FanFic.nl

Jij maakt me sterk |Harry of Niall? [pauze]

Eight

Eindelijk was het half vijf en was school afgelopen. Wat klasgenootjes gingen nog even de stad in met z’n allen maar ik sloeg het aanbod af. Ik voelde me stom dat ik zo zenuwachtig was om Harry weer te zien. Meestal als ik zenuwachtig was gebeurde er rare ongelukjes dus ik hoopte heel erg dat het vanavond zou meevallen.
Thuis aangekomen sprong ik nog even snel onder de douche om mijn haar te wassen en trok een zwarte skinny jeans en een rood bloesje aan. Snel deed ik mijn haar goed en deed een klein beetje mascara op.
Ik liep veel te snel de trap af waardoor ik er bijna afviel en er stak een hoofd uit een kamer rechts van de trap.
“Gaat alles wel goed?” vroeg Tobias, de verpleger van mijn vader lachend.
“Ik ben gewoon vrolijk,” zei ik met een grote glimlach en liep de laatste treden van de trap af. Tobias woonde sinds we in Londen woonden bij ons. Hij was nu geloof ik 24 jaar oud en heel eerlijk gezegd had ik toen hij net bij ons kwam wonen een enorme crush op hem.
Nu ik hem een stuk beter ken en hij altijd bij ons is, is hij meer als een broer voor me geworden. Ik kon altijd goed met hem lachen en praten, eigenlijk zelfs beter dan met Sam.
“Ohjee,” zei Tobias ook lachend, “Wat gaat er gebeuren dan?” en hij keek me met een grote grijns aan.
“Ik heb zo afgesproken met een vriend van vroeger,” legde ik uit en we liepen samen naar de keuken. Er ging een wenkbrauw omhoog bij Tobias en hij keek me geïnteresseerd aan.
“Nee nee, gewoon een vriend,” zei ik en ik gaf hem een klein duwtje tegen zijn arm aan.
“Oke oke!” zei Tobias lachend en hij stak zijn handen in de lucht.
“Wat eten we vanavond?” vroeg ik terwijl ik keek wat er in de koelkast lag.
“We gaan wat bestellen dus zeg maar waar je zin in hebt,” zei Tobias terwijl hij aan de keukentafel ging zitten.
“Ik hoef eigenlijk niets,” zei ik, “ik eet zo daar wel,” Oei, dat was een leugen, ik had de hele dag naast mijn ontbijtdrink nog niets door mijn keel gekregen van de zenuwen.
“Dan zijn het vanavond alleen je vader en ik,” zei Tobias en ik keek verbaasd op.
“Ik dacht dat ma vanavond voor het eten weer thuis zou komen?” vroeg ik hem.
“Ze heeft je vader gebeld om te zeggen dat ze pas morgenavond thuis komt,” zei Tobias en hij keek me meelevend aan. Ik zuchtte, “Het zal ook weer eens niet,” bromde ik en ik schonk wat melk in een beker en ging tegenover Tobias aan tafel zitten.
“Hoe laat moet je weg?” vroeg Tobias en hij keek op de klok. Het was alweer kwart voor zes.
“Om vijf over zes gaat mijn bus,” vertelde ik hem en ik nam een slok van mijn melk. Ik hield van melk.
“Ik wil je ook wel even brengen hoor,” zei hij met een glimlach. Ik moest lachen,
“Heb je niets te doen?” Tobias schudde zijn hoofd.
“Ik zou het wel fijn vinden,” zei ik eerlijk. Ik hield niet zo van bussen - en dat wist Tobias, op de een of andere manier kwamen er altijd rare mensen naast me zitten die hun hele levensverhaal aan mij gingen vertellen. Af en toe was dat wel leuk maar de laatste tijd werd ik er echt gek van.
Ik vertelde waar het was aan Tobias en hij zei dat we om kwart over zes zouden vertrekken. Het kwam hem wel goed uit, kon hij gelijk eten halen voor hem en mijn vader.
Ik bleef maar naar de klok staren en de tijd ging heel erg langzaam. Ik zuchtte en vroeg Tobias: “Heb je misschien iets om me af te leiden?” Tobias dacht even na en schudde toen zijn hoofd.
“Hoe gaat het op school?” vroeg hij en ik wist dat dit zijn poging was om me af te leiden.
“Ik vind het zo saai worden,” zei ik, “Ik wil mijn examens maken en iets doen wat ik écht leuk vind,” Tobias knikte.
“Ja, dat kan ik me voorstellen. Wil je nog steeds English Language and Literature studeren?”
“Nog altijd ja,” lachte ik, “Als ik mijn examens heb gehaald ben ik sowieso welkom hier in Londen. Al hoop ik dat ze me in Cambridge ook accepteren want daar zou ik het liefst willen gaan studeren,” Ik zei er niet bij dat ik graag het huis uit wilde en als ik in Londen zou blijven studeren zouden mijn ouders het nooit goed vinden dat ik op mezelf zou gaan wonen.
“Ja, dat zou natuurlijk geweldig zijn,” zei Tobias. We kletste nog even over de scholen hier in Engeland en ineens keek ik op de klok.
“Aaah, we moeten bijna weg,” zei ik en ik moest moeite doen om niet te gaan schreeuwen. Ik sprong van mijn stoel en trok mijn cowboylaarsjes aan. Daarna pakte ik mijn tas met mijn portemonnee, sleutels en boek en stond in de hal te springen tot Tobias eindelijk klaar was.
“Laten we maar gaan,” zei hij terwijl hij me zag springen. “Ik zou wel een jas mee nemen,”
Mijn ogen werden groot en ik rende naar de kapstok om mijn jas te halen.
“Gaaaan!” riep ik en ik liep achter Tobias het huis uit.

Tobias stopte voor het huis wat Harry had gezegd. Ik was verbaasd om te zien dat het huis groter was dan ons huis, niet omdat ik het niet had verwacht had integendeel. Ik had verwacht dat het een groot huis zou zijn maar, dit was immens voor één persoon.
“Wauw zeg,” zei Tobias zachtjes, “Wat een villa, wie is die vriend van jou wel niet?”
Ik had Tobias niet verteld dat Harry deel was van de band One Direction.
“Tsja,” zei ik, “Hij is best wel bekend. Ik vertel het je later allemaal wel, oke?”
“Is goed, veel plezier Anna,” zei Tobias en we gaven elkaar een knuffel. Ik stapte de auto uit en liep op het grootte huis af. Tobias toeterde even en reed weg. Ik zwaaide nog even naar hem en liep toen de trapje op voor het huis.
Ik slikte even en drukte toen op de bel. Het duurde even voordat er open gedaan werd en er stond een grote man voor de deur.
“Hi, I’m here to see-,” voordat ik mijn zin kon afmaken werd de deur al in mijn gezicht dicht gesmeten. Ik keek verbaasd naar de deur en drukte toen nog een keer op de bel. De deur bleef dicht. Ik pakte mijn mobiel uit mijn tas en stuurde Harry een berichtje.
Hey Harry, ik sta geloof ik voor de deur maar die werd net in mijn gezicht dicht gesmeten en nu wordt er niet meer open gedaan. Anna
Ik wist niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Ik keek wat om me heen en liep even het trapje af. Voordat ik weer terug was op het opstapje hoorde ik allerlei gerommel aan de deur. Snel nam ik de laatste treden naar boven en ik stond net weer voor de deur toen de deur opengezwaaid werd en Harry in de deuropening stond.
“Hoi Ann! Kom binnen!” zei hij vrolijk en hij ging aan de kant om mij binnen te laten, “Sorry, ik was Michael hier,” hij wees naar de grote man die net de deur in mijn gezicht had gegooid, “Vergeten te vertellen dat je kwam, hij dacht dat je een fan was ofzo,”. Ik liep naar binnen en ik moest mijn moeite doen om niet oeeh en aah te gaan zeggen. De hal waarin we stonden was echt ontzettend mooi en luxe.
“Wauw,” zei ik toch terwijl ik de hal rond keek. Harry moest lachen om mijn gezicht.
“Jemig, ik weet wel wat ik moet gaan doen als ik ook in zo’n huis wil gaan wonen,” zei ik met grote ogen.
“Ja, ik ook,” zei Harry, “Een bestseller schrijven óf een rijke vent trouwen,” We moesten allebei lachen en het voelde weer als vanouds. Ik doelde inderdaad op een bestseller schrijven.
“Je weet het nog,” zei ik verrast en ik keek hem verbaasd aan.
“Lieve Ann, je denkt toch niet dat ik gelijk alles ben vergeten omdat we elkaar even niet gesproken hebben,” zei hij hoofdschuddend. Ik haalde mijn schouders op.


Laat me weten wat je er van vond! Vind ik namelijk heel leuk om te lezen

Reacties: