Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze] » Three
Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]
Three
Het meest van de show ging in een flits voorbij. Ik moest toegeven dat ik het naar mijn zin had, de mensen die de awards moesten uitreiken hadden leuke verhaaltjes met veel humor. Ik was bijna vergeten wie er naast me zaten, totdat ze stilletjes opstonden en door een deur aan de zijkant van het podium gingen. Ze gingen zich vast klaarmaken voor het optreden.
Na nog twee uitgereikte awards werd One Direction aangekondigd en de jongens kwamen op.
Ik had de opkomst van de jongens niet gevolgd. Meestal stond X-Factor thuis wel aan maar zodra ik door had dat híj mee deed ging ik expres op mijn kamer zitten als het opstond. Natuurlijk had ik liedjes van hen gehoord en - stiekem - kon ik de meeste liedjes van ze woord voor woord meezingen.
Daar stond hij dan voor me, na hem drie jaren ontweken te hebben, was hij nu nog geen vijf meter van me vandaan. Ik zag dat hij naar mij keek en ik kon niet anders dan terugkijken. Ik voelde de oude gevoelens die ik voor hem had weer naar boven komen en balde mijn vuisten om deze tegen te gaan.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik Ed Sheeran verward kijken van hem naar mij en ik keek snel naar de grond. Eindelijk begonnen de jongens met hun lied en ik durfde weer op te kijken. Ik herkende het liedje meteen: “Live While We’re Young.”
Snel pakte ik mijn telefoon uit mijn zak en stuurde Isa een berichtje dat ze het helaas mis had en hij mij wel herkende.
Ik keek links van me en besefte me dat ik Alicia bijna was vergeten. Ze keek met grote ogen naar het podium en zong mee met het liedje. Ik glimlachte in mezelf en was blij dat zij het zo naar haar zin had. Ik richtte mijn aandacht weer op het podium en stiekem genoot ik ook erg van het optreden en vond ik het veel te snel voorbij gaan.
Toen de jongens het podium afliepen onder luid gejuich en geklap keek hij mij weer aan en ik hem en ik zuchtte toen hij uit het beeld verdween.
De Awardshow ging rustig verder en na nog een award kwamen de jongens weer terug naar hun plaats. Ik zag dat Niall en hij nog wat aan het klieren waren en even spookte door mijn hoofd dat hij naast mij wilde gaan zitten. Gelukkig was Niall weer de eerste die zat, naast mij. Het leek me netjes om wat te zeggen over het optreden maar ik durfde niet zo goed en piepte daarom tegen Niall: “Super optreden,” en ik voelde me helemaal rood worden.
Niall keek me aan en grijnsde breed naar me, “Dank je wel!” zei hij zachtjes en hij keek me onderzoekend aan. Oh help, dacht ik in paniek, zou hij wat over me verteld hebben aan zijn bandleden?
“Ben je een fan?” vroeg Niall. Ik keek hem even aan. Was ik een fan? Ja, ik kende al hun liedjes maar ik wist niet eens de namen van alle bandleden… Ben je dan een fan?
“Ik vind jullie muziek erg leuk en ken de meeste liedjes,” zei ik en ik was opgelucht dat ik een normaal antwoord wist te produceren. Niall was echt makkelijk om aardig te vinden. Hij glimlachte stralend en iets in zijn stem stelde me gelijk op mijn gemak.
Niall lachte weer naar me en knikte alsof hij wist wat ik bedoelde. “Dat is een van mijn favoriete liedjes,” vertelde hij me. “Ja, dat snap ik.. Ik zou echt nog lang niet oud willen worden, verschrikkelijk!” flapte ik eruit en Niall keek me met een grote grijns aan. “Inderdaad, ik moet er ook nog niet aan denken.” Ik grijnsde terug en keek daarna weer geïnteresseerd naar het podium.
Ik was verbaasd om mezelf dat ik zo’n opmerking kon maken tegen een vreemde en ik kreeg een glimlachje op mijn gezicht. Ook had ik nog geen enkel moment de neiging gehad om het boek te pakken wat ik in mijn tas had gestopt. Meestal als ik me ongemakkelijk of opgelaten voelde pakte ik een boek en ging ik gewoon zitten lezen. Ik kon mezelf heel goed afsluiten van de buitenwereld en als ik eenmaal aan het lezen was zat ik echt in mijn eigen wereldje en kon niets of niemand mij storen.
Uiteindelijk werd de laatste award gepresenteerd en hiervoor was One Direction ook genomineerd. Na een klein gesprekje tussen de twee presentatoren werd de winnaar bekend gemaakt: One Direction. De jongens naast me juichten hard en gaven elkaar high fives waarna ze opstonden en richting het podium liepen.
Na het aannemen van de award verdwenen ze aan de zijkant van het podium en kwamen ze niet meer terug de zaal in. De show werd afgesloten en iedereen klapte.
“Wauw,” zei Alicia “dat was echt super! En nu gaan we ook nog One Direction ontmoeten!” ze zat te stuiteren op haar stoel en Ed moest lachen. “Nou nou, laten we maar eens richting de goede ruimte gaan,” zei Ed met een glimlach.
Alicia stond gelijk op en moest moeite doen om niet te gaan springen. Ed ging voor en we liepen de zaal uit. We liepen door een hal en aan het eind daarvan stonden twee grote mannen. Ed liet drie pasjes zien en we mochten zo doorlopen.
Reacties:
MELDINGG BTW haha 
Leuk!! Yeah ik ga straks lezen