FanFic.nl

Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]

Two

Tot nu toe had alles best meegevallen. Ed Sheeran was echt ontzettend aardig en hij zou ons de hele avond gaan begeleiden. Dit was voor mij een hele opluchting omdat hij me echt op mijn gemak liet voelen en hij iedereen kende.
We liepen met z’n drieën de rode loper op en er werd meteen gegild door verschillende meiden. Ik voelde me enorm ongemakkelijk en al snel kwam er iemand van de pers naar Ed toegelopen. De vrouw was in het begin erg geïnteresseerd in Alicia en mij, waarschijnlijk omdat we bij Ed liepen, maar toen ze hoorde dat wij prijswinnaars waren liep ze al snel weer weg.
Dit was voor mij een hele opluchting, praten deed ik niet graag met mensen die ik niet kende omdat ik er nogal een handje van had om rare opmerkingen te maken.
“Kijk,” zei Ed en hij wees naar een vrouw verderop. “Daar staat Keira Knightley,” Ik hoorde Alicia luid naar adem snakken. Ik keek vragend naar Ed. “Ze is een bekende actrice, heb je de Pirates of the Caribbean of Pride and Prejudice gezien?” Ik knikte.
“Zij speelde de vrouwelijke hoofdrol in die films,” legde Ed uit.
“Oh! Zij speel Elizabeth in Pride and Prejudice!” zei ik opgewonden en nu kreeg ik ook grote ogen. “Sorry, ik ben echt heel slecht met namen van bekende mensen,” zei ik met een klein glimlachje naar Ed. Hij moest lachen en keek me weer onderzoekend aan, alsof ik iets was wat hij nog nooit gezien had.
Verder kwamen we nog een hoop bekende mensen tegen, David en Victoria Beckham, Robbie Williams, Orlando Bloom en nog een hoop meer mensen waarvan ik den namen alweer vergeten was. Ik kon me nauwelijks inhouden toen Ed ons voorstelde aan Emma Watson en Rupert Grint. Ik was een enorme Potterhead dus deze beroemdheden kende ik wel. Ik kreeg nog snel een handtekening van beiden voordat we plaatst moesten nemen in de zaal.
De zaal was prachtig en ik wist niet waar ik moest kijken. Ed wees ons onze plaatsen en ik was verbaasd dat we op de tweede rij zaten, vrij in het midden Het donkerrode tapijt, de kroonluchters en de verlichting, alles was zo ontzettend mooi en luxe dat ik me ineens heel erg klein en normaal voelde.
“Zijn alle feestjes waar je heen gaat zo luxe?” fluisterde ik tegen Ed en terwijl ik mijn hoofd naar hem omdraaide, zag ik achter hem de bandleden van One Direction staan.
Ik hoorde niet meer wat Ed tegen me zei en ik had alleen nog maar oog voor de jongens die verderop stonden.
Hij lachte net hard om een opmerking die een van zijn bandleden had gemaakt en al lachend keek hij de zaal in en ving mijn blik op. Zijn lach op zijn gezicht vervaagde en zijn mond kreeg de vorm van een O. Ik voelde dat ik enorm rood werd en ik wendde snel mijn blik af en probeerde mijn aandacht weer op Ed te vestigen. Lang lukte dit alleen niet want Alicia had de jongens van One Direction nu ook opgemerkt.
“Daar zijn ze!” siste ze me toe en wees in de richting waar de jongens stonden. “Niet wijzen!” zei siste ik terug en ik probeerde overal naar te kijken behalve de plek waar de jongens stonden.
Alicia, Ed en ik gingen zitten en Ed zat tussen mij en Alica in. Naast mij waren nog een hoop lege stoelen en ik was benieuwd wie er naast me zou komen zitten. Er lag een papiertje op de stoel waarop stond: One Direction. Ik lachte even in mezelf, kon dit nog onwaarschijnlijker en ongemakkelijker worden?
In mijn ooghoeken zag ik mensen aan komen lopen en ik keek even op. Voorop liep een jongen met een brede glimlach en blond haar. Snel keek ik weer weg en ik ademde even opgelucht uit toen ik vanuit mijn ooghoeken zag dat hij naast me ging zitten.
De rest van de jongens waren ook gaan zitten en ik zag dat híj het verst weg van mij zat van de jongens en niet naar mij keek.
Ineens draaide de jongen naast me zich naar me om en stak zijn hand uit. Ik schrok hier een beetje en het duurde even voordat ik zijn hand aanpakte en hem schudde.
“Hi I’m Niall!,” zei hij vrolijk. “What’s your name?” Ik was verbaasd over zijn openheid en zei toen zachtjes: “Hi, my name is Anna,” en ik glimlachte kleintjes naar hem. Ik probeerde niet langs hem te kijken maar het lukte niet en ik zag dat hij naar me keek. Snel keek ik weer naar de jongen die naast me zat.
“Nice to meet you!” zei hij met een glimlach en ik knikte alleen maar even snel voordat ik weer voor me uit keek.
De lichten in de zaal gingen uit en de spotlichten schenen fel op het podium. In mijn ooghoeken zag ik wat oplichten en ik keek naar Niall.
Hij had zijn telefoon in zijn hand en las een berichtje wat hij had ontvangen. Nieuwsgierig keek ik op zijn scherm en zag twee woorden staan: “Switch chairs!”. Niall grinnikte even in zichzelf en keek toen naar mij. Geschrokken keek ik weer naar het podium en deed alsof ik niets gezien had. Niall was ondertussen snel een berichtje aan het typen en even later lichtte zijn scherm weer op.
Met heel veel moeite bleef ik voor me uit kijken naar het podium waar inmiddels twee mensen op waren verschenen.

Reacties: