FanFic.nl

Nobody is perfect, until you fall in love with them - Zayn Malik.

007 -Girl I see it in your eyes, you’re disappointed.

Angel Leah James.

‘Nathan, eet je eten op!’ Geïrriteerd zit ik tegenover mijn zoontje aan tafel. ‘Nathan spelen met Sain’ Ik zucht. Hij heeft niet alleen mijn leven op zijn kop gezet, nu begint Nathan hem ook nog fantastisch te vinden. Na één middagje nota bene. De bel gaat. ‘Mama gaat nu de deur open doen, en Nathan gaat nu door eten’ Ik loop de gang in en open de deur. Verbaasd kijk ik in de bijna identieke ogen van Nathan. ‘Wat doe je hier?’ vraag ik afstandelijk. ‘Ik weet er van, ik wil niet weglopen voor mijn verplichtingen’ Zayn kijkt naar de grond. ‘Hoe weet je waar ik woon?’ Zayn zucht. ‘Liam..’ ‘Mama?’ Verdomme. Nathan is de gang in gekomen. ‘SAIN!’ Zayn grinnikt. ‘Kom dan kerel’ Hij steekt zijn armen uit, waar Nathan niet snel genoeg in kan springen. ‘Nou, kom maar binnen dan. Nathan, jij moet eerst je eten op eten!’ Ik houd de deur open voor Zayn die ongemakkelijk in de deuropening blijft staan. Ik ga hem voor naar de woon/eetkamer. ‘Als jij nu je eten opeet, gaan we dadelijk nog even fijn spelen’ Zayn kijkt Nathan vragend aan. ‘Oké’ antwoord Nathan hem. Zayn zet hem op zijn stoelverhoging. Nathan begint gulzig te eten. ‘Ik wil niet dat je hier te vaak komt’ streng kijk ik Zayn aan. ‘Angel, het spijt me echt hoe het gelopen is. Als je me had laten weten dat-’ ‘Dan wat Zayn? Je hebt me niet eens gedag gezegd toen je de volgende morgen het hotel uit vluchtte. Jij hebt geen verantwoordelijkheidsgevoel.’ Met mijn handen over elkaar sta ik tegen de muur geleund. ‘Mama boos op Sain?’ Nathan zijn oogjes staan verdrietig. ‘Nee, mama is niet boos. Kom, nog een paar hapjes dan kan je nog eventjes met Zayn gaan spelen’ Ik pak zijn vorkje en stop de laatste hapjes in zijn mond. ‘Autootjes?’ Kauwend op zijn laatste hapje kijkt hij Zayn aan. Zayn knikt. ‘Vertel jij me dan waar ik mijn jas kan laten?’ Nathan wijst naar de deur. ‘Op de stok’ Ik grijns. ‘Op de kapstok schat’ Nathan maakt een instemmend geluidje.

‘Het is eigenlijk bedtijd’ Na nog een uurtje gespeeld te hebben, zie ik Nathan behoorlijk rode wangetjes krijgen. ‘Mag ik je helpen?’ Ik sluit mijn ogen. De tranen die mijn pijn vertegenwoordigen, moet ik nog eventjes tegenhouden. Dan knik ik maar van ja. ‘Kereltje, we gaan naar bed.’ Nathan protesteert bij de woorden van Zayn. ‘Nathan, je moet slapen. Als je lief doet gaat Zayn nog even mee naar je kamer kijken, anders gaat alleen mama mee’ Met een pruillipje knikt Nathan en klimt in Zayn zijn armen. ‘Mama liedje zingen?’ Elke avond zing ik een slaapliedje. ‘Misschien wil Zayn wel voor je zingen, die kan dat heel goed!’ antwoord ik een beetje beschaamd. ‘Sain liedje zingen?’ Zayn knikt, en loopt zijn kamertje in. Als Nathan in zijn bedje ligt, begint Zayn te zingen. Little things. Na zijn verkorte versie geef ik Nathan een kusje. ‘Sain ook kusje’ Nathan heeft zijn lippen al getuit. Zayn kijkt me aan. Ik geef een knikje ter toestemming. Bij het smakkende kus geluidje draai ik me om, en wacht tot Zayn de kamer uit is. Zachtjes sluit ik de deur. ‘Kan ik nog even blijven? We need to talk’ ik maak een instemmend geluidje, waarna Zayn op de bank ploft. ‘Cola?

Reacties: