Hoofdcategorieën
Home » One Direction » He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND] » Hoofdstuk 26
He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]
Hoofdstuk 26
Sharon Wodner POV
De weken verstrijken en Harry en ik worden closer en closer. Hij heeft me nog niet gevraagd of ik zijn vriendin wil zijn, maar ik weet zeker dat dat niet lang meer duurt. Ook de meiden en ik zijn hechte vriendinnen geworden. We shoppen veel samen en kletsen honderduit. Daardoor sta ik vaker in bladen en ook herkenbaar als mij, Sharon. Ik maak me er eigenlijk geen zorgen om. Ze zijn nog niet aan het speculeren of zo. Een paar dagen geleden heb ik lenzen genomen en dat bevalt me eigenlijk prima. Ik ga ook weer naar school, samen met Niall. Ook Harry, Liam en Zayn gaan weer naar school. Louis zit dan de hele dag alleen thuis, maar ik heb niet het idee dat hij zich verveelt. Op school herhalen we veel, omdat het ons examenjaar is. Uiteindelijk is het dan zover. De examens.
Het is doodstil in huis. Te stil eigenlijk en dat is waarschijnlijk de reden dat Louis het huis deze weken ontvlucht. Hij kan niet tegen stilte. Iedereen zit te leren voor zijn laatste examen. Mijn gedachten schieten langs de examens die ik al heb gehad. Ze gingen, gelukkig, allemaal goed en ik ben benieuwd naar de uitslagen. Ik zucht en richt me op mijn wiskunde boek. Gadver, wat haat ik dat vak zeg. Met moeite worstel ik me door de stof heen. ‘Ik kan het niet meer aan!’ gilt Harry terwijl hij mijn kamer binnenstormt. Ik schrik op en kijk hem met grote ogen aan. ‘Harry, wat bedoel je?’ Hij loopt naar me toe en legt zijn handen aan beide kanten van mijn gezicht. Snel werp ik een blik op zijn ogen, nop, die zijn nog gewoon groen. Mooi zo. ‘Wat bedoel je nou, Harry?’ Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. ‘Ik kan het niet meer aan om me maar dagen op te sluiten zonder jouw te zien.’ Ik bloos en glimlach. ‘Awhh, dat is echt schattig.’ Hij knarst met zijn tanden. ‘Dat is niet schattig, dat is verschrikkelijk vervelend. Ik wil je kunnen aanraken, je zachte lippen op de mijne voelen.’ Ik giechel en leun met mijn voorhoofd tegen die van hem. ‘Nou, je raakt me al aan en aan dat andere is maar een ding te doen.’ Hij glimlacht en plaatst zijn lippen op die van mij. Ik sla mijn armen om zijn nek en Harry verplaatst zijn handen naar mijn middel. Na een tijdje trek ik me terug. ‘ik moet echt weer verder leren, Harry.’ Hij knarst weer met zijn tanden. ‘Ik vind dit echt niet leuk.’ Ik zucht en knik. ‘Ik ook niet, maar we moeten nog maar één examen, dan zijn we klaar.’ Hij knikt en plaatst zijn lippen nog een keer op die van mij. ‘Succes dan maar.’ Ik grinnik en geef hem een zacht tikje op zijn neus. Hij gromt en loopt de kamer uit. Lachend schud ik mijn hoofd en richt me dan weer op het wiskunde boek. Nou Sharon, kom op. Je kan het.
Zingend en samen met Niall stap ik het appartement in. Klaar! Ik ben vrij. Owhh jehh. Ik loop rechtstreeks naar mijn kamer en gooi mijn tas in een verre verre hoek, waar ik hem niet kan zien. Dan loop ik naar de woonkamer en kijk Niall aan. Een brede grijns ligt op zijn gezicht en hij ligt languit op de bank. ‘We zijn vrij Sharon. We hebben onze middelbare school gewoon afgerond!’ Ik juich en hij juicht met me mee. ‘Dit voelt zo ontzettend goed. Geen gepest meer, geen school meer.’ Hij lacht en knikt. ‘Nou maar hopen dat we geslaagd zijn.’ Instemmend knik ik en plof neer op de andere bank. ‘Ik heb er wel vertrouwen in, jij?’ Hij knikt. ‘Ik ook wel.’ Ik glimlach en zak onderuit. ‘Wat gaan we doen?’ Hij haalt zijn schouders op en ik zucht. ‘Ik heb ook niks aan jullie.’ Hij lacht. ‘Dat hebben we ook nooit gezegd.’ Ik lach ook. ‘Nee, dat is waar.’ Voetstappen klinken in de hal en algauw staat Harry in de woonkamer. ‘Princes!’ roept hij blij en loopt snel naar de bank. Ik leg mijn hoofd op de leuning en kijk recht in het gezicht van Harry. ‘Hey Hazza.’ Hij glimlacht nog steeds en buigt zich naar voren. Al snel voel ik zijn lippen op die van mij. ‘Awhh,’ hoor ik Niall zeggen. We trekken ons terug en ik kijk Harry glimlachend aan. ‘Hoe ging je laatste examen?’ Hij komt naast me op de bank zitten en slaat een arm om me heen. Ik nestel me tegen zijn zij. ‘Nou?’ ‘Ik weet het niet. Voor mijn gevoel ging het wel goed, maar ik denk dat ik gewoon moet afwachten.’ Ik knik en voel zijn lippen op mijn kruin. ‘Zullen we vanavond uit eten gaan?’ vraagt Harry. Ik draai me op mijn rug en leg mijn hoofd op zijn schoot. ‘Wij tweeën?’ Hij knikt en ik zend hem een stralende glimlach. ‘Heel graag.’
Harry Styles POV
Nerveus sta ik in de woonkamer. Ik heb haar natuurlijk niet zomaar uit gevraagd. Nee, ik heb een hele goede reden. Vandaag ga ik haar vragen om mijn vriendin te zijn. Mijn hand klemt zich om het doosje, het doosje waar mijn verassing in zit. Het is een ketting met een hartje eraan. In het, doorzichtige, hartje zit een foto van ons tweeën. En nu maar hopen dat ze ja zegt. Ik schud mijn hoofd. Natuurlijk zegt ze ja, Styles. Niet zo negatief denken. Ik glimlach en friemel wat aan mijn krullen. Waar blijft ze nou? We gaan naar een nogal sjiek restaurant, je moet in avondkleding, maar volgens mij lijkt ze dat niet erg te vinden. Ik friemel nu nerveus aan mijn strik. Ohh, hoe zou ze eruit zien? Nog nooit ben ik zo nerveus geweest. Zou het zijn omdat ik deze keer mijn date echt echt leuk vind? Van haar houdt zelfs? Misschien wel. Ik ga op de bank zitten en speel wat met het doosje.
Hakken klinken in de gang. Snel stop ik het doosje in mijn zak en sta op. Niet veel later verschijnt Sharon in de woonkamer, een prachtige jurk siert haar lichaam. Haar anders krullende haar is nu gestijld en haar bril is vervangen door haar pas gekochte lenzen. Ze is voorzien van een lichte laag make-up, die haar natuurlijke schoonheid alleen maar meer bedrukt. Ze ziet er prachtig uit. Mijn mond valt open en ik loop naar haar toe. ‘Je ziet er prachtig uit, Sharon.’ Ze giechelt en ik leg een hand op haar middel. ‘Heel heel erg prachtig.’ Ze lacht. ‘Harry, dat is niet eens een goede zin.’ Ik lach ook en breng mijn mond richting haar oor. ‘Kan je voorstellen wat je met me doet,’ fluister ik in haar oor. Een rilling schiet over haar lichaam en ik glimlach. ‘Zullen we gaan?’ Ze knikt en pakt mijn hand. Ik grijns en leid haar naar de lift, samen stappen we in. Als we even later voor het gebouw staan slaat ze haar hand voor haar mond en kreunt. ‘Geen limo.’ Ik grijns en knijp in haar hand. ‘Wel een limo. Voor een speciaal meisje.’ Met haar sprankelende groene ogen kijkt ze me aan. ‘Awwh.’ Ik glimlach en help haar instappen. Zodra we zitten rijd de limo weg, naar de avond van ons leven.
Reacties:
Miep miep. *Next chapter*