FanFic.nl

He loves me?|| Harry Styles [AFGEROND]

Hoofdstuk 27

Sharon Wodner POV
We arriveren bij een sjiek restaurant en Harry helpt me met uitstappen. Hand in hand lopen we naar binnen en ik kijk mijn ogen uit. Zo mooi, zo duur, zo prachtig. ‘Een tafel voor twee? Op de naam Styles,’ zegt/vraagt Harry aan een man. De man knikt en gaat ons voor. Hij leidt ons naar een tafeltje in een stille hoek. Harry bedankt de man en schuift mijn stoel naar achter. Glimlachend ga ik zitten. Hij loopt naar de andere stoel en gaat ook zitten. ‘Heb ik al gezegd dat je er prachtig uitziet?’ Ik giechel en knik. Hij legt zijn hand op die van mij. ‘Ik hou van je, Sharon.’ Ik glimlach. ‘En ik van jouw, Haz.’ Een ober brengt ons de kaart en we bestellen alvast een wijntje. Terwijl ik op mijn lip bijt, scan ik de kaart. ‘Alles klinkt zo lekker,’ zeg ik zuchtend. Ik kijk naar Harry en zie dat hij knikt. ‘Inderdaad. Ik kan niet kiezen.’ Zuchtend bekijk ik de kaart nog eens. ‘Ik denk dat ik gewoon een random gerecht kies, wat jij?’ vraagt Harry. Ik knik instemmend. ‘Dat lijkt me inderdaad het beste.’ We kiezen allebei en gerecht en geven het op bij een ober. Geduldig wachten we op het eten, onderwijl kletsen over van alles. ‘We moeten binnenkort beginnen met het inzingen,’ zegt Harry verdrietig. Ik glimlach lichtjes. ‘Waarom moet je daar verdrietig om zijn? Je blijft nog steeds in London.’ Hij schud zijn hoofd. ‘We moeten naar Zweden.’ Geschokt staar ik hem aan. ‘N..nee.’ Hij knikt verdrietig. ‘Ja.’ Ik schud mijn hoofd en kijk hem dan glimlachend aan. ‘Laten we dan genieten van de tijd die we nog hebben.’ Ik knikt en de ober brengt ons eten.

Nadat we ons hoofdgerecht op hebben bestellen we nog een nagerecht. ‘Ik moet even naar het toilet.’ Harry knikt en ik sta op. Rustig loop ik naar de wc en stap naar binnen. Als ik even later weer terug kom bij de tafel staat er een zwart doosje op tafel. Verbaasd ga ik zitten en kijk naar het doosje. ‘Haz, wat is dit?’

Harry Styles POV
‘Haz, wat is dit?’ vraagt ze. Ik glimlach en pak het doosje op, dan ga ik op een knie voor haar zitten. Ze slaat haar handen voor haar mond. ‘Je gaat toch niet doen, wat ik denk dat je gaat doen?’ Lachend schud ik mijn hoofd. ‘Daar zijn we nog niet klaar voor, maar ik wil je wel iets anders vragen.’ Ze knikt en ik haal diep adem. ‘Lieve Sharon, we kennen elkaar nu al flink wat maanden en ik ben stapelverliefd op je. We zijn ontzettend hecht en daarom, lieve Sharon, wil ik je vragen. Wil je mijn vriendin zijn?’ Ik klap het doosje open en een traan loopt over haar wang. ‘Heel graag, Haz,’ fluistert ze en ik grijns breed. Met een soepele beweging sta ik op en hang de ketting om haar nek, dan plaats ik een zoen op haar lippen. ‘Ik hou van je.’ ‘En ik van jou,’ zegt ze glimlachend.

Sharon Wodner POV
Hand in hand lopen we het appartement in. Acht paar stemmen komen ons tegemoet. ‘Waar zijn ze dan?’ Ik herken de stem van Perrie. ‘Ze zijn uiteten,’ zegt Niall rustig. ‘Zou hij..?’ vraagt Ivana. Ik kijk Harry aan en we glimlachen. We stappen de woonkamer in. ‘Wat is er aan de hand?’ vragen we in koor. Ze kijken op en glimlachen breed als ze ons zien staan. ‘De tortelduifjes zijn thuis hoor!’ roept Niall enthousiast. ‘En en en?’ vragen de meiden enthousiast. Zayn zit rustig op de bank en geeft me een glimlach. Ik glimlach terug. ‘HEE!’ roep ik hard. In één klap zijn ze stil. ‘Harry heeft jullie wat te vertellen,’ zeg ik grijnzend. Hij pruttelt wat en keert zich dan tot de anderen. ‘Ik heb aan Sharon gevraagd of ze mijn vriendin wilt zijn en ze heeft ja gezegd.’ Ze juichen en ik word bedolven door de anderen meiden. Ik lach en ze knuffelen me stevig. ‘Gefeliciteerd!’ roepen ze en ik lach weer. ‘Bedankt meiden,’ zeg ik glimlachend. Harry wordt op zijn beurt door de jongens bedolven en ik glimlach. ‘Dan gaan we maar weer. Zien we je morgen op het vliegveld?’ Niet-begrijpend kijk ik ze aan. ‘Vliegveld?’ Perrie knikt. ‘Heeft Harry je dat niet verteld? Ze vertrekken morgen naar Zweden.’ Met open mond draai ik me naar Harry. ‘Nee dus,’ fluistert Perrie, ‘kom meiden we gaan.’ Ze sluipen de woonkamer uit en verdwijnen. ‘MORGEN!’ gil ik woedend. Hij knikt schaapachtig en ik grom. ‘Dat had je wel wat eerder mogen zeggen, sukkel!’ Hij krimpt ineen en ik loop boos naar mijn kamer.

Morgen, morgen vertrekt hij naar zweden en ik weet niet eens voor hoelang! Ik kleed me om en ga op mijn bed liggen. ‘Sharon?’ vraagt Harry met een klein stemmetje. Ik ga rechtop zitten en kijk hem woedend aan. ‘Wat?’ bijt ik hem toe. Hij zucht en komt naast me zitten. ‘Het spijt me, oke? Kan je het me vergeven?’ Ik kijk hem aan. ‘Voor hoelang?’ fluister ik. ‘Twee maanden.’ Ik slik en laat me tegen zijn zij aanvallen. ‘Ik vergeef het je.’ Hij zucht opgelucht en slaat zijn armen om me heen. ‘Sorry dat ik het niet eerder heb gezegd, sorry.’ Ik zucht en draai me naar hem toe. ‘Het is al goed, Haz.’ En ik plaats mijn lippen op die van hem. Enthousiast stort hij zich in de zoen. Mijn handen glijden naar de knoopjes van zijn overhemd en beginnen ze langzaam los te knopen. Zijn handen glijden ruw naar de onderkant van mijn shirt en ik open mijn ogen. ‘Haz.’ Hij kijkt me aan, ogen zwart, wenkbrauwen gefronst. Ik leg mijn beiden handen op zijn gezicht. ‘Haz, kom terug. Ik wil dat je je dit herinnert.’ Ik kijk hem diep in zijn ogen en de zwarte kleur begint langzaam weer weg te trekken. Hij knikt en dit keer glijden zijn handen voorzichtig, aarzelend zelfs, naar de onderkant van mijn shirt. Ik kijk hem aan en leg mijn handen op zijn wangen. 'Ik hou van je, oke?' Hij knikt en zijn vingers krullen zich onder de onderkant van mijn shirt. Hij trekt het over mijn hoofd en ik schuif zijn overhemd van zijn schouders. ‘Het spijt me,’ zegt hij tussen de zoenen door. Ik glimlach. ‘Je bent al vergeven.’ Hij knikt en we zoenen weer.

Reacties: