FanFic.nl

They are dangerous|| Zayn Malik {samen met DjMalikjuh}[Afgerond]

>31<

Zayn
Evan vertrekt en ik richt mijn blik weer op Avelin. Ze ligt er vredig bij, het is dat ik beter weet anders zou ik denken dat ze gewoon slaapt. Maar helaas. Ik zucht diep en pak haar hand vast. Langzaam draai ik met mijn duim rondjes op haar hand, maar er komt geen reactie. Mijn ogen beginnen te branden en al snel lopen de eerste tranen over mijn wangen. Ik doe niet eens de moeite om ze weg te vegen, er zullen nieuwe blijven komen. De deur gaat krakend open en ik kijk op. Dit keer veeg ik wel mijn tranen weg en herken ik Carlsen. Hij kijkt op van zijn klembord en blijft stilstaan. ‘Zayn, hee. Wat doe jij hier?’ Een traan loopt weer over mijn wang en ik gebaar naar Avelin. ‘A-velin ligt hier. J-je weet wel. Da-dat meisje dat bi-bij me was, toen i-ik hier kwam,’ zeg ik tussen zachte snikken door. Carlsen loopt naar het bed en bekijkt Avelin’s gezicht. ‘Nu je het zegt.’ Ik snik weer en richt mijn blik op haar gezicht.

Carlsen doet een paar onderzoekjes en schrijft wat dingen op zijn klembord. ‘Ze is stabiel en buiten levensgevaar,’ Ik zucht diep en veeg mijn tranen weg. ‘Kan je zeggen wanneer ze wakker word?’ Hij schud zijn hoofd en ik spring op. Woedend gooi ik de stoel omver. ‘WAT BEN JE NOU VOOR FLUT DOKTER?!’ Ook de anderen stoelen in de kamer vliegen al snel door de ruimte. Carlsen blijft gewoon rustig en komt naar me toe. Zodra hij zijn hand op mijn schouder heeft gelegd barst ik in tranen uit en verberg mijn gezicht in zijn schouder. Hij klopt onhandig op mijn rug en trekt een stoel overeind, dan plant hij mij erop. ‘Het komt wel goed, Zayn. Ze is sterk, luister maar naar haar hartslag.’ Met betraande ogen kijk ik hem aan. Medelevend kijkt hij terug. ‘Ik laat je wel even alleen, oke? Huil zoveel als je wilt, knul. Niemand verwacht van je om sterk te blijven.’ Ik knik en hij geeft me een klopje op mijn schouder, dan verdwijnt hij. Ik zucht diep en trillerig, terwijl de tranen blijven stromen. Het lucht op en ik voel langzaam alle stress mijn lichaam verlaten. De stoel waarop ik zit verschuif ik naar het bed en ik pak Avelin’s hand weer. ‘Word snel wakker, alsjeblieft.’

Avelin
Het eten was super lekker en nu zitten we op de veranda. Zayn zit in een van de schommelstoelen en ik lig in de hangmat. Charlie ligt op mijn buik te slapen en gedachteloos aai ik hem. Het hout kraakt en ik draai mijn hoofd. Zayn loopt naar binnen en komt even later terug met een gitaar. Hij settelt zich weer in de stoel en tokkelt wat op de gitaar. Geïnteresseerd kijk ik hem aan en een klein glimlachje verschijnt op zijn gezicht. Terwijl hij nog naar de gitaar kijkt, zegt hij: ‘Ik weet dat je kijkt, Avelin.’ Een blos maakt zijn weg naar mijn wangen en ik richt mijn blik op de slapende Charlie. Hij grinnikt en begint een deuntje te spelen. Snel zingt hij zachtjes een van mijn favoriete liedjes, a thousand years van Christina Perri. Zijn stem klinkt prachtig, bijna door de engelen geschapen. Het kan zijn dat ik daar iets overdrijf, maar hee. I love him, dan mag het. Ik schrik van mijn eigen gedachten. Hou ik echt van hem? Zo snel al? Al snel kom ik met een antwoord, ja. Ik hou van hem. Hij mag dan anders zijn, maar iets in hem trekt mij naar hem toe. En dat moet iets zeggen, toch? Anders zou ik hem nooit leuk vinden. Ik glimlach en luister naar zijn stem.

Als hij klaar is klap ik zachtjes en hij lacht. ‘Zo goed was het niet hoor, stop maar met klappen.’ Ik verplaats Charlie en stap uit de hangmat, dan loop ik naar hem toe. Hij legt de gitaar aan de kant en ik ga op zijn schoot zitten. ‘Dat was het wel, Zayn. Dat was echt heel goed. Je hebt een prachtige stem.’ Hij schud zijn hoofd. ‘Dat was het niet. Kom op, Avelin. Ik kan niet zingen.’ Met beiden handen pak ik zijn hoofd vast en dwing hem om mij aan te kijken. ‘Zeg je dat omdat je dat echt gelooft of zeg je dat omdat je het niet wilt?’ Hij is stil en kijkt me aan, dan slaat hij, zover als dat kan, zijn blik neer. ‘Omdat ik het niet wil,’ fluistert hij uiteindelijk. ‘Waarom wil je het niet?’ vraag ik nieuwsgierig. Ik haal mijn handen van zijn gezicht en plaats ze in mijn schoot. Zijn armen wikkelen zich om mijn middel en ik rust mijn hoofd op zijn schouder. ‘Omdat, omdat ik bang ben. Denk ik.’ Met een hand pak ik die van hem vast en verstrengel onze vingers. ‘Voor wat ben je bang?’ Hij zucht en kijkt naar onze verstrengelde handen. ‘Voor afwijzing, denk ik. Badboys en muziek, dat gaat nooit samen. Toch?’ Ik kijk op en ontmoet zijn blik. ‘Nee, niet echt, maar jij bent geen badboy.’ Hij lacht en schud zijn hoofd. ‘Dat ben ik wel, Avelin. Dat weet je best.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Nee,’ zeg ik stellig, ‘Jij bent geen badboy. Badboys zouden nooit een hondje voor een meisje zoals ik kopen, die zouden nooit een liedje voor een meisje zingen, die zouden mij nooit leuk vinden.’ Ik fluister het laatste en richt mijn blik op het donkere veld. ‘Iedereen zou jou leuk vinden,’ zegt Zayn. Ik kijk hem weer aan en hij kijkt liefdevol terug. Hij glimlacht en plaatst een kusje op mijn neus. Ik giechel en Zayn lacht. ‘Zullen we gaan slapen?’ Ik knik en Zayn staat op, mij in zijn armen. Ik lach. ‘Zet me neer, Zayn!’ Hij schud zijn hoofd en loopt het huisje in.

‘Charlie!’ roept hij. Niet veel later komt Charlie het huisje in gewaggeld en sluit Zayn de deur. Hij loopt door naar de slaapkamer en zet me neer op het bed. Charlie komt de kamer binnen en springt op mijn schoot. ‘Waar slaapt hij normaal?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘In de keuken.’ ‘Dan breng ik hem even naar de keuken.’ Zayn knikt en ik loop de slaapkamer uit. In de keuken plaats ik Charlie in zijn hok en geef hem nog snel een kusje op zijn hoofd. ‘Slaap lekker, Charlie.’ Ik krijg een klein schattig blafje als antwoord en loop dan weer terug naar de slaapkamer. Zayn trekt net zijn shirt uit en ik staar naar zijn rugspieren. Bij elke beweging die hij maakt zie je ze duidelijk en ik moet mijn best doen om niet te gaan kwijlen. Hee, don’t judge. Ik ben ook maar een meisje. ‘Hey Avelin,’ zegt hij terwijl hij zich omdraait. Hij grijnst en ik bloos. Het shirt gooit hij naar me toe. ‘Hier, trek aan. Dan kunnen we gaan slapen.’ Ik bloos nog meer en Zayn stapt het bed in, enkel in een joggingbroek. Snel kleed ik me om, mijn rug naar het bed en loop dan naar het bed toe. Zayn slaat de dekens open en ik stap in bed. Zayn slaat zijn armen om me heen en ik laat mijn lichaam tegen het zijne aanrusten. Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en fluistert zachtjes: ‘Slaap lekker, Avelin.’

Reacties: