FanFic.nl

Nobody is perfect, until you fall in love with them - Zayn Malik.

006 - We’re making all the same mistakes.

Zayn Javadd Malik

‘Zayn, we gaan!’ Ik kijk op naar Perrie. Met haar armen voor haar romp gekruist kijkt ze me aan. ‘Sain niet weg, Sain spelen’ Nathan kijkt boos naar Perrie. ‘Zayn gaat wel weg’ Gromt Perrie. Met een pruillipje kijkt Nathan naar me. ‘Sorry kleine man, zullen we snel weer een keertje samen spelen?’ Ik til hem hoog in de lucht. Nathan schaterlacht. ‘Ga maar gauw naar Liam en Danielle’ ik zet hem in de woonkamer neer. ‘Lads, tot snel’ Ik zwaai bij mijn woorden. ‘Wat is er met dat kind?’ vraagt Perrie me zodra ik de deur dichttrek. ‘Eh, iemand moet op hem letten, en ik vond het leuk!’ beantwoord ik haar verbaasd. ‘Wat is het probleem?’ ‘Het probleem, Zayn Malik, is dat we met zijn allen een film gingen kijken.’ Sist Perrie naar me. ‘Jezus Perrie, dit slaat echt nergens op.’ Ik rol met mijn ogen. ‘En daarbij, was jij de eerste die naar hem toe rende toen Danielle hem had’ ‘Juist, toen Danielle hem had. Jij hoeft toch niet op een onbekend kind te passen’ Zuchtend kijk ik Perrie aan. ‘Het maakt toch niets uit? Jij hebt toch gewoon die film kunnen zien zonder dat er iets vervelends aan de hand was?’ hoofdschuddend loop ik naar de auto. ‘Zayn, loop niet van me weg’ Perrie komt me achterna. ‘Ik loop niet weg van je, ik stap in de auto om naar huis te gaan’ een geïrriteerde zucht gleed over mijn lippen. ‘Zayn, doe niet-’ ik onderbreek haar. ‘Doe wat niet? Jij wilde gaan. Nu ga ik, en dan is het nog niet goed? Je moet kappen met deze onzin dame!’ Ik voel mezelf boos worden. Nadat ik op de bestuurdersstoel ben gaan zitten, stop ik de sleutel in het contact en start de motor. Ongeduldig wacht ik tot Perrie op de bijrijderstoel gaat zitten. ‘Schat, I’m sorry.. Zullen we vandaag anders lekker uit eten gaan?' Perrie sluit de deur achter haar woorden. ‘Nee, geen zin in’ mijn antwoord klinkt chagrijnig. ‘Oh, ik heb anders niet zo veel zin om-’ ‘Ik kook wel dan’ Onderbreek ik Perrie. Een zachte ‘o’ verlaat haar mond.

Als ik het wekkertje van de oven hoor, pak ik alvast twee borden. Ik haal de kip uit de oven, en verdeel het over de twee borden. ‘PERRIE!? ETEN IS KLAAR’ Ik hoor gestommel op de trap. In de deuropening blijft Perrie stilstaan met een stoute grijns op haar gezicht. Ze staat voor me met alleen een lingeriesetje aan. Normaal kan ik mezelf niet bedwingen, maar op dit moment doet het me niks. ‘Babe, ik heb gewoon honger. Kom lekker eten’ Ik zie de teleurstelling in haar ogen na mijn woorden. Ik ga alvast aan tafel zitten. ‘Zayn’ Een zeurende stem vult mijn oren. ‘Perrie, ga zitten en eet je kip’ ‘Ik wil geen kip, jouw kip is altijd droog’ Perrie kijkt verveeld naar haar nagels. ‘Droog? Is mijn kip droog?’ Ze maakt een instemmend geluid. ‘Kijk eens dame’ Ik pak haar bord op, en loop ermee naar de kraan. Ik laat het water over haar bord stromen. ‘Natter kan niet, eet smakelijk’ Ik kletter haar bord terug op tafel, en loop langs haar heen. Wat doe ik hier eigenlijk nog? ‘I’m leaving’ Met drie treden tegelijk loop ik de trap op, om mijn spullen te pakken.

Reacties: