FanFic.nl

Because fuck you all

one

Met mijn oortjes nog in kijk ik uit het vliegtuig raampje. Daar ligt Londen, en we vliegen op Heathrow af. Ik zet de muziek nog wat harder. All Time Low begint nog harder af te spelen en mijn moeder tikt op mijn schouder. 'Zet die muziek wat zachter, ik kan het horen.' zegt ze als ze een van mijn oortjes uit mijn oren rukt. Als antwoord stop ik hem weer terug in en zet het nog wat harder, gewoon, om haar te pesten. Het vliegtuig daalt nu snel en ik voel mijn oren poppen. God nee asjeblieft niet. Ik haat dit gevoel. Ik pak wat kauwgom uit mijn tasje en begin te kauwen als een gek.

Een paar uur later staan we in ons appartement. Het ziet er niet slecht uit. Het is ruim, en mijn kamer is precies groot genoeg. Ik pak mijn tassen en loop erheen om vervolgens mijn macbook te pakken. Ik log in op tumblr en begin gelijk een verhaal te typen over hoe erg het wel niet is dat ik hier niemand ken. Eerlijk gezegd hoef ik ook niemand te kennen. Ik heb mijn vrienden op tumblr, ik heb mijn muziek. Ik scroll door mijn dash en zie dan een foto van een One Direction jongen. Gadverdamme, denk ik bij mezelf en unfollow gelijk die blog. Ik moet echt niks met One Direction te maken hebben, en al helemaal niet met dat soort meisjes die om alles wat die jongens doen beginnen te gillen. Ik haat fangirls. Ik heb er echt hélémáál niks mee. Ik zink weg in mijn gedachten over hoe erg ik die fangirls haat en dan hoor ik mijn moeder roepen, in het Engels want ja, we moeten natuurlijk wennen aan de Engelse taal nu we hier wonen... Tenminste dat is wat ze beweerd. 'Lina, eten! Ik heb zo'n taart weetjewel? Zo'n Engelse, om er maar aan te wennen!' roept ze enthousiast en al mijn haat gevoelens aan het verhuizen en aan Londen worden nog sterker. Ik vergrendel mijn computer en loop naar de woonkamer waar mijn moeder staat met een taart die eruit ziet alsof hij 3 jaar lang in de kast heeft gestaan. Ik trek mijn neus op en ga zitten als ze er een stukje vanaf snijd en op mijn bord legt. 'Wat is dit dan weer?' vraag ik zo arrogant mogelijk. Dat mens mag best weten dat ik niks met dit hele Londen of Engeland te maken wil hebben. 'Hartige taart! Dat eten ze in Engeland 's avonds! Leuk hè Lina?' zegt ze op zo'n mislukt hoge toon, om maar zo perfect mogelijk te klinken. Bah. Dat is wat ik ook niet geweldig vind. Ik haat best veel als ik het zo bekijk. Maar ach, niet iedereen kan alles geweldig vinden toch? Ik ben de pessimist en ik vind het niet erg. Jammer voor de rest van de wereld dan maar, toch? Het is mijn leven en de iedereen die daar een probleem mee heeft kan oprotten. Na het eten loop ik naar boven en begin mijn kamer in te richten. Het was zo'n gedoe om mijn posters mee te nemen, ik heb er lang over gedaan om ze niet helemaal te laten kreukelen. Ik hang ze allemaal tegenover mijn bed en dan begin ik aan mijn albums. Ik verzamel cd's van bands, want ja, bands zijn mijn leven. Ik heb de hele all time low collectie, inclusief de dvd en de mtv unplugged ding. Ik zet alles op mijn plank en dan begin ik aan mijn bed. Gadverdamme wat is dat ding lelijk. Het is een groot vierkante plateau voor een tweepersoonsbed. Het plateau is zwart en het matras ziet er nou ook niet geweldig uit. Ik zoek naar kerstlichtjes tussen mijn moeders spullen, een paar lampjes minder maakt toch niet zoveel uit. Ik slinger ze om het plateau, wat dus het bed is, heen en stop de stekker in het stopcontact. Het ziet er gezellig uit en ik ben tevreden over mijn kamer. Ik pak mijn laptop en ga op skype om te kijken of er iemand online is. Niemand.. Ik voel de moed in mijn schoenen zakken en zoek naar mijn school website. Ik wil weten wie er in mijn klas zitten, aangezien ik morgen al naar school moet. Met de bus, dat gaat wat worden. Ik hoefde altijd maar 5 minuten te fietsen naar school, en nu moet ik een half uur met de bus. Ik ben nog nooit met de bus geweest, dus ik zie mezelf al verdwalen. Ik ga de namen door en mijn ogen blijven hangen op de raarste naam die ik ooit heb gezien. 'Harry Styles..' mompel ik en die naam komt me akelig bekent voor. Wie heet er trouwens nou weer Styles? Dat is redelijk mislukt toch? Ik moet al lachen bij het idee. 'Niall Horan..' mompel ik na een beetje scrollen. Dus geen alfabetische volgorde? Goed geregeld dit in Engeland. Ik moet lachen om de naam. Horan is ook zo'n rare naam. Net zo raar als Styles. Meer rare namen, kom ik straks aanzetten met m'n lekkere Hollandse achternaam. De Vries. Echt iets van, ja ik kon niks anders bedenken, en omdat ik van de elfstedentocht houd, noem ik mezelf lekker De Vries, yolo toch? Bah, bah, en nog eens bah. Ik kijk op mijn klok en zie dat het al half 12 is. Kut! Ik heb morgen school! Ik spring van mijn bed en ren naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en mijn make up eraf te halen. 'Kut, kut, kut..' mompel ik als ik weer terug ren opzoek naar mijn oversized shirt. 'Godverdegodver..' mompel ik tussen mijn tanden door als ik na vijf minuten zoeken het ding nog niet heb gevonden. Uiteindelijk vind ik het ding en spring mijn bed in. M'n wekker staat achterlijk vroeg, half 7.. Normaal kon ik om half acht opstaan en nog op tijd zijn. Met die gedachte slaap ik in. School is vermoeiend.

Reacties: