Hoofdcategorieën
Home » One Direction » I Don't Wanna Hurt || Harry styles [end] » ---> 25 Last Breath
I Don't Wanna Hurt || Harry styles [end]
---> 25 Last Breath
Ik kijk toe hoe Emily zich aan kleed. We gaan weer terug naar huis binnen een uur. Ik heb gisteravond niks gezegd. ik ben echt zo'n watje. Waarom vertel ik het niet gewoon? Ze heeft verdomme toch het recht om alles te weten. "Ga je mee?" vraagt ze terwijl ze al met de deurklink al vast houd. Ik spring van het bed en pak de tas die is al in gepakt heb. Iedereen staat al in de gang. "Kom boys we gaan." neemt Paul de leiding. Ik zet de tas op de kar die een medewerker van het hotel naar de auto rijdt. Ik loop hand in hand met Emily achter de rest aan. Ik heb vanochtend toen ik wakker werd besloten het te vertellen meteen als we binnen zijn.
Na een zenuwslopende 2 uurs rit komen we eindelijk weer thuis aan. Ik heb de hele rit bijna niks gezegt. Zo zenuwachtig ben ik. Emily vroeg een paar keer wat er was. Ik loog dat ik een kater had. Heb ik ook alleen dat is niet de reden. Ik voel me niet schuldig over dat ik loog. Ze weet toch snel de waarheid en dan zit ze er hopelijk niet over in.
Met een plof beland de tas op het bed. Emily gaat er naast liggen sluit haar ogen even. Ik ga op de stoel tegen de muur zitten. Ik kijk naar haar mooie lippen die o zo fijn kussen. Ze ligt er heel vredig bij wat ik zo ga verstoren. Maar ik moet wel! Ze moet het weten! "uuh.. Emily?" vraag ik. "ja?" verlaat zachtjes haar mond. "ik moet je wat vertellen." Emily schrikt van de serieuze toon in me stem. Ze gaat recht op zitten op het bed. "Owen weetje wel?" Emily kijkt verward maar knikt toch. "hij heeft mij briefjes gestuurd" Ze is nu nog meer verward. "Briefjes? Wat voor briefjes?" Ik ga naast haar zitten en leg me hand op haar been. "dreig briefjes. Met dingen zoals STERF! of Ik weet alles van je Emily is van mij!" ik geef de envelop met de briefjes aan haar. Heel rustig nog alles in zich op nemend opent ze de envelop. Ze haalt de briefjes er uit en leest ze. Haar ogen zijn doorweekt van tranen. Ik veeg er een paar van haar gezicht maar kan het zelf ook niet laten om er een paar te laten vallen. "dit is mijn schuld" zegt ze bijna onverstaanbaar. "nee dat is niet zo schat" probeer ik. Ze lijkt me niet te horen. Dan springt ze op. "Dit is godverdomme mijn schuld" schreeuwt ze. "Nee dat is het niet" zeg ik ook wat luider. "Ik ben toch het gene wat hij wilt" Ik wist wel dat ze het niet leuk zal vinden maar dat ze zo zou reageren kon ik niet weten. ik duw haar in een knuffel. Na een minuutje duwt ze me zachtjes van haar af. "ik wil even alleen zijn." zegt ze zacht. Ik knik. "snap ik" ik geef haar kus op haar wang. Dan loop ik naar beneden.
Liam en Louis zitten luidkeels aan het gamen. "je gaat er aan!" gilt Louis tegen het scherm. Ik besluit naar het park achter het huis te gaan. Even me hoofd leeg maken. ik zet me telefoon uit wil even niet gestoord worden.
Even later zit ik op me favorieten bankje in het park. Me handen houden me hoofd vast terwijl me ellebogen op me benen rusten. Hij maakt me gek !Ik weet dat Emily veilig is nu. ze is bij de jongens. ik laat me gedachten gaan. Na een uurtje zet ik me telefoon aan. Het duurt even maar dan komen de meldingen binnen. 5 gemiste oproepen van Louis 9 gemiste oproepen van Liam en 7 gemiste oproepen van Niall. Dan wordt ik weer gebeld door Niall. ik neem op. "KOM NAAR HUIS NU " schreeuwt Louis door Niall ’s telefoon. ik schrik. "wat is er dan?" vraag ik terwijl ik een sprint in zet. Ik hoor nu niet eens meer dan hij antwoord.
Zo snel als ik kon sta ik voor de deur op het grindpad staat een ambulance. Louis die bij de deur staat met een lijkwit gezicht en natte ogen leidt me naar binnen. Sinds dien gaat alles in slow motion. Ik loop de trap op. Liam die zich laat troosten in Zayns armen kijkt me aan. Vervolgens tref ik Mary en Niall luid huilend in elkaar armen. Eleanor die naast hun staat is in schok ze is lijkbleek en heeft haar armen om haar middel geslagen net alsof ze vreselijk misselijk is. Ik draai nu mijn eigen slaapkamer in. En dan zie ik het een enorme plas bloed met in het midden Emily. Ze ligt op haar zij. Haar linker hand heeft een klein nagelschaartje in haar palm die ze net in haar rechterpols heeft gestoken. "leeft ze?" hoor ik Louis vaag achter me zeggen. Één van de ambulancebroeders legt twee vingers in haar hals. Dan kijkt hij me aan. En schut zijn hoofd. "Ze is er niet meer." zegt hij medelevend. Ze is er niet meer. Emily mijn soul mate en boven al de beste liefde die ik ooit zal hebben is dood.
Reacties:
Wow, fallinlove heeft gelijk dit zag ik ook echt niet aankomen!!
Het hele verhaal is zo mooi geschreven!!
X sorry voor de late reactie!