FanFic.nl

30 jaar na de hongerspelen.

Het afscheid

Paco Mellark:

Ik kijk naar de bruine deur die geurt naar schoenen lak en een net geverfde muur, wachtend totdat iemand de klink omdraait.
De eerste die binnen komt is Livia, ze loopt rechtstreeks naar de bank waar ik op zit en gaat naast me zitten.
zo zitten we 3 minuten lang terwijl we naar de grond staren.
Uiteindelijk hoor ik een geknepen stemmetje van Liv’s kant komen:
“Hoe vind je het?”
Ik kijk naar mijn voeten. “Heb ik niet over nagedacht…” zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. “Oké…” zegt ze.

Stilte…

“Ik moest trouwens zeggen…” begint Liv dan opeens, “Dat pap niet mocht komen omdat hij je mentor is.”
“Ow oké…” zeg ik stilletjes.
Zo zitten we de laatste 3 minuten die we over hebben.
Het voelt even vredig, het voelt niet als de laatste minuten die ik misschien met mijn zus doorbreng.
Dan komt Paco binnen. “He!…” zegt hij. “Hoi…” zeg ik terug.
“Ik zal jullie even alleen laten.” Zegt Liv.
Ze knuffelt me en loopt weg.
Paco gaat op een stoel tegen over me zitten.
“Ik vroeg me af…” begint hij met een schorre stem, “Of je Romee zou kunnen laten winnen?”
Ik kijk hem aan. Woedend. Hoe kan hij dat nou zeggen? Ik ben zijn beste vriend! We kennen elkaar al sinds dat we in de wieg lagen en hij vraagt me of ik zijn vriendinnetje die hij pas een paar maanden kent wil laten winnen? Mooi niet!
“Hoe kan je dat tegen me zeggen?!” zeg ik boos.
“Luca, ik weet dat ik haar pas net ken maar ik denk dat ik echt verliefd ben!”
“Dus je wilt je beste vriend die je kent sinds je geboorte vragen of hij zich wil op offeren voor je vriendinnetje? IK KEN HAAR AMPER!”
Nu staat Paco op. “HOU DAAR EENS OVER OP!” zegt hij kwaad. Dan wordt hij iets rustiger. “We weten allebei dat je haar al lang kent.”
Ik kijk naar de grond en voel mijn wangen rood worden. “Nietes!”
Paco gaat dichterbij me staan. “Luca, de basisschool, groep 3, je was smoorverliefd op haar.”
Ik kijk naar de grond. “Duss… alles is veranderd! Ze is... is.. nu.”
Ik zie dat Paco rood wordt. “Wat is ze nu?!” vraagt hij boos.
Ik kijk hem aan. “Ik heb haar nu wel een paar keer ontmoet en ze is nu zo… irritant.”
Ik zie een traan over Paco’s wang lopen.
“Laat maar! Vergeet maar wat ik allemaal heb gezegd! Succes met de spelen!” en hij loopt de kamer uit.

Romee Johnson:

Ik zit in de verstikkende kamer waar ik maar zit te wachten totdat er iemand binnen komt.
Ik weet dat mijn moeder niet zal komen, die zal blij zijn als ik de spelen niet overleef.
Ik ben alleen maar een enorme last voor haar.
Ik hoor geruzie in de kamer naast me.
Zit Luca daar niet? Ik pak de glazen beker die op de tafel naast me staat, giet hem leeg in de plantenbak en zet hem tegen de muur.
Ik hoor Paco’s stem door de beker galmen.
“Luca, de basisschool, groep 3, je was smoorverliefd op haar.”
Van verbazing laat ik mijn glas vallen.
Ik zak gauw naar de grond en veeg de scherven bij elkaar.
AUW! Ik voel een pijnlijke steek in mijn hand.
Ik kijk naar mijn hand, er zit een diepe snee in die al snel gevoeld wordt met rood bloed.
Ik sabbel er een beetje op, hopend dat het stopt.
ik schrik op als ik zie dat de klink om wordt gedraaid.
Paco loopt binnen en kijkt raar op als hij me op de grond ziet zitten terwijl ik op mijn bloedende hand sabbel.
Hij kijkt naar het gebroken glas dat op de grond ligt en dan naar mij.
Hij glimlacht. “Zat je ons af te luisteren?” zegt hij grijnzend.
Ik knik terwijl mijn hand nog steeds half in mijn mond zit.
Hij gaat naast me zitten. “Wat heb je gehoord?”
Ik haal mijn hand uit mijn mond en wikkel hem in de onderkant van mijn jurk.
“Dat Luca verliefd was op iemand in groep 3.” Zeg ik nieuwsgierig.
Paco kijkt me aan en grijnst. “Je wilt het weten hé?”
Ik knik. “Toen hij in groep 3 zat was Luca verliefd op een meisje dat heeeeel lief was! Maar toen verhuisde dat meisje en kreeg ze thuisles en heeft Luca haar nooit meer gezien.”
“Ow en wie was dat hele lieve meisje dan?” zeg ik jaloers.
Paco glimlacht. “jij.”
Ik kijk stilletjes naar de vloer en laat me even bezinken wat Paco zojuist heeft gezegd.
“Heb ik met Luca in de groep gezeten?” vraag ik dan.
Paco moet lachen: “Jaa gekkie herinner je je dat niet meer?”
Ik kijk verlegen naar beneden. “Nee eerlijk gezegd niet mee.”
Paco grijnst.
Ik hoor de vredesbewaker op de gang “nog 1 minuut!” roepen.
Paco kijkt me aan.
“Romee?”
“Ja?” zeg ik. Ik kijk op en 2 seconden later voel ik de zachte lippen van Paco de mijne kussen.
Ik doe mijn ogen dicht en kus hem terug.
Pas als we merken dat de vredesbewaker in de kamer staat stoppen we.
Ik glimlach. Hij glimlacht.
Paco komt dichterbij en fluistert in mijn oor: “Dit was mijn eerste kus.”
Ik knik. “Ook die van mij.” Zeg ik.
dan wordt het de vredesbewaker te veel en hij trekt Paco de kamer uit.
Dan ben ik weer alleen met mijn gedachte.
Het voelt gek. Om ineens je eerste kus te hebben gehad.
Maar ik had gedacht dat het specialer zou voelen. Of hoort het zo te voelen?
Ik schud die gedachtes van me af.
Het voelde gewoon goed. Punt.
Dan denk ik aan Luca. Hij vond me vroeger leuk?
Ik voel dat ik heel erg moet blozen.
Ik schud mijn hoofd. Stop daarmee Romee! Je hebt Paco al! Zeg ik tegen mezelf.

Reacties: