FanFic.nl

Black . Harry Styles

~ Hoofdstuk 1

Een laatste check in de auto bevestigd dat het losse plukje haar, niet in mijn strakke knot wil. Mijn sollicitatie bij Global Magazines B.V begint over 20 minuten en omdat het gesprek plaatsvindt op de 25ste verdieping, besluit ik om nu maar te vertrekken. Eenmaal uit mijn kleine mini Cooper gestapt, doe ik mijn zwarte, strakke rokje wat naar beneden. Ik wou dat Robin dit nooit geregeld had, veel te formeel. De wind begint op te zetten en blaast mijn knoetje helemaal uit elkaar, waardoor er een geërgerde zucht uit mijn mond ontsnapt.
'Stom haar' Murmel ik tegen niemand, waarna ik het elastiekje uit mijn haar haal en mijn krullen de vrijheid geef. Met kleine stapjes, om niet te vallen op deze hoge hakken die niks voor mij zijn, loop ik naar de ingang van het enorme, glas met stalen gebouw. De warmte overspoelt me als ik de deuren van het gebouw openduw. Buiten is het onnatuurlijk koud voor een dag in mei. Een paar brunettes draaien hun hoofd in mijn richting, waardoor mijn wangen rood beginnen te kleuren. Ik haat aandacht.
'Wat kan ik voor u doen mevrouw?' Een meisje, die ik 3 jaar ouder schat dan ik , staat ineens voor me. Haar gezicht is smal en bedekt met sproetjes, wat haar groene ogen nog beter uit laten komen. Haar olijfkleurige huid past perfect bij haar bruine haar, alsof ze uit een sprookje komt. Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken, maar hij blijft steevast zitten.
'Ik ben Emma Smith, ik kom voor een sollicitatie met Meneer Styles.' Mijn stem klinkt samen geknepen. Het meisje knikt en wenkt me te volgen naar een lift. De plek waar we net waren was al mooi met de rode meubelen die afstaken bij de roomwitte vloer en de zwarte muren, maar de lift was misschien nog mooier. Het had een tapijten vloer, waar allemaal afbeeldingen instaan. De muren bevatten een rode stof, waar af en toe een gouden, ijzeren balk overheen loopt. En als je je blik naar boven richt, zie je zo'n schildering die je ook in oude kerken hebt. Allemaal engeltjes in de lucht, alleen hier zijn er de meest felle kleuren gebruikt. De brunette drukt op een knopje en verdwijnt weer uit de lift. De deuren schuiven dicht en met een noodvaart schiet ik naar boven. In ongeveer 2 minuten naar verdieping 25. Het felle licht wat mijn ogen binnen komt als de lift open gaat, verblindt me. De muur tegenover de lift is een en al raam, wat het vele licht verklaart. Het zwarte tapijt verstomt het getik van mijn hakken, als ik naar de balie loop en ondertussen de rest in me opneem.
'Ja, het is eerst overweldigend maar je went er wel aan. Het bevordert onze schrijftalenten volgens meneer Styles.' Een zachte, vriendelijke stem komt mijn oor binnen en ik kijk recht in de ogen van weer een brunette, die achter de balie zit. Ik glimlach even naar haar, terwijl ik me afvraag wat dat is met al die brunettes. Zelf heb ik krullend blond haar, met grote blauwe ogen. Zelf ben ik er erg trots op. Maar als meneer Styles alleen maar brunettes aanneemt, heb ik geen kans. Mag dat eigenlijk wel? Is dat geen racisme? De brunette gebaart me om op de rode leren bank te wachten en vertelt dat ik zo naar meneer Styles toe kan. Klinkt formeel: Meneer Styles. Zo'n oude man met een brilletje die iedereen strak in de gaten houdt. Moet ok wel met 1 van de belangrijkste magazines van de wereld.
'Emma, je kunt gaan' Het meisje achter de balie glimlacht me bemoedigend toe, waarna ik opsta en mijn zwarte, strakke rokje nogmaals naar beneden trek. Balancerend op mijn hakken loop ik naar een grote bruine deur met een gouden klink, waarvan ik je kan verzekeren dat het echt goud is. Ik druk de deur iets open en probeer een stap naar binnen te zetten. Helaas loopt het niet helemaal goed af en val ik naar binnen. Letterlijk.
'Gaat het?' Een warme hese stem ontvangt me, terwijl 2 sterke armen zich om mijn middel vouwen.

Reacties: