Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Unpredictable Love || Harry Styles » Chapter 7
Unpredictable Love || Harry Styles
Chapter 7
We gingen zitten en Harry vertelde de chauffeur waar we heen moesten. De chauffeur mopperde even, over de grote afstand, maar vertrok wel. Ik sloot mijn ogen en liet mijn hoofd tegen het raam leunen. Als snel zakte ik weg in een rustige slaap.
'Morgan. Wakker worden.' Ik voelde hoe ik zachtjes door elkaar werd geschud. Ik opende mijn ogen en keek recht in twee glinsterende ogen. Hij glimlachte lief. 'Ik wilde je wel laten slapen, maar die chauffeur die wilt dan nog meer geld en de reis was al best duur.' Grapte hij. Ik rekte mezelf uit en knipperde sloompjes.
'Zijn we nu al bij het hotel?' Harry knikte. 'Ja, je hebt de hele reis geslapen.' Hij stapte uit de auto en ik volgde zijn voorbeeld. We pakte onze spullen en de taxi reed weg.
Ik keek naar het grote hotel voor ons. Het was groot, mooi en zag er duur uit.
'Denk je dat je het hier een weekje kan vol houden?' Was dat een grap? Natuurlijk kon ik het hier volhouden.
We liepen het hotel binnen en kwamen in een grote lobby. We liepen naar de balie en sloten aan achter een ouder echtpaar dat aan het uitchecken was. Ik keek rond me heen toen ik plotseling twee meisjes hoorde fluisteren.
'Oh..my..god, het is Harry Styles in het hotel. Wat moet ik doen?' Het fluisteren had niet echt zin, want ik kon het zelfs horen. Harry kreeg een scheve lach om zijn mond en hij liep naar de meisjes toe.
'Gedraag je zo normaal mogelijk.' Fluisterde hij, alsof hij ze serieus advies gaf. Eén van de meisjes liet een harde, korte gil horen en sloeg haar hand voor haar mond. Ik keek glimlachend toe hoe Harry zijn fans op hun gemak bracht en een foto nam. Ik vond het wel leuk om te zien hoe andere mensen vrolijk waren, geluk hadden. Dat liet me toch voor een moment een soort van vrolijk voelen.
We checkte in en liepen naar onze kamer. 'Ben je hier alleen?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Nee, de rest van de jongens zijn allemaal nog onderweg.' Antwoordde Harry, terwijl hij me een pasje gaf waarmee ik mijn hoteldeur kon open maken.
'Ik ga even uitpakken en zo. Zie ik je zo?' Ik knikte maar wat. ik had denk ik liever alleen gezeten, maar dan was ik al helemaal ondankbaar. Dit hotel zag er nou niet echt goedkoop uit.
Ik keek hoe Harry in de kamer naast mij verdween en liep toen zelf mijn kamer in. Het was echt groot. Heel de kamer. Alles. Het bed, de kast, de tv, de spiegel, het raam. Alles was groot. Ik gooide mijn koffer neer op de vloer en liet mezelf languit op het bed vallen dat meteen mee veerde. Het lag heerlijk.
-
Hierna nog 1 stukje
Hihi, zo lijk je net een turbo schrijfster, zo van bzzzizzzzizzz. Klaar hoofdstuk!