie te zijn. Veel geluk samen en ik zie je over twee weken weer.”� Als ook die twee uit hun gezichtsveld zijn zegt Carlos:
“Lieverd schiet op dat vliegtuig wacht niet, we moeten naar Napels.”� Ze lacht.
“Ja mijn brommerige kapiteintje ik ben al onderweg.”� Carlos kijkt haar stralend na.
“Wat een vooruitzicht twee weken met Annika alleen.”� Carlos is intens gelukkig. Wat een vrouw en de komende twee weken, neemt hij zich voor gaat hij haar zo verwennen en liefhebben dat ze alleen nog maar kan concluderen dat ze bij hem hoort. Hij voelt een paar armen om zijn nek.
“Een kus of je leven”� fluistert Annika in zijn oor. Hij kust haar gewillig.
“Jij mag ze allebei hebben, querida.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.