FanFic.nl

Danger

Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb

Ik ging dood.

Het was officieel

Of dat, of ik werd gescheiden van de mensheid. Ja, dat klinkt wel goed. Tenminste, dan ben ik alleen, en niet dood.

Carly begon me in allerlei richtingen te trekken. Ik keek de hele tijd om me heen om Danger te vinden. Van de naam zelf al keerde mijn maag om.

Ik weet niet waarom, en ik kon het ook niet uitleggen. Ik denk dat de zenuwen het overnamen, en ik maakte me te veel zorgen over mijn leven. Ik maakte me meer zorgen om deze jongen, dan om mijn ouders. Dat zou opzich al iets moeten zeggen.

Ik was mijn verstand aan het verliezen, en op dit moment wilde ik gewoon weg hier. Ik zou niet de hele tijd om me heen moeten kijken, omdat ik bang ben om hem te zien, het zou om mijn ouders moeten zijn. Wat als ze het huis hebben verlaten om mij te zoeken, en ze vinden mij hier? Wat als ze een huiszoekingsbevel hebben? Wat als….. Oh wtf, waarom maak ik me eigenlijk zorgen om mijn ouders? Om hen zou ik het minste zorgen moeten hebben.

Ik trok mijn hand uit die van Carly, en ik wachtte tot ze zich omdraaide. ‘’Ik moet ademen Carly.’’ Gaf ik toe. ‘’ik ben hier niet gekomen om rond te lopen. Ik kwam hier om lol te hebben, en als we hier de hele tijd weg gaan rennen voor een groep mensen op het feest, dan ga ik naar huis.’’

Carly stak een pluk haar achter haar oor, en kuchte nerveus. ‘’sorry,’’ ze begon te blozen. ‘’ik wist niet dat ik opdringerig was.’’

‘’Je bent niet opdringerig,’’ begon ik. Ik probeerde een andere manier te verzinnen om die zin goed af te maken. ‘’Het is gewoon, sinds Danger tegen me heeft gesproken, ben jij alert, en ik kan er niet meer tegen.’’

‘’het spijt me.’’ ze likte haar lippen.

‘’het is gewoon,’’ ik nam een diepe zucht. ‘’sinds hij met me heeft gepraat, doe je alsof ik dood ga, en dat ga ik niet.’’

‘’hoe weet je dat nou?’’ ze gooide haar armen in de lucht. ‘’ze noemen hem Danger voor een reden, Kelsey.’’

‘’ja dus? Danger heeft 1 keer met me gepraat. Hij vroeg me niet uit ofzo.’’ Ik schudde mijn hoofd. ‘’je overdrijft Carly, en je weet dat zelf ook. En trouwens, je kent hem niet eens!’’

‘’ik weet genoeg om te weten dat ie slecht nieuws is.’’ Ze probeerde overtuigend over te komen, maar het lukte niet.

‘’en jij gelooft wat iedereen zegt?’’ ik trok een wenkbrauw op. ‘’Carly, niet alles is waar wat iedereen zegt. Mensen overdrijven vaak. Je kan niet altijd geloven wat iedereen zegt, en jij zou dat moeten weten.’’ Ik herinnerde haar aan die keer dat Danny Jergins een roddel over Carly was begonnen. Hij zei dat hij met haar geslapen had. En hij had erbij gefantaseerd dat Carly zwanger was, en een abortus had gepleegd.

‘’dat is anders.’’ Ze probeerde te discussiëren.

‘’hoe dan?’’ ik legde mijn hand mijn heup. ‘’noem 1 manier waarom dat anders is.’’ Ik tikte met mijn voet op de grond terwijl ik wachtte op haar antwoordt.

‘’het is gewoon zo, oké?’’ mompelde ze. ‘’iedereen kent hem, Kelsey. Hij heeft het niet allemaal zelf verzonnen. Mensen kenden hem al.’’

