FanFic.nl

Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]

Four

“Kunnen we misschien nog even naar de wc?” vroeg ik aan Ed,
“Natuurlijk, ik laat even zien waar die zitten,” zei Ed en we liepen de gang door totdat we bij de toiletten waren.
Alicia en ik gingen naar binnen en naar de wc. Tijdens het handen wassen keek ik even in de spiegel en ik zag een meisje met grijze ogen en een bos bruine krullen terug kijken. Ik glimlachte even naar mezelf en ik hoorde Alicia lachen hierom.
“Wat?” zei ik grijnzend terug, “Ben je je mooiste glimlach aan het oefenen?” vroeg ze en ze grijnsde naar me.
“Ja, ik moet toch goed voor de dag komen hè,” Alicia was drie jaar jonger dan ik was en had blond haar en bruine ogen. We waren in alles enorme tegenpolen, ik was bijna 1,75 m en zij was net 1,60. Ze was nu iets meer dan een jaar samen met mijn broertje Sam maar ik had haar niet vaak bij ons thuis gezien nog. Waarschijnlijk kwam dit omdat mijn broertje en mijn vader helemaal niet met elkaar door de bocht konden. Mijn vader had drie jaar geleden een ongeluk gehad en was hierdoor invalide geworden. Daarom zat hij nu altijd thuis en kwam hij maar weinig uit het huis en kon hij soms wat knorrig zijn, vooral tegen Sam.
Mijn moeder was een succesvolle zakenvrouw en kwam altijd laat thuis. Soms was ze ook een aantal dagen weg, op zakenreis. Mijn vader had altijd begeleiding nodig en daarom woonde er een verpleger bij ons in.
“Zit mijn haar een beetje goed?” vroeg Alicia en ze bekeek zichzelf in de spiegel. “Ja,” zei ik “het zit prima, ik zou willen dat mijn haar zo goed zou zitten,”
“Doe niet zo gek!” zei ze lachend, “Iedereen op school is juist hartstikke jaloers op jouw haar, wist je dat niet?” Ik moest nu ook lachen. “Die zijn gek,” zei ik, “het zit nooit zoals ik zelf wil,”
“En toch zit het altijd goed,” zei Alicia lachend. “Zeg jij,” zei ik plagend en ik stak mijn tong uit. We liepen de wc uit en Ed stond al op ons te wachten.
“Let’s go!” zei hij lachend en we liepen verder de hal door. Al snel kwamen we in een kamer waar twee banken stonden en een tafel met daar omheen zes stoelen.
“Ik denk dat het nog vijf minuutjes duurt voordat ze er zijn,” zei Ed en hij gebaarde dat we konden gaan zitten. “Ik ga nog even wat mensen gedag zeggen en dan kom ik jullie over een uurtje weer halen voor de afterparty,” zei hij en hij verliet de kamer met een grijns. Niet snel daarna kwamen nog twee meiden de kamer binnen en ze zagen er beide heel zenuwachtig uit. Alicia ging gelijk op ze af en al snel waren ze in gesprek over welk bandlid nu hun favoriet was. Ik zuchtte en ging aan de tafel zitten. Ik pakte mijn boek uit mijn tas en sloeg het open waar ik was gebleven. Al snel zat ik in een andere wereld en hoorde ik de stemmen van de drie meiden niet meer. Veel tijd om te lezen had ik alleen niet.
Alicia kwam naast me staan “Doe nou gezellig!” zei ze met een glimlach en ik keek op. Ik glimlachte naar haar en sloeg mijn boek dicht. Vanuit de hal hoorden we voetstappen dichterbij komen en ik hoorde iemand sissen: “Ik zweer je het, dat is d’r!”
Ik slikte en wist meteen wie dat had gezegd. De jongens kwamen de hoek om en de andere drie meiden liepen gelijk op hém af. Ik glimlachte even en zag dat Niall op me af kwam lopen. “Hey,” zei hij met een scheve glimlach “Ik had niet verwacht jou hier te zien,”
Ik lachte even naar hem en zei: “Ik had eigenlijk ook niet echt verwacht hier te zijn, maar hier ben ik dan toch,” Niall lachte naar me, “Hoezo niet dan?” vroeg hij en ik leg hem uit dat ik niet wist dat dit ook bij de wedstrijd hoorde.
Niall grinnikte even en keek toen naar het boek wat ik nog in mijn handen had. “Duurde het zo lang voordat we er waren?” vroeg hij lachend, “Nee, ik lees gewoon graag,” zei ik met een glimlach en ik stopte het boek snel weg in mijn tas.
“Wacht even…” zei Niall terwijl hij van mij naar mijn tas keek waar ik net het boek had ingestopt. “Ben jij diegene die gewonnen heeft vanwege de wedstrijd?” Ik knikte.
“Wauw!” zei hij enthousiast. “Dat verhaal was echt geweldig!” Ik kreeg voelde dat ik rood werd maar er verscheen toch een glimlach op mijn gezicht.
“Dank je wel,” zei ik wat verlegen. “Dus jij hebt hem ook gelezen?” In mijn gedachten gaf ik mezelf een klap voor mijn hoofd, natuurlijk had hij het gelezen, anders wist hij niet van het verhaal, doos.
“Ja natuurlijk, de hele band zat in de jury, we hebben het allemaal gelezen,” zei Niall en hij kreeg een nog bredere grijns op zijn hoofd. Ik wilde op hem reageren maar toen, toen zag ik hem op me af komen lopen.

Reacties: