Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Lily Luna Potter » Chapter Two
Lily Luna Potter
Chapter Two
De trein komt schokkerig in beweging. Het uitzicht veranderd en vaagt steeds sneller weg. De coupé waar ik in zit is oud en met toverkunst weer opgelapt. Albus praat met James over Zwerkbal, een tovenaars spel dat op bezemstelen word gespeeld. In mijn koffer liggen mijn schoolspullen en kostbaarheden, waaronder de Ontzichtbaarheidsmantel. Eerst wou ik hem niet aannemen.
Papa liep naar me toe en gaf me een soort zilveren pakketje. Verbaasd keek ik hem aan, hij grinnikte terug. De zachte stof van de mantel gleed door mijn handen. ‘Wat is dit?,’ vroeg ik hem. Het antwoord duurde een tijdje, hij zocht naar de juiste woorden. ‘Het is een Reliek, van het sprookje.’ Ik snapte er nog steeds niks van. Papa en mama lazen me altijd maar 1 sprookje voor, over de 3 broeders. En die drie gebroeders hadden allemaal een ding gekregen, maar de Dood kon ze toch krijgen. Alleen de 3de broer was slim genoeg om een Ontzichtbaarheidsmantel te vragen. Papa rukte me uit mijn gedachten door te gniffelen, lachen. ‘Is dit-‘ ik stopte, ik wist niet of het raar zou zijn om dat te vragen. ‘-dit de.. Ontzichtbaarheidsmatel?’ ik keek verwachtingsvol naar papa, zei ik nu iets raars. Maar papa glimlachte alleen en knikte. Met grote ogen keek ik hem aan. ‘Maar waarom krijg ík dit?’ ‘Omdat,’ begon papa. ‘jij het 3de kind bent. En je bent dan wel geen jongen, maar wel de 3de.’ Gelukzalig keek ik naar de kostbare mantel in mijn handen.
Jaaa!!!’ gilde Scorpius Malfidus hard. Blijkbaar had hij één van de kleren van een andere te pakken gekregen. Mijn hoofd draait op volle toeren, moet ik er iets van zeggen?? Hij is wel 2 jaar ouder.. Tijd om langer na te denken heb ik niet nodig, James pakt behendig zijn toverstaf en roept: ‘Expelliarmus!’ De toverstaf van Malfidus vliegt door de lucht en Albus vangt hem behendig op. Een seconde blijft hij Malfidus stil staan, dan breekt de hel los. De jongen waarvan hij de kleren had afgepakt pakt hij nu ook zijn staf af. Een paar spreuken spuien uit zijn mond, zonder effect. Dan roept hij: ‘Sectumsempra!’ Deze spreuk heeft wel effect. Vol afschuw zie ik hoe Albus word toegetakeld met onzichtbare zwaarden. James schreeuwt heel hard. Mensen rennen op en aan. Albus word naar Madame Pleister gebracht en ik voel me misselijk worden.
Rillend zit ik in de coupé. James zit vlak naast me met zijn hand om mijn schouder. Het voelt veilig, maar ook kinderachtig. De deur van de oude coupé glijd geluidloos open. Roos en Hugo komen bij ons zitten. Zwijgend zitten we in de oude trein. Ik sla mijn ogen neer, hoop dat Albus nog niet dood is. James vertelde dat papa deze spreuk ook wel eens had gebruikt op Draco Malfidus en dat dat ook goed kwam. Ik word uit mijn gedachten gerukt door Rosa, die opgewonden kwettert. Ik kijk rond en zie dat ik de enige ben die het hoorde, de anderen zijn in gedachten verzonken.
Net zo schokkend als vertrekken staat de Zweinsteinexpress stil. Met mijn koffer en Rosa loop ik de trein uit. Een iets oudere, grote man roept alle eerstejaars bij hem. Na een eindje lopen komen we bij een groot meer aan die volgebouwd is met bootjes. Met zijn drieën moeten we in een bootje gaat zitten. Mij lijkt het vreselijk, straks kiept hij om? Mijn gedachten worden afgeleid door een meisje die erg hard mijn naam roept. Als ik me in de richting van het geluid draai zie ik Evalynn opwekt zwaaien. Samen met nog een jongen genaamd Nick Rater. De bootjes varen langzaam over het grote meer. Onder weg geeft Hagrid, zo heet de grote man, informatie over Zwijnstein. Na eventjes varen let niemand er meer op. Iedereens aandacht ligt bij het mega kasteel dat voor ons opdoemt. Als ik opzij kijkt zie ik dat Evalynn met grote ogen naar het gebouw kijkt.
Reacties:
ik doe zelf ook een ontdekking, had pas na het lezen van je verhaal door dat je met narcissa mij bedoelde. lekker snugger
arme Albus het komt toch wel weer goed met hem he??
dat mormel van klein kind van mijn naam genood ook
hoe durft hij Albus aan te vallen.
leuke verhaal.