‘’van alle roddels van anderen, ja. Het maakt niet uit wie begonnen is Carly, de waarheid blijft het zelfde. Niemand weet iets. De enige die het wel weet is die Danger jongen, en pas als hij het toegeeft, dan is het waar. Tot dan, alles wat je hoort is niet waar.’’

Na een paar minuten stilte, gaf ze eindelijk toe. ‘’prima, maar zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.’’ Ze stak haar arm in mijn arm, en ze trok me mee uit de zee van dansende mensen. Iets wat ik niet meer wou zien voor de rest van de avond.

Normaal was ik nooit degene die de regels overtrad, maar nu wel. Ik opende weer een flesje bier. Ik klokte het naar binnen, en liep terug, maar kwam erachter dat Carly weg was. Shit.

Zuchtend begon ik naar haar te zoeken. Ik drukte alle dansende mensen opzij. Ik zag allerlei mensen. De meesten hadden seks, anderen rookten een joint, en drinkende mensen. Maar ik zag Carly nergens.

Na een paar minuten, begonnen mijn voeten pijn te doen van al het lopen vanavond. Ik had niet eens gezeten. Het was net alsof deze mensen de bedoeling van een stoel niet wisten.

Ik gaf op, en besloot haar te sms’en. Ik pakte mijn telefoon, ik begon te typen.

Naar: Carly

Waar ben je? Ik heb overal naar je gezocht. Sms terug zodat we weer kunnen ontmoeten. Ik moet zo naar huis.

Tevreden stopte ik mijn telefoon terug in mijn broekzak toen iets mijn aandacht trok. Toen ik dichterbij liep, zag ik dat het een blok hout was. Ik wist dat dit het dichtst bij een stoel kwam. Ik liep erheen en ging zitten. Ik strekte mijn benen, en ineens werd in kalm. Relaxed.

Dat duurde niet lang, want ik kwam erachter dat er al 10 minuten voorbij waren, en Carly had nog steeds niet terug ge-sms’t. normaal sms’t ze meteen terug, en in 2 minuten als ze dronken is. Nu begon ik me zorgen te maken. Ik wist dat ze niet tussen de dansende mensen was. Ik besloot om een ommetje maken door het bos.

Ik stak mijn handen in mijn zakken, en ik negeerde mijn gedachten aan hoe donker het was.

Hoe kon Carly zomaar verdwijnen? Was ze echt zo boos omdat ik het niet zo bijzonder vond dat Danger me had aangesproken?

Of zou het wat anders zijn? Misschien had iemand gevraagd om met hen mee te gaan? Maar toch, dan had ze dat eerst gezegd.

Ik zuchtte van frustratie. Er kwam een zoem in mijn hoofd toen de drie biertjes van vanavond begonnen te werken.

Ik zag een groepje mensen vlakbij staan. Ik dacht er niet teveel bij na, en begon door te lopen. Tot ik opeens zag dat het niet zomaar een groepje mensen was. Ze droegen zwart en rood. Dat herinnerde me aan de preken die Carly had gegeven. Dit waren de mensen waar Carly me voor gewaarschuwd had.

Danger’s bende.

Mijn hart begon sneller te slaan. Ik ging dicht tegen de bomen aan staan. Ik probeerde mezelf te verstoppen, en mezelf cool te houden.

‘’je zit in de problemen, Parker.’’ Een zware stem kwam vanuit de schaduw. Mijn maag maakte salto’s en mijn handpalmen begonnen te zweten.

‘’h-het s-spijt me.’’ Tegen wie die man ook aan het praten was, hij begon te stotteren.

‘’sorry telt niet meer. Je hebt je kans gehad. We hebben je 3 weken meer gegeven, en je kon het geld nog steeds niet bij elkaar krijgen?’’

‘’alsjeblieft, ik heb meer tijd nodig…’’

‘’je tijd is voorbij vriend.’’ ik hoorde een schot, en ik zag het lichaam op de grond vallen, de grond kleurde rood.



WTF is er net gebeurd?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.