FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|11|

Lies
De weken in Amerika gaan voorbij. Tom spreek ik niet meer. Hij probeert zich te verontschuldigen maar ik luister er nooit naar. Dit vergeef ik hem nooit. Felix ben ik ondertussen bijna vergeten. Meestal denk ik niet meer aan hem maar wel aan Zelia. Bill heb ik al beter leren kennen. Hij is echt een toffe gast. Spijtig genoeg heb ik dat maar laat ontdekt. De vriend die ik eerst in Tom had gevonden, heb ik nu in Bill gevonden.
Zuchtend loop ik naar de deur als er op geklopt wordt. “Ja?”� vraag ik zonder diegene aan te kijken die voor mijn deur staat. “Lies, ik wil met je praten.”� Tom loopt mijn kamer in en doet de deur toe. “Tom, ik wil niet met je praten.”� Ik open mijn deur terug en wil Tom naar buiten werken maar het helpt niet, hij blijft in mijn kamer en daar zal ik niks aan kunnen veranderen. “Lies, je moet met me praten. Ik wil niet dat je me negeert en daar heb ik zeker mijn redenen voor.”�“En wat mogen die redenen dan wel niet zijn?”� onderbreek ik hem. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem afwachtend aan. “Dit.”� Hij komt op me afgelopen, duwt me tegen de muur en drukt zijn lippen op de mijne. Eindelijk, denk ik bij mezelf maar ergens heb ik toch de moed om hem weg te duwen. “Ik kan het niet, Tom.”� mompel ik.“Waarom niet?”� Hij kijkt me niet-begrijpend aan. Ik zucht even. Zou ik het hem vertellen? Ik heb het hem eigenlijk nog altijd niet vergeven. En dit is mijn grootste geheim. Dat deel ik niet zomaar met iedereen.

Misschien moet ik het hem wel vertellen. Die kus betekende wel degelijk iets voor mij. En dan bedoel ik echt iets. Het was niet zomaar een kus. Er kwamen gevoelens aan te pas, echte diepe gevoelens. Gevoelens die ik niet snel voor iemand voel. Gevoelens die ik zelfs niet voor Felix voelde. Misschien moet ik het toch vertellen. Als ik meer voor Tom voel dan dat ik ooit voor Felix voelde…Dan zal het wel goed komen zeker. Dat hoop ik toch.
“Tom…kan ik je vertrouwen?”� vraag ik onzeker. “Ja, natuurlijk. Dat weet je toch.”� antwoordt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. “Nee, dat weet ik niet! Ik vertrouwde je maar jij moest weer zonodig in mijn spullen snuffelen!”� Kwaad loop ik naar mijn balkon. Hoe kan hij zeggen dat ik hem kan vertouwen? Na wat hij gedaan heeft een paar weken geleden. “Lies, het spijt me.”� Ik voel dat Tom zijn armen rond mijn middel slaat. Kwaad sla ik ze weg. “Waarom moest jij die foto zien? Zeg mij dat eens!”� Ik zie dat Tom niet weet wat te zeggen. “Tom, ik wil het weten!”� roep ik kwaad en sla mijn armen over elkaar.“Ik wil je helpen, oké! Als jij mij ’s avonds belt en snikkend vraagt of ik naar je toe wil komen wil ik weten waarom! Ik kan er niet tegen dat mensen waar ik van hou wenen! Nu goed?”� antwoordt hij roepend en slaat wild met zijn armen. Geschrokken kijk ik hem aan. Zei hij dat nu echt? Dat hij van me houdt? Oké, hij heeft me net gekust maar volgens Gustav heeft hij dat wel met meerdere meisjes gedaan en dan bedoel ik tientallen. “Ik kan het niet…”� fluister ik en loop langs Tom mijn kamer terug in.

“Lies, alsjeblieft.”� hoor ik de smekende stem van Tom achter me. “Ik kan het niet, Tom! Begrijp dat dan.”� Snikkend plof ik op mijn bed en verstop mijn gezicht in een kussen. “Wil je dan niet dat ik je help?”� Ik voel dat Tom naast me komt zitten. “Wil jij me elke dag minstens 1 keer vasthouden terwijl ik me trillend, huilend en schreeuwend aan je vastklamp?”� vraag ik en kijk hem snikkend aan. Hij kijkt me niet-begrijpend aan. Dat had hij dus niet verwacht.
“Natuurlijk wil ik dat.”� Hij kijkt me even aan, slikt even en gaat dan verder. “Ik hou van je, Lies. Door jou heb ik ontdekt wat echte liefde is. Ik moet geen one night stands meer hebben. Ik hou oprecht van je. Voor mij maakt het niet uit dat je soms alleen wilt zijn of een knuffel nodig hebt, ik wil er voor je zijn. Ook als je aan je zusje denkt.”� Wat? Mijn zusje? “Welk zusje?”� vraag ik en kijk hem raar aan. Waar haalt hij dat nu weer?“Die foto. Was dat je zusje niet?”� Nu snap ik het. Tom denkt dat Zelia mijn zus is. En dat is totaal niet waar. Maar hetgeen hij net zei was wel verdomd lief. Dat moet ik wel toegeven. Nog nooit heeft iemand zoiets lief tegen me gezegd. Nee, ook Felix niet. Felix zei wel lieve dingen maar volgens mij meende hij dat nooit. Tom meende echt wat hij zei. Dat zag ik in zijn ogen.
“Nee, ze is niet mijn zus. Kijk eens naar de datum in mijn nek. 12 januari 2006. Het is een geboortedatum.”� “Dat kan toch. Het gebeurt wel meer dat ouders op latere leeftijd nog aan een kind beginnen.”� zegt Tom rustig.
“Tom…ze is mijn dochter.”�

Reacties: