FanFic.nl

He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]

Hoofdstuk 24

Sharon Wodner POV
‘Het komt door Harry,’ pers ik eruit. Hij tilt mijn hoofd op en kijkt me aan. ‘Wat heeft hij gedaan?’ vraagt hij met een frons. Ik zucht en maak me los uit onze omhelzing, dan ga ik op de grond zitten. Hij komt naast me zitten en kijkt me aan. ‘Nou?’ Ik bekijk mijn vingers en zucht diep. ‘Er hing tussen Harry en mij al een tijdje wat spanning. Gisteravond was het op zijn hoogtepunt.’ Ik kijk hem niet aan en ga verder. ‘Nadat jullie al naar jullie kamers waren gegaan zijn Harry en ik samen nog in de keuken gebleven. De spanning steeg daar en ik kon het bijna voelen. We liepen samen naar de gang waar onze slaapkamers zich bevinden en,’ Ik haal even diep adem, ‘We hebben nog even staan kletsen en toen was hij weggelopen. Dacht ik.’ Hij trekt een wenkbrauw op. ‘Dacht je?’ Ik knik en werp een blik op Zayn. Hij kijkt me nog steeds aan, de frons ligt nog steeds op zijn voorhoofd. ‘Ja, dacht ik. Hij zei namelijk mijn naam en toe ik me omdraaide zoende hij me.’ Ik kijk weer naar Zayn en zie dat hij met zijn hoofd in zijn handen zit. ‘Shit,’ zegt hij en schud zijn hoofd. ‘Ik dacht dat hij het onder controle had,’ fluistert hij vervolgens. Ik schud hem aan zijn schouder. ‘Zayn, wat bedoel je? Harry was ook al zo geschokt.’ Zayn zucht trillerig en kijkt me dan aan. ‘Ik vertel je dit alleen omdat Harry het je toch niet wil vertellen.’ Ik knik en ga ik kleermakerszit zitten. Hij twijfelt even en gaat door zijn, zoals altijd, perfect zittende haar.

‘Harry is niet wie je denkt dat hij is. Hij heeft twee kanten.’ Ik staar hem aan. ‘De ene kant is de kant die je het meeste ziet, die het dominants is. Zijn aardige, zorgzame en zachte kant.’ Ik knik. ‘Zoals hij gewoon altijd is.’ Zayn knikt ook en gaat weer door zijn haar. ‘Hij heeft ook nog een andere kant. Die kant weet hij bijna altijd goed te onderdrukken en dat is maar goed ook, want...’ Hij twijfelt even en ik knik, ten teken dat hij verder kan. ‘Die kant is gevaarlijk.’ Ik hap naar adem en kijk dan naar mijn blauwe plekken. ‘Wa..wat doet hij, als die kant naar boven komt?’ Zayn zucht en kijkt me aan. ‘Hij is dan gevaarlijk, te beschermend en sterk. Heel sterk. Dominant.’
Ik slik en mijn vingers dansen over de blauwe plekken. ‘Zijn ogen zijn zwart als hij zo is.’ Een flits van de afgelopen nacht schiet door mijn hoofd. Zwarte ogen, Harry’s ogen. Ik haal diep adem en nog eens. ‘Af…afgelopen nacht waren zijn ogen donker.’ Zayn knikt en laat zijn vingers over de blauwe plekken dansen. ‘Het gebeurt ook meestal tijdens, nou ja. De daad.’ Hij bloost en ik giechel. ‘Wanneer gebeurd het nog meer?’ Zayn knippert even. ‘Dat is niet te voorspellen.’ Ik hap naar adem en zucht dan. ‘Is het vaak gebeurd? Sinds hij bij jullie is?’ Zayn zucht en kijkt me even vanuit zijn ooghoeken aan. ‘Er zijn wel eens meiden de deur uit gegaan die meer blauwe plekken hadden.’ ‘Meer?!’ zeg ik geschokt. Zayn knikt. ‘Het komt ook wel eens voor dat die kant gewoon boven komt. Meestal weten we hem dan wel binnen te houden tot het over is. Al lukt dat soms niet. En dan komt hij thuis met blauwe plekken, wonden of nieuwe tattoos of zo. Of we moesten hem op het politiebureau ophalen.’ Ik slik en sta dan op. ‘Laten we gaan trainen.’ Hij knikt instemmend en staat opgelucht op.

Schoon en aangekleed stap ik de woonkamer in, Zayn vlak achter me. Niall, Liam en Louis zitten al in de woonkamer een of ander spel te doen. Ze kijken op zodra Zayn en ik binnenkomen en trekken een wenkbrauw op. Ik zucht. ‘We hebben alleen maar samen getraind.’ Louis wiebelt met zijn wenkbrauwen en ik geef hem een tik op zijn achterhoofd. ‘Niet zo sukkel.’ Hij wrijft over zijn achterhoofd en trekt een zielig gezicht. ‘Autsjie.’ We lachen en Louis steekt zijn tong uit. ‘Oh ja, heel volwassen Louis,’ zegt Zayn lachend. Ik lach en ga naast Louis zitten. ‘Waar is Harry?’ vraag ik. Ze halen hun schouders op. ‘Ik denk nog in zijn kamer.’ Ik sta weer op en loop naar zijn kamer. ‘Harry?’ vraag ik twijfelend. Geen antwoord. Ik klop op de deur. ‘Harry?’ vraag ik wat harder deze keer. Nog steeds geen antwoord. Ik open de deur en stap naar binnen. Zachtjes sluit ik de deur weer en leun ertegen aan. ‘Harry? Ben je hier?’ Er komt nog steeds geen antwoord en ik maak me zorgen. Langzaam loop ik de kamer rond, mijn vingers dansen over de verschillende voorwerpen. ‘Harry?’ Weer komt er geen antwoord en mijn zorgen slaan om in woede. ‘Harry, kom op!’ Ik spits mijn oren op enig geluid. Zacht dringt het geluid van stromend water tot me door. Voorzichtig loop ik naar de deur van de badkamer. ‘Harry?’ De kraan word uitgedraaid en ik klop. ‘Harry, kunnen we praten?’
Even blijft het stil. ‘Ik kom eraan,’ zegt Harry dan. Ik glimlach en loop naar het bed. In kleermakerszit ga ik in het midden van het bed zitten en wacht geduldig totdat Harry naar buiten komt.

Als hij dan eindelijk naar buiten komt draagt hij alleen een spijkerbroek. Zijn krullen zijn nog nat en veranderd in stijl haar met wat slag. Hij ziet er meteen heel anders uit en ik bijt op mijn lip. ‘Hee,’ zegt hij onzeker. Ik glimlach. ‘Hee.’ Hij gaat op de rand van het bed zitten. ‘Waar wilde je over praten?’ Ik zucht en trek aan zijn arm. ‘Kom naast me zitten.’ Hij gehoorzaamt en gaat naast me zitten. ‘Wat was er nou, vanmorgen?’ Zayn heeft me het dan wel verteld, ik wil het van Harry horen. Hij zwijgt en staart naar zijn vingers. Ik pak zijn hand en hij draait zijn hoofd. We staren elkaar in de groene ogen. ‘Nou?’ Hij zucht en legt zijn andere hand op onze ineengestrengelde handen. ‘Het was niet mijn bedoeling. Het is zo vervelend om de controle te verliezen.’ Ik zucht en leg mijn hoofd op zijn schouder. ‘Hoe bedoel je?’ Hij knijpt even zijn ogen dicht en doet ze dan weer open. ‘Ik ben niet wie je denkt dat ik ben, Sharon. Ik ben gevaarlijk.’

Reacties